INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Aleksander Kozikowski      Aleksander Kozikowski, wizerunek na podstawie fotografii.
Biogram został opublikowany w latach 1968-1969 w XIV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Kozikowski Aleksander (1879–1956), profesor leśnictwa we Lwowie i w Poznaniu. Ur. 2 VI w Fitowie w pow. lubawskim na Pomorzu, był synem Kasjana, chłopa, i Magdaleny Lipowskiej. Do gimnazjum uczęszczał w Brodnicy, ale za przynależność do konspiracyjnego Związku Filomatów Pomorskich był więziony w Śremie i w r. 1901 wydalony z pruskich szkół średnich; maturę zdawał więc jako eksternista. Po odbyciu praktyki leśnej w Orlińcu w pow. śremskim i rolnej w Miłosławiu studiował w l. 1902–5 leśnictwo w saskiej akademii leśnej w Tharandt pod Dreznem, po czym do r. 1907 pracował jako adiunkt nadleśnictwa Łabiszyn w Poznańskiem. W r. 1907 przeniósł się do Lwowa, gdzie został mianowany wykładowcą (tzw. profesor adiunkt) administracji lasu, leśnej statyki, oceny lasu i łowiectwa w Wyższej Szkole Lasowej we Lwowie; w l. 1907–8 odbył dodatkową specjalizację leśną w Hochschule für Bodenkultur w Wiedniu, gdzie złożył egzamin pedagogiczny i otrzymał dyplom inżyniera leśnika. W r. 1913 został profesorem zwycz. entomologii i ochrony lasu Wyższej Szkoły Lasowej. W l. 1918–22 był jednym z organizatorów Oddziału Lasowego Politechniki Lwowskiej. W r. 1922 został profesorem nadzwycz. i kierownikiem katedry ochrony lasu i entomologii stosowanej (na tym stanowisku pozostał do r. 1941), z którą połączona była docentura pszczelnictwa. W r. 1931 został mianowany profesorem zwycz. Przy katedrze zorganizował pracownię dla oznaczania chorób i szkodników pszczoły domowej. W l. 1923 i 1925–6 pełnił obowiązki dziekana Wydziału Rolniczo-Lasowego Politechniki Lwowskiej.

W okresie międzywojennym K. sześciokrotnie reprezentował naukę polską na zjazdach międzynarodowych (Berlin 1927 – pszczelarski, Praga 1924 – Międzysłowiański Zjazd Geografów i Etnografów, Rzym 1926 – leśniczy, Berno Szwajcarskie 1929 – doświadczalnictwa leśnego, Berlin 1938 – entomologiczny, Berno Szwajcarskie 1939 – pszczelarski). W tym samym okresie wykonał wiele planów gospodarczych lasów prywatnych i ocen szkód leśnych powojennych. Wielokrotnie wzywany był jako ekspert do zwalczania szkodliwych owadów w lasach państwowych i prywatnych. Brał też udział jako doradca fachowy przy konserwacji ołtarza Wita Stwosza w Krakowie. W l. 1920–39 był czynnym członkiem Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Sprawami ochrony przyrody interesował się zresztą wcześniej, współpracując z W. Szaferem, S. Kulczyńskim, S. Wierdakiem i in. W l. 1941–2 był dyrektorem Spółdzielni Leśników we Lwowie, w l. 1942–4 wykładał ochronę lasów na oddzielonych od Politechniki Lwowskiej przez okupanta zawodowych kursach leśnych (Forstliche Fachkurse). W r. 1944 organizował, po wkroczeniu wojsk radzieckich do Lwowa, Wydział Leśny Politechniki Lwowskiej i był jego pierwszym dziekanem. Aresztowany w r. 1945, przebywał pół roku w Donbasie, potem repatriowany osiadł w Poznaniu, gdzie od r. 1945 aż do zgonu zajmował katedrę ochrony lasu Uniw. Pozn. potem Wyższej Szkoły Rolniczej (WSR) w Poznaniu.

