Skrobacki Andrzej Jan (1928–1992), lekarz analityk, historyk medycyny. Ur. 28 I w Gniewkowie w pow. inowrocławskim, był synem Kazimierza (zm. 1931), inżyniera, i Anny ze Zwierzyńskich, urzędniczki pocztowej.
W r. 1930 rodzina przeniosła się do Poznania. W grudniu 1939 S. z bratem i matką został wysiedlony przez Niemców z Poznania do Iwanisk (pow. opatowski) w Generalnym Gubernatorstwie, gdzie ukończył szkołę powszechną i trzy klasy gimnazjum na tajnych kompletach. Maturę zdał w Gimnazjum i Liceum św. Jana Kantego w Poznaniu w r. 1946 i od t. r. studiował na Wydz. Lekarskim Uniw. Pozn. (od r. 1950 Akad. Med.) jako stypendysta Min. Zdrowia. Powołany 26 VII 1952 do wojska, odbył Kurs Przeszkolenia Oficerskiego w Łodzi i w tamtejszej Akad. Med. złożył ostatnie dwa egzaminy w grudniu 1952, ale dyplom lekarski otrzymał w poznańskiej Akad. Med. Po promocji oficerskiej w grudniu 1952 był do kwietnia 1955 lekarzem ambulatorium Wojsk Ochrony Pogranicza w Gliwicach, później w Przemyślu. Następnie przeniesiony na stanowisko asystenta laboratorium analitycznego Szpitala Min. Spraw Wewnętrznych w Olsztynie, był tam od września 1961 kierownikiem laboratorium, które rozbudował i unowocześnił oraz uruchomił w nim całodobowe dyżury. Dn. 5 II 1958 został specjalistą II stopnia z analityki lekarskiej. Tytuł doktora nauk medycznych uzyskał 20 X 1969 w Akad. Med. w Warszawie na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem Stanisława Konopki: Polacy na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Królewcu (Olsztyn 1969), z notami biograficznymi 416 lekarzy. W l. 1979–82 przewodniczył kołu naukowemu w macierzystym szpitalu, gdzie przeszedł 31 VIII 1982 na emeryturę w stopniu podpułkownika. Równocześnie w l. 1958–91 S. kierował laboratorium Wojewódzkiej Przychodni Skórno-Wenerologicznej w Olsztynie, gdzie wprowadził jako jeden z pierwszych w kraju badania immunofluorescencyjne. W l. 1974–91 pełnił dyżury nocne; na podstawie swoich doświadczeń przygotował pracę: Rola dyżurów nocnych w zwalczaniu chorób wenerycznych na przykładzie Woj. Przychodni Skórno-Wenerologicznej w Olsztynie („Zdrowie Publ.” 1979 nr 1). W r. 1975 za publikację Udział laboratorium w zwalczaniu chorób wenerycznych, („Diagnostyka Laboratoryjna” 1975 nr 1) otrzymał wyróżnienie Instytutu Wenerologii Akad. Med. w Warszawie.
Historią medycyny S. interesował się od r. 1957, ale pierwsze prace z tej dziedziny ogłosił na początku l. sześćdziesiątych. Dotyczyły one głównie Królewca, Warmii i Mazur i opierały się na materiałach z archiwów miejscowych oraz odnalezionych w Merseburgu, Halle, Poczdamie, Berlinie; tu należy wspomniana już praca doktorska S-ego. W r. 1973 jako członek Zarządu Głównego Polskiego Tow. Historyków Medycyny, przewodniczył komitetowi organizacyjnemu Kopernikowskiego Sympozjum Lekarzy w Olsztynie i Fromborku. Dało ono asumpt do powstania t. r. w Olsztynie Oddziału Polskiego Tow. Historii Medycyny, którego S. został przewodniczącym i pełnił tę funkcję do końca życia. W r. 1974 na XXIV Międzynarodowym Kongresie Historyków Medycyny w Budapeszcie wygłosił doniesienie: Aufgefundene bisher unbekannte Briefe des Arztes Karol Marcinkowski aus Poznan („Acta Medicinae” T. 1: 1976). Ponadto opublikował: Bibliografię prac lekarzy Warmii i Mazur za lata 1945–1974, w pracy zbiorowej: „Aktualne problemy zdrowotne ludności województwa olsztyńskiego” (Olsztyn 1975), której był także redaktorem, Album lekarzy pionierów Okręgu Mazurskiego 1945–1946 (Olsztyn 1980), za który otrzymał I nagrodę Polskiego Tow. Lekarskiego w Olsztynie, a także: Nie uzbrojonym okiem lekarza (Olsztyn 1986) – zbiór artykułów o tematyce lekarskiej ogłoszonych wcześniej na łamach prasy. W r. 1990 za pracę Deutsch-polnische Edikte des 18. Jahrhunderts als Quelle zur Geschichte der Medizin („Zeitschr. fur ärztliche Fortbildung”, Bd. 84: 1990) otrzymał II nagrodę Okręgowej Warmińsko-Mazurskiej Izby Lekarskiej. Pisał też o współpracy Roberta Kocha z polskim aptekarzem Józefem Knechtelem, w pracy: Robert Koch in Polen (tamże Bd. 86: 1992). W ostatnich latach życia prowadził kwerendy w archiwach Londynu, na podstawie których opublikował m. in. kilka artykułów. Bibliografia prac S-ego liczy 314 pozycji.
