INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Filip Romanowski  

 
 
1794 - 1853-12-18
Biogram został opublikowany w latach 1988-1989 r. w XXXI tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Romanowski Filip (występujący także jako Feliks, Teofil i Tytus) (1794–1853), malarz, litograf, nauczyciel rysunku. Ochrzczony 22 IV w Krakowie, był synem Józefa, prowizora szkolnego, i Katarzyny z Wochowskich.

Wstępne nauki R. otrzymał w Krakowie, po czym wyjechał do Wiednia. Dn. 16 VI 1815 zapisany został do ASP w tym mieście. Zamieszkał u Jana Chrzciciela Lampiego, którego był uczniem. Z tych lat znamy tylko jego rysunkowy portret Dezyderego Chłapowskiego (?) z r. 1817, który należał do Artura Oppmana. Latem 1818 R. był już w Warszawie, gdzie osiadł na stałe, ogłaszając gotowość udzielania lekcji rysunku. Na wystawie sztuk pięknych w r. 1819 w Warszawie pokazał «piękne i dokładne rysunki» (I. Kochanowski): kopię z obrazu „Magdalena” Kazimierza Wojniakowskiego i „Narodzenie Wenus” wg sztychu. Ale nastawiał się przede wszystkim na uczenie innych, nie na własną twórczość. W r. 1822 przyjął posadę nauczycielską (uczył rysunku, kaligrafii, malarstwa) w Szkole Wydziałowej Warszawskiej przy kościele ewangelickim. W maju 1823 R. przyjęty został do Gabinetu Rycin Biblioteki Uniw. Warsz. na wniosek Jana Feliksa Piwarskiego. Zajął miejsce Seweryna Oleszczyńskiego jako pomocnik. W marcu 1824, na własną prośbę, został przeniesiony do Liceum Warszawskiego, gdzie w kl. 4, 5 i 6 zastępował prof. Zygmunta Vogla. Nie przyjął nominacji na nauczyciela gimnazjalnego w Łomży; przez kilka lat pozostawał też bez posady. Ogłaszał wówczas w gazetach, polecając się jako malarz portretów i nauczyciel rysunków «w rodzaju Izabego» (tj. J. B. Isabey’a). Wykonał litograficzne portrety: Ignacego Czempińskiego, gen. Józefa Chłopickiego, ppłk. Karola Karskiego (wg rys. J. N. Żylińskiego). Olejno portretował Michała Zembrzuskiego, ces. Mikołaja I w całej postaci (dla magistratu Warszawy) i in. Miał też malować pejzaże, a także wielkie obrazy ołtarzowe, np. Męczeństwo św. Feliksa. W r. 1838 pokazał na wystawie w Warszawie obraz św. Stanisława, znów kopiowany z cudzego wzoru. Jeszcze w październiku ogłaszał w prasie, że maluje portrety i uczy rysunku. Wiemy (z akt Instytutu Szlacheckiego), że «udzielał nauki rysunku w prywatnych domach rosyjskich».

Pod koniec r. 1838 lub na samym początku r.n. wyjechał za granicę, m. in. do Paryża, «dla ułożenia teorii proporcji postaci ludzkiej». Na początku września 1839 ogłaszał w gazecie, że «po odbyciu studiów w Paryżu» «w tych dniach powrócił do kraju» i «uzyskał upoważnienie do dawania lekcji prywatnie i w szkołach państwowych”. Pozostawał jednak bez posady, kontentując się lekcjami prywatnymi. W r. 1841 pokazał na warszawskiej wystawie sztuk pięknych kopię „Somosierry” Horace Verneta oraz portret kobiecy. Miarodajny krytyk Józef Kenig (zresztą kuzyn R-ego) chwalił kopię, wyrażał równocześnie żal, że R. nie pokazał własnych kompozycji, «o których wiemy, iż kilka ma już na ukończeniu». Te pochwały tak były gorące, że R. (podpisany jako Teofil) prostował, iż wbrew wyrażanej opinii, nie ma z tym artykułem nic wspólnego. W r. 1846 wydał R. «dzieło ułożone dla użytku poczynającej szkołę rysunku młodzieży» (Rastawiecki) pt. Teoria pierwiastkowych zasad nauki rysunku uważana z punktu widzenia artystycznego cz. I (i jedyna) (W., wyd. w Drukarni Banku Polskiego) obejmujące tekst objaśniający oraz 60 tablic konturowych rysunków głów wg odlewów gipsowych i natury. Latem 1847 Senat ASP w Petersburgu rozpatrywał celowość wydania francuskiej wersji tej pracy (ukazała się w r. 1847, przekład L. Landié). W r. 1849 ukazał się dodatek do tego albumu. Praca była przez władze zalecana do użytku uczniów. Z tą publikacją związany jest rysunek głowy żołnierza rzymskiego (w B. Narod.).

