Gross Daniel (1866–1942), adwokat, działacz Pol. Partii Socjal.-Demokr. (PPSD) i organizator spółdzielczości. Ur. 28 VIII w Krakowie. Matka jego, Mendelssohnówna, była stryjenką S. Mendelssohna, jednego z założycieli PPS. G. ukończył Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, następnie Wydział Prawa na UJ, uzyskując tytuł doktora praw. Po studiach rozpoczął wkrótce praktykę adwokacką, przenosząc się do Białej, gdzie równocześnie w latach 90-tych XIX w. organizował PPSD i walczył o stworzenie szkolnictwa polskiego, a ograniczenie na tym terenie przewagi niemczyzny. W Białej był wybrany przez ludność polską burmistrzem, a także przez ok. 50 lat prezesem zorganizowanej przez siebie Kasy Chorych i przewodniczącym różnych spółdzielni. Jako działacz spółdzielczy zorganizował kilkadziesiąt oddziałów na terenie Bialskiego i Żywieckiego, nadto zajął się utworzeniem Tow. Opieki nad Dzieckiem. W walce o umocnienie polszczyzny na Żywiecczyźnie, w pow. wadowickim i bialskim oraz na Śląsku Cieszyńskim współpracował z Tadeuszem Regerem, Dorotą Kłuszyńską, Ryszardem Kunickim. Zainicjował stworzenie sanatorium w Bystrej. W Związku Robotniczych Stowarzyszeń Spółdzielczych (istniał w l. 1920–4) był G. członkiem Rady Nadzorczej. Po połączeniu wszystkich organizacji spółdzielczych w r. 1925 w Związek Spółdzielczy Spożywców Rzpltej Polskiej wszedł G. również w skład władz połączonego związku jako członek Rady Nadzorczej. W wyborach 1928 r. został G. wybrany zastępcą senatora z listy nr 2 (PPS) w woj. krakowskim, a w r. 1929 wszedł na miejsce J. Englischa do senatu. W lutym 1927 r. powołano go do Rady Finansowej. Poza tym brał udział w samorządzie miejscowym w Białej. W czasie okupacji pozostał w terenie i wspólnie z Jakubcem ze Straconki przystąpił do nielegalnej podziemnej walki z okupantem. Cala organizacja nielegalna została w pierwszych miesiącach 1942 r. wykryta przez władze niemieckie. G. został aresztowany 24 II 1942 r., przewieziony do Oświęcimia 11 VI 1942 r. i w kilka dni później stracony. Wraz z nim zginął najbliższy współpracownik G-a, Andrzej Pysz.
G. ogłosił szereg publikacji na tematy gospodarcze i finansowe, był współpracownikiem „Robotnika” i doradcą finansowym Głównej Rady Związków Zawodowych (CRZZ). Poza tym redagował „Wyzwolenie Społeczne”, tygodnik w Białej. Opublikował prace, pt. Powojenna odbudowa i przebudowa gospodarcza Polski (1929) i Walutowa premia eksportowa szkodliwym eksperymentem (1927). Pozostawił wdowę Stefanię, działaczkę Tow. Przyjaciół Dzieci. Adoptowany syn Kazimierz, stomatolog, zginął w r. 1939 w obronie Warszawy. G. miał brata Adolfa, adwokata.
Księga jubileuszowa PPS 1892–1932, W. 1933 s. 328–33; „Prawo Ludu” 1928 nr 8; – Relacje bratanka Zygmunta G-a i Krzysztofa Dunin-Wąsowicza.
Józef Buszko