S. reprezentował polskich historyków medycyny na zjazdach w Budapeszcie (1975), Wernigerode (1975), Halle (1977, 1980, 1981, 1982), Płowdiwie (1978), Frankfurcie nad Odrą (1978), Lipsku (1983), Berlinie (1986) i Karl-Marx-Stadt (1987). Brał też udział w zjazdach polskich historyków medycyny w Szczecinie (1976), Łodzi (1979), Katowicach (1982) i Krakowie (1991). W l. 1978–82 był członkiem komitetu redakcyjnego kwartalnika „Problemy Lekarskie” i redaktorem (od r. 1990) „Biuletynu Lekarskiego Okręgowej Warmińsko-Mazurskiej Izby Lekarskiej” (Izbę tę współorganizował), ponadto wiceprzewodniczącym Polskiego Tow. Lekarskiego (1964–78) i Polskiego Tow. Diagnostyki Laboratoryjnej (1973–6), członkiem Zarządu Okręgowego Polskiego Tow. Historycznego, Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie i członkiem honorowym Polskiego Tow. Historii Medycyny i Farmacji (od r. 1991). Był członkiem Société Internationale d’ Histoire de la Médecine. Zmarł 2 II 1992 w Olsztynie i tam został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Poprzecznej. Odznaczony był m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975) i odznaką «Zasłużonego działacza kultury» (1978); miał też godność Honorowego Obywatela Miasta Fromborka (1978).
W małżeństwie zawartym w r. 1956 z Heleną z Leńczyków (1926–1979) miał S. dwie córki: Agatę (ur. 1956), biologa, i Zuzannę (ur. 1964), absolwentkę bibliotekoznawstwa i informacji naukowej.
Fot. w Mater. Red. PSB; – Bednarski Z., Bibliografia prac lekarzy Warmii i Mazur za lata 1975–1992, „Roczn. Med.” (Olsztyn) T. 2: 1994 vol. 1; Słownik biograficzny polskich nauk medycznych XX wieku, W. 1994 I z. 2 (H. Bojczuk, fot.); Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1967, W.–P. 1968 s. 874; Skład osobowy władz Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji, „Arch. Hist. Med.” 1984 z. 2 s. 283–4 (fot.); Spis fachowych pracowników służby zdrowia, W. 1964 s. 316; – Artykuły, wspomnienia pośmiertne i nekrologi: „Arch. Hist. Med.” 1991 [1992] z. 1–2 s. 46 (H. Bojczuk, fot.), 1992 z. 1 s. 3–6 (L. Wdowiak, częściowa bibliogr., fot.), „Biul. Lek. Okręgowej Warmińsko-Mazur. Izby Lek.” 1992 nr 10 s. 1 (fot.), nr 11 s. 15–16 (Z. Bednarski, fot.), „Gaz. Lek.” 1992 nr 4 s. 21 (Z. Bednarski), nr 5 s. 21 (fot.), „Gaz. Olsztyńska” 1992 nr 25, 26, „Komun. Mazur.-Warmińskie” 1992 nr 34 s. 417–19 (W. Szczepański); – Arch. Woj. Szpitala Zespolonego w Olsztynie; – Informacje córki Zuzanny Skrobackiej z Olsztyna.
Zenobiusz Bednarski