Spickermann (Spikerman, Spikierman, Szpikierman) Bogusław T. (XVIII w.), aktor, autor dramatyczny. Zapewne był z pochodzenia Niemcem, ale o jego urodzeniu i środowisku brak wiadomości.
Po otwarciu w Warszawie w listopadzie 1765 sceny narodowej S. był członkiem jej zespołu na zasadzie kontraktu z 1 XII t.r., zarabiając 60 dukatów rocznie. Po likwidacji sceny figurował na liście aktorów domagających się odszkodowania. Należało mu się wówczas 60 dukatów. Sumy tej nie otrzymał; jedynie od lutego do czerwca 1768 Franciszek Ryx wypłacał mu, podobnie jak i innym aktorom, z kasy królewskiej po trzy dukaty zasiłku. Na jesieni 1775, w czasie krótkotrwałej antrepryzy Józefa Kurza, był zatrudniony jako sufler polskiej trupy.
S. zajmował się również tłumaczeniem i przerabianiem sztuk niemieckich. W r. 1769 wydał u Michała Grölla w Warszawie komedię „Żona chorująca” będącą tłumaczeniem «z niektórymi odmianami» sztuki Ch. F. Gellerta. Tłumaczenie ukazało się ponownie u Grölla w r. 1773. W r. 1776 również u Grölla wydał S. komedię „Figlacki mniemany ociec”, przerobioną z niemieckiego (autora oryginału nie udało się ustalić). Sztuka znalazła się w repertuarze sceny narodowej w latach 1765–7 (wg Józefa Epifaniego Minasowicza). Grana była również na scenie narodowej w Warszawie w r. 1776 (wg „Krótkiej kroniki teatru polskiego” Ludwika Dmuszewskiego). W r. 1819 Teatr Narodowy w Warszawie wystawił „Figlackiego…” w przeróbce L. Dmuszewskiego. Sztuka podobała się publiczności, ale skrytykowana została przez Tow. Iksów. Wznowiono ją jeszcze na inaugurację krótkotrwałego Teatru Polskiego w Warszawie 3 VI 1829 i w warszawskich Rozmaitościach 27 IX 1830. Teatr lwowski Jana Nepomucena Kamińskiego grał „Figlackiego…” w Krakowie 21 IX 1820. Wiosną 1785 niemiecki teatr lwowski J. Hilverdinga i F. Göttersdorfa wystawił tragedię S-a Eulalia. Sztukę tę niemiecki literat Franz Kratter uznał za będącą «poniżej wszelkiej krytyki», i «poniżej wszelkiego zdrowego rozsadku». Po r. 1775 losy S-a nie są znane.
Nowy Korbut, IV; – Słown. Teatru Pol., I (bibliogr.); – Estreicher K., Teatra w Polsce, Kr. 1879 III 114–16; Got J., Das österreichische Theater in Lemberg im 18. und 19. Jahrhundert, Wien 1997 I 23; tenże, Repertuar teatru w Krakowie, W. 1969 s. 28, 121; Recenzje teatralne Towarzystwa Iksów, Wr. 1956; Szwankowski E., Repertuar teatrów warszawskich, W. 1973 s. 90; – Kratter F., Briefe über den itzigen Zustand von Galizien, Leipzig 1786, cz. 1 s. 100–2 (w druku błędnie 110); Źródła do historii teatru warszawskiego od r. 1762 do r. 1833, Wr. 1951 cz. 1 s. 81.
Karyna Wierzbicka-Michalska