W r. 1843 R. przyjął posadę w II Gimnazjum na Lesznie w Warszawie, w r. 1847 został nauczycielem rysunku i kaligrafii w Gimnazjum Realnym, od r. 1848 w Instytucie Szlacheckim. Z tego czasu pochodzi olejny widok Krakowskiego Przedmieścia (wg M. Zaleskiego) z rosyjską dedykacją dla L. K. Opermana (wł. Muz. Narod. w Warszawie, depozyt w Muz. Hist.). R. zmarł w Warszawie 18 XII 1853 i pochowany został w kamiennym grobowcu na Powązkach.

Żonaty z Emilią Juven, córką cukiernika, pozostawił R. córkę Natalię i syna Gustawa (ucznia Instytutu Komunikacji Lądowej i Wodnej Korpusu Kadetów w Petersburgu).

 

Estreicher w. XIX, IV; Rastawiecki, Słown. malarzów; Thieme-Becker, Lexikon d. Künstler (Z. Batowski); Wurzbach, Biogr. Lexikon; Fiszer E., Wrotnowska D., Catalogue des estampes, Ire partie: Portraits, Paris, B. Polonaise, 1948; [Gembarzewski B.] B. G., Katalog wystawy napoleońskiej, W. 1921; Katalog antykwariatu Hieronima Wildera nr 10, W. 1910 nr 489; Katalog wystawy powstania listopadowego, W. 1931; Katalog wystawy Stary portret, Kr. 1930; Kraszewski, Catalogue d’une Collection; Nowak Z. A., Marcin Zaleski (1796–1877). Katalog, Warszawa, Muz. Narod. 1983; Pamiętnik wystawy starych rycin polskich ze zbiorów D. Witke-Jeżewskiego, W. 1914; Tessaro I., Warszawa w obrazach i rysunkach XIX w. Katalog, Warszawa, Muz. Hist., 1957; Warszawa w latach 1795–1864. Katalog, Warszawa, Muz. Hist., 1960; Przewodnik po Powązkach, W. 1906 (dod. do „Koła”) s. 10; – Kozakiewicz, Warsz. wystawy sztuk pięknych; Kwiatkowska M. I., Malarstwo i rzeźba w latach 1830–1890, w: Sztuka Warszawy, Pod red. M. Karpowicza, W. 1986; Łodyński M., Materiały do dziejów państwowej polityki bibliotecznej w Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim (1807–1831), Wr. 1958; Moszoro E., Życie artystyczne w świetle prasy warszawskiej I połowy XIX w., Wr. 1962; Ryszkiewicz A., Początki handlu obrazami w środowisku warszawskim, Wr. 1953; Szenic S., Cmentarz Powązkowski 1851–1890, W. 1982; Tessaro-Kosimowa I., Historia litografii warszawskiej, W. 1973; Wójcicki, Cmentarz Powązkowski, II; – Kalendarzyk informacyjny na r. 1838, W. 1837 s. 55; Kalendarzyk polityczny na r. 1848, Wyd. F. Radziszewski, W. 1847 s. 278; Sbornik materialov dla istorii Imperatorskoj Sanktpeterburgskoj Akademii Chudožestv, Sankt Pet. 1866 III; – „Gaz. Warsz”. 1818 dod. do nr 63 z 8 VIII; „Kur. Warsz.” 1829 – nr z 5 IX, 1838 nr z 16 X, 1853 nr z 19 XII; – Arch. PAN: III–2, Zespół Z. Batowskiego q9 (papiery Inst. Szlacheckiego); B. PAN w Kr.: rkp. 2170 t. II, Zbiór prac i artykułów Aleksandra Hajdeckiego, cz. 2 „Polacy w Wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych”; Paraf. Bazyliki Najśw. Marii Panny w Kr.: Księga chrztów t. IV s. 277 (odpis w Mater. Red. PSB)

Andrzej Ryszkiewicz

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Michał Baliński

1794-08-14 - 1864-01-03
historyk
 

Karol Brzozowski

1821-12-29 - 1904-11-05
poeta
 

Franciszek Kostrzewski

1826-04-19 - 1911-09-30
malarz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.