Kmietowicz Franciszek (senior) (1863–1939), lekarz miejski w Krynicy, jeden z organizatorów tamtejszego zdrojowiska. Ur. 11 V w Nowym Sączu, był jednym z synów Karola, mieszczanina nowosądeckiego, i Józefy Serafinówny. Brat K-a Michał był dyrektorem poczty we Lwowie. K. pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej znanej w aktach miejskich Nowego Sącza od XVI w. Z rodziny tej pochodził przywódca powstania chochołowskiego w r. 1846 ks. Józef Leopold Kmietowicz oraz Antoni Kmietowicz, poseł do pierwszego sejmu galicyjskiego. K. po ukończeniu gimnazjum w Nowym Sączu studiował w l. 1881–5 medycynę na UJ, potem pracował w klinice wewnętrznej K. Winternitza w Wiedniu, a w l. 1889–91 jako asystent prof. L. Korczyńskiego na UJ. W r. 1890 doktoryzował się na UJ. Asystenturę w Krakowie porzucił jednak dla praktyki lekarskiej w Krynicy, w której przebywał do śmierci. Jako lekarz miejski i prezes komisji zdrojowej odegrał poważną rolę w unowocześnieniu Krynicy (rozbudowa zdrojowiska, regulacja potoków, budowa nowych łazienek, skanalizowanie miasta); był też długoletnim prezesem Krynickiego Tow. Lekarskiego (potem Oddziału Związku Lekarzy Rzpltej Pol.) oraz wiceprezesem zainicjowanego przez siebie, wraz z J. Bandrowskim, Związku Zdrojowisk i Uzdrowisk Rzpltej Pol.
K. opublikował dziewięć prac, z czego cztery ściśle balneologiczne, m. in. Potrzeby Krynicy (Krynica 1919), Spostrzeżenia, historia i statystyka postaci chorobowych w Krynicy Zdroju („Now. Lek.” 1933 z. 11). Dalszych pięć prac dotyczyło spraw zdrojowisk polskich, m. in. W sprawie zdrojowisk i przemysłu zdrojowego (Lw. 1903), Z Podkarpacia Zachodniego (Kr. 1936). Poza tym K. zasłużył się dla rozwoju Krynicy jako prezes spółki budowy kolei Krynica–Muszyna, inicjator kasy zaliczkowej, planów regulacyjnych miasta, burmistrz w l. 1914–22, twórca dwóch parków, domu katolickiego i plebanii. Swój patriotyzm manifestował już w latach szkolnych i uniwersyteckich przez udział w ówczesnych konspiracjach młodzieżowych. W r. 1918 próbował wraz z R. Pollakiem (później profesorem Uniw. Pozn.) zorganizować zajęcie Spisza i Lubomli. W r. 1929 postawił w Krynicy pierwszy w Polsce pomnik ku czci K. Pułaskiego oraz zebrał spore zbiory do dziejów barzan w rejonie Krynicy. Odznaczony był Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta oraz obywatelstwem honorowym Krynicy. Zamiłowany myśliwy, znawca folkloru i miłośnik przyrody, zebrał własnymi środkami spore zbiory zoologiczno-geologiczne (a także historyczno-etnograficzne), dziś Muzeum im. F. K. w Krynicy. Z małżeństwa z Kazimierą Rzaską miał pięciu synów, z czego dwóch lekarzy. Zmarł 4 I 1939 r. w Krynicy.
Pamiętnik jubileuszu 25-lecia prof. Korczyńskiego, Kr. 1900 s. 217; – Nekrologi: „Ilustr. Kur. Codz.” 1939 nr z 6 I (fot.); Koskowski W., „Pol. Gaz. Lek.” 1939 nr 5 s. 111–2, nr 7 s. 159–60 (fot., wykaz prac); Papée A., „Now. Społ.-Lek.” 1939 z. 2 s. 32 (fot.); „Warsz. Czas. Lek.” 1939 nr 12 s. 240; Zaremba G., „Now. Lek.” 1939 z. 3 s. 93–4 (fot.); – Arch. Gł. B. Lek.: Materiały W. Ziembickiego, p. 7.
Stanisław Brzozowski