Mann Gustaw Dawid (1796–1884), właściciel wytwórni narzędzi metalowych i zakładu gimnastyki leczniczej. Z pochodzenia Niemiec, ur. 26 XI w Berlinie, był synem Fryderyka, pastora w Charlottenburgu, i Marii von Ribbeck. Od r. 1811 studiował teologię, którą porzucił, aby zaciągnąć się do wojska pruskiego. W szeregach gwardii pieszej uczestniczył w kampanii 1815 r., a pod Waterloo był ranny. W r. 1816 wyjechał z Berlina do Wiednia; uczył się tam mechaniki. W r. 1819 osiadł w Warszawie i wspólnie z Niemcem Rötlingerem założył wytwórnię narzędzi chirurgicznych, pierwszą w Królestwie Polskim. Gdy po kilku latach wspólnik zmarł, M. został jedynym właścicielem zakładu, który produkował instrumenty lekarskie i przyrządy ortopedyczne, a z czasem także wyroby ostre do użytku domowego (noże, brzytwy itp.). Zakład zatrudniał kilkunastu robotników wykwalifikowanych i tyluż pomocniczych. W l. 1823–32 M. był dostawcą narzędzi chirurgicznych dla wojska polskiego. Jako «mechanik bandażysta» wiele jeździł do chorych w różne strony kraju. W r. 1837 uzyskał zezwolenie Rady Lekarskiej na otwarcie «instytutu ortopedycznego», tj. zakładu gimnastyki leczniczej na przyrządach. Salę gimnastyczną urządził obok wytwórni, najpierw na Podwalu, potem przy ul. Aleksandrii (w dawnym pałacu Słuszków). Zakład gimnastyki leczniczej istniał do ok. 1870 r., kiedy to wytwórnię przeniesiono w inne miejsce. Wyroby M-a były wysoko oceniane, on sam cieszył się opinią człowieka solidnego, a zarazem pogodnego i towarzyskiego. Przez wiele lat był starszym cechu nożowników, szpadników i iglarzy. M. zmarł w Warszawie 21 XII 1884 i został pochowany na cmentarzu Ewangelickim.
Ożeniony z Anną Divisius miał 2 synów: Emiliana i Alfonsa, oraz córkę. W starszym wieku przekazał M. prowadzenie zakładu Emilianowi (1823–1879), po którego śmierci wytwórnia zaczęła upadać.
Alfons (1827–1894) uruchomił po r. 1860 własną wytwórnię narzędzi metalowych. Na kilka lat przed śmiercią kupił z licytacji dawną firmę ojca i przyłączył do swojej. Prowadzenie fabryki objął po nim syn Gustaw (ok. 1867–1916).
Portret (pędzla F. K. Lampiego?) w posiadaniu Krystyny Mannowej (Konstancin); – Giedroyć F., Rada Lekarska Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego (1809–1867), W. 1913 s. 345, 356; Sobieszczański F. M., Rys historyczno-statystyczny wzrostu i stanu miasta Warszawy od najdawniejszych czasów aż do 1847 roku, W. 1848; – „Kur. Warsz.” 1884 nr 355b; – Historia fabryki Mannów 1819–1920, (rkp. w posiadaniu K. Mannowej); – Informacje Aleksandra Mariusza Manna.
Henryk Rutkowski