Lepiecki Florian (zm. 1666), profesor wymowy i teologii w Akad. Krak., twórca fundacji stypendialnej dla młodzieży Akad. Krak. Pochodził z Ropczyc z rodziny mieszczańskiej; był synem Jakuba i Zuzanny Koczanowskiej. Studia na Wydziale Filozoficznym Akad. Krak. rozpoczął w r. 1632, w cztery lata później (1636) uzyskał bakalaureat, a w r. 1642 mistrzostwo nauk wyzwolonych. Karierę uniwersytecką rozpoczął t. r. od docentury bezpłatnej (extraneus). Do Kolegium Mniejszego został inkorporowany 20 III 1646 r. W r. 1644 został wybrany seniorem Bursy Sesiniusa, a w l. 1646–7 pełnił obowiązki seniora Bursy Jerozolimskiej. Z początkiem 1651 r., jako kolega mniejszy, wyjechał do Włoch w celu kontynuowania studiów. Po rocznym pobycie w Rzymie uzyskał doktorat teologii 4 VI 1652 r. w rzymskiej Sapienzy. W drodze powrotnej do kraju przebywał przez krótki czas w Bolonii, gdzie wpisał się do metryki uniwersyteckiej 10 V 1653 r. Po powrocie z Włoch L. został powołany 4 VI t. r. do Kolegium Większego Akad. Krak. i powierzono mu funkcję profesora królewskiego. Dn. 15 I 1654 r. został powołany na katedrę wymowy z fundacji P. Tylickiego, obowiązki te pełnił przez trzy lata. L. sprawował liczne funkcje uniwersyteckie: w r. 1654 obrano go dziekanem Wydziału Filozoficznego, w 1657/8 pełnił obowiązki prepozyta Kolegium Większego. Objąwszy przed 1 I 1661 r. katedrę teologii, uposażoną kanonią kolegiaty Św. Floriana, z początkiem t. r. został wybrany prokuratorem kapituły tejże kolegiaty. Urząd ten piastował ponownie w r. 1663, ale zrezygnował z niego po siedmiu tygodniach. Zmarł w Kolegium Większym w dn. 30 XI 1666 r.
L. brał czynny udział w życiu społeczności uniwersyteckiej, początkowo związany był z grupą młodszych profesorów filozofii, która występowała przeciw supremacji Wydziału Teologicznego. Jednakże w l. 1654–5 przeciwstawiał się próbom wprowadzenia nowego systemu zarządzania dobrami Kolegium Większego, podjętym przez Ł. Piotrowskiego i M. Radymińskiego. W związku z objęciem przez L-ego katedry teologii, stanowisko jego ulegało zmianie i już od ok. r. 1662 występował w sądzie rektorskim jako pełnomocnik profesorów teologii w ich sporach z Wydziałem Filozoficznym. W historii Akad. Krak. XVII w. upamiętnił się L. fundacją stypendium dla scholarów pochodzących z rodzinnych Ropczyc, a studiujących w Akad. Krak. Fundacja ta weszła w życie już w r. 1671; oparta była na sumie 2 000 zł zapisanych na dobrach Klimontów i Jeżów w woj. krakowskim, z czynszem rocznym 100 zł. Fundacja ta dawała utrzymanie 3–5 scholarom rocznie i przetrwała do r. 1778.
Działalność literacka L-ego wypływała z jego obowiązków jako profesora wymowy z fundacji P. Tylickiego. L. był typowym dla tego okresu panegirystą. Poza jednym utworem, będącym naśladownictwem Cycerona, i sześcioma kazaniami na różne uroczystości kościelne, pozostałe to panegiryki i utwory okolicznościowe. Dedykował je Władysławowi IV, Janowi Kazimierzowi. Pisał też elegie na śmierć Cecylii Renaty, treny na śmierć królewicza Zygmunta Kazimierza, ody na koronację Marii Gonzagi. Kilka swoich utworów poświęcił osobistościom, takim, jak Florian Czartoryski, Jerzy Lubomirski, Szymon Starowolski, Piotr Tylicki. Ponadto pozostawił w rękopisie kilka niedrukowanych utworów, m. in. Nota supra Topica Ciceronis, Nota in Orationes Ciceronis pro Murena et Cornelio Balbo; są to komentarze do Cycerona, stanowiące osobisty dorobek L-ego. Twórczość L-ego wykazuje znaczną erudycję i pracowitość, lecz utwory te nie przedstawiają większej wartości literackiej.
Estreicher; Enc. Org.; Chodynicki I., Dykcyonarz uczonych Polaków, Lw. 1833 II 6–8; Juszyński, Dykcjonarz, I 242; – Bersohn M., Studenci Polacy w uniwersytecie bolońskim w XVI i XVII w., Kr. 1894 s. 72; Hajdukiewicz L., Biblioteka Jagiellońska w latach 1655–1775, w: Historia Biblioteki Jagiellońskiej, Pod red. I. Zarębskiego, Kr. 1966 I 309, 345; Sołtykowicz J., O stanie Akademii Krakowskiej, Kr. 1810 s. 482–6; – Album stud. Uniw. Crac., IV 144; Metryka promowanych Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Krakowskiego z l. 1639–1741, Wyd. H. Barycz, „Nasza Przeszłość” R. 3: 1947 s. 192; Statuta nec non liber promotionum, s. 308, 312, 325; Temberski, Roczniki, s. 292; – Arch. UJ: rkp. nr 19 s. 553, 623, 624, 665, 702–704, nr 20 s. 13, 15–17, 27, 28, 30, 34, 36, 39, 45, 181–183, 197–199, nr 47 1/2 s. 335–344, nr 59 s. 377, 389, 392, nr 64 s. 185, 279–280, 305–318, 419, nr 75 s. 196, nr 115 s. 38–39, nr 134 s. 1–3, 29, nr 183 s. 724, 731, 732, 749–750; B. Czart.: rkp. nr 1514 p. 2; B. Jag.: rkp. nr 225 t. IV k. 94, 94v., nr 5359 t. 7 p. 14, 15.
Maria Michalewicz