K. był płodnym i wszechstronnym uczonym. Opublikował przeszło 100 prac, głównie z zakresu entomologii, ochrony lasu i pszczelnictwa, a także z ochrony przyrody, szacowania lasu, botaniki leśnej, łowiectwa, doświadczalnictwa leśnego, pomiarów lasu, administracji leśnej i historii leśnictwa. Prace te są rozproszone w wielu czasopismach, głównie jednak w „Sylwanie”, „Przeglądzie Leśniczym”, „Polskim Piśmie Entomologicznym”, „Ochronie Przyrody”, „Bartniku Postępowym” i „Pszczelnictwie Współczesnym”. Szczególne znaczenie posiadają rozprawy entomologiczne o korniku i szeliniakach, chrabąszczu majowym, opaśliku sosnowym (m. in. Nowe prądy w ochronie roślinności przed owadami, „Sylwan” 1913, Z biologii kornika, „Pol. Pismo Entomologiczne” 1924, Czarnohora jako rezerwat przyrodniczy, „Ochrona Przyrody” 1926) oraz o organizacji służby ochrony lasu. Wydał 15 skryptów i podręczników z zakresu swych specjalności, m. in. Szacowanie lasu i statyka leśna (Lw. 1916, 1933), Administracja leśna (Lw. 1912), Smoliki i korniki (Lw. 1922), Entomologia leśna (Lw. 1929, 1930, 1934 i 1937). Brał nadto udział w opracowywaniu słowników leśnych: niemiecko-polskiego (Kr. 1920) i polsko-niemiecko-francusko-angielskiego (Lw. 1923); opracowywał też słowniki specjalne, np. chorób pszczelich (1932).

K. był twórcą dużej szkoły entomologów leśnych. Jego uczniami i współpracownikami byli R. Kuntze, M. Nunberg, profesorowie Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, S. Kapuściński, profesor ochrony lasu WSR w Kr., F. Gesing, minister leśnictwa; w Poznaniu jego następcą na katedrze był B. Kiełczewski, docentami A. Schmidt, L. Kadłubowski, E. Niedzielski. K. był członkiem Komisji Fizjograficznej, Komisji Geograficznej oraz Komisji Rolniczo-Leśnej PAU, Państwowej Rady Ochrony Przyrody, Tow. Naukowego we Lwowie, Poznańskiego Tow. Przyjaciół Nauk, prezesem i członkiem honorowym Polskiego Tow. Leśnego, założycielem i prezesem Polskiego Tow. Entomologicznego, prezesem i honorowym członkiem Małopolskiego Tow. Pszczelarskiego, przewodniczącym kuratorium fundacji Z. i W. Suszyckich w Boguchwale koło Rzeszowa. Za kampanię w l. 1918–9 był odznaczony Krzyżem Orląt.

Z małżeństwa z Jadwigą Kuryłowicz miał syna Kazimierza, docenta leśnictwa WSR w Krakowie, oraz córki: Zofię, docenta zoologii Uniw. Wrocł., i Stefanię Kuryłowiczową. K. zmarł 11 VII 1956 r. w Poznaniu i tam został pochowany.

 

Podob. w Dziekanacie Leśnym WSR w Poznaniu, Katedrze Ochrony Lasu WSR w Poznaniu i WSR w Krakowie; – Politechnika Lwowska, jej stan i potrzeby, Lw. 1932 s. 242–6; – Programy i składy Politechniki Lwowskiej, 1920–39; – „Chrońmy Przyrodę Ojczystą” 1957 z. 5 s. 3 (W. Szafer); „Gaz. Codz. Tor.” 1901 nr z 13 i 14 IX; „Pol. Pismo Entomologiczne” 1957 S. B. s. 51–4 (B. Kiełczewski, fot); „Pszczelarstwo” 1956 nr 8 s. 20–1, 1957 nr 7 s. 193–4 (S. Kirkor, fot.); „Roczn. PAU” 1924–39; „Spraw. Tow. Nauk. we Lwowie” 1928 nr 2 s. 144–5 (bibliogr.); „Sylwan” 1956 S. A. z. 11 s. 1–5 (bibliogr., fot.), 1962 nr 5 s. 78–9; „Życie Szkoły Wyższej” 1956 nr 11 s. 68–9 (B. Kiełczewski); – Arch. d. Hochschule für Bodenkultur w Wiedniu: Classenbücher; Arch. PAN Oddz. w P.: III 14, bibliogr.; – Informacje rodziny.

Stanisław Brzozowski

 

 

Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to tekst zaktualizowany, uwzględniający opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.

 

 
 

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Witold Roman Lutosławski

1913-01-25 - 1994-02-07
kompozytor
 

Teresa Roszkowska

1904-11-23 - 1992-10-25
scenograf teatralny
 

Jan Bohdan Dembowski

1889-12-26 - 1963-09-22
biolog
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

August Sokołowski

1846-08-28 - 1921-05-17
historyk
 

Dagny Przybyszewska (z domu Juel)

1867-06-08 - 1901-06-05
pisarka
 

Jan Nosal

1883-02-10 - 1944-01-13
działacz socjalistyczny
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.