Szablowski Eliasz (zm. 1684), karmelita, prowincjał.
Wg Jana Marka Giżyckiego pochodził z rodziny Szablowskich h. Bończa albo Szabłowskich z Szabłowa (miejscowość w Łomżyńskiem) lub z Litwy.
S. odbył być może nowicjat w Poznaniu, gdzie w spisie wspólnoty karmelitów zanotowano w r. 1664 brata Eliasza z Krakowa (fr. Elias Cracov.). W r. 1652, określany już jako ojciec (pater), studiował teologię w krakowskim studium zakonnym. T.r. wyznaczono go na koadiutora kaznodziei krakowskiego i mistrza nowicjatu. Możliwe, że w l.n. przebywał na studiach zagranicznych, z których wrócił w r. 1659 jako magister teologii. Został t.r. radnym prowincji (trzecim definitorem) oraz regensem studiów zakonnych we Lwowie. W r. 1662 wybrano go na przeora krakowskiego klasztoru karmelitów na Piasku. Za pieniądze uzyskane ze sprzedaży złota i kosztowności kościelnych przystąpił do odbudowy kościoła Nawiedzenia NMP i kaplicy Matki Bożej Piaskowej. W r. 1664 poinformował listownie generała zakonu w Rzymie o ruinie klasztoru krakowskiego po potopie szwedzkim oraz o problemach lokalowych tego konwentu. W r. 1665 na własną prośbę przeniósł się do krakowskiego klasztoru p. wezw. św. Tomasza. Władze zakonne wyznaczyły go t.r. na regensa nowo założonych studiów filozoficznych w Wilnie; nie wiadomo jednak, czy objął to stanowisko, ponieważ już w r. 1666 był w Krakowie przeorem klasztoru św. Tomasza. Z inspiracji S-ego spisano pierwszy inwentarz tego konwentu. W r. 1667 polecono mu instalację karmelitanek w Krakowie, zapewne w związku z planowaną nową fundacją tego zakonu, do której ostatecznie nie doszło. S. wyjechał w r. 1668 do Wilna, gdzie został przeorem klasztoru p. wezw. Wszystkich Świętych i komisarzem konwentów na Białorusi (Commissarius Conventuum in Albae Russiae). W r. 1670 wszedł ponownie do rady prowincji, już jako drugi definitor. W l. 1674–7 przebywał w Woli Gułowskiej (pow. łukowski) jako przeor tamtejszego klasztoru oraz prokurator bardzo prestiżowej wówczas fundacji lubelskiej.
W r. 1677 został S. obrany prowincjałem. Odtąd nieustannie wizytował podległe sobie klasztory. Księgozbiór, przechowywany od czasu potopu szwedzkiego w krakowskim konwencie św. Tomasza, przeniósł w r. 1678 do nowo wybudowanej biblioteki w klasztorze na Piasku. W r. 1680 wyjechał na kapit. generalną do Rzymu, jednak zawrócił z drogi w okolicach Lipska. W r. 1681 pomyślnie sfinalizował fundację klasztoru karmelitów w Lublinie na przedmieściu tzw. Czwartek. Zorganizował nową fundację – dom karmelitów w Dorohostajach w pow. łuckim. Z jego polecenia przygotowano dokładne inwentarze poszczególnych klasztorów dla przedstawienia na kapit. prowincji w r. 1681 (zachowało się dziewięć inwentarzy). Na kapitule tej wybrany został na wikariusza prowincji, a równocześnie objął przeorostwo w klasztorze w Krakowie na Piasku. Za jego rządów kontynuowano tam prace przy odbudowie kaplicy Matki Bożej Piaskowej, powstały m.in. dwa chóry organowe i ołtarz, na który wcześniej jako prowincjał wyłożył 100 zł. Dn. 15 VIII 1683 przyjmował S. w tej kaplicy króla Jana III Sobieskiego, modlącego się tam przed wyruszeniem na odsiecz Wiednia. We wrześniu t.r. obdarzył parę królewską szkaplerzami karmelitańskimi. Zmarł ok. 24 IV 1684.
Chodynicki I., Wiadomość historyczna o fundacjach klasztorów zakonu karmelitańskiego niegdyś w Polsce i Litwie, a później pod panowaniem Austrii, Rosji i Prus zostających, Lw. 1846 s. 53–4; [Giżycki J. M.] Wołyniak, Z przeszłości karmelitów na Litwie i Rusi, Kr. 1918 I; Panek B., Prowincjałowie karmelitów na ziemiach polskich (1397–1997), „Saeculum Christianum” 1997 nr 2 s. 55; Piotrowski A. T., Cudowna kaplica Matki Boskiej na Piasku. Dzieje, problematyka artystyczna i ideowa, w: Sanktuarium w kościele OO. Karmelitów na Piasku w Krakowie. Dzieje kultu i kaplicy, Kr. 1983 s. 109; – Acta Capitulorum Generalium Ordinis Fratrum BV Mariae de Monte Carmelo, Roma 1934 II 149; – Arch. Karmelitów w Kr.: sygn. 93/619, 94/450, 110/191 s. 31–91, sygn. 130/233, 139/380 (Księga zmarłych), sygn. 704/260 s. 154, sygn. 849/255, Tomaszewski B., Dzieje klasztoru karmelitów w Krakowie na Piasku, Kr. 1989 s. 105, 121 (mszp.); General Archives of the Carmelite Order w Rzymie: sygn. II Polonia, conv. 2 (Litterae fr. Eliae Szablowski).
Szymon Sułecki