INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Halina (właśc. Leonarda Kazimiera) Szczerbińska (z domu Konopacka,  1.v. Matuszewska)     

Halina (właśc. Leonarda Kazimiera) Szczerbińska (z domu Konopacka, 1.v. Matuszewska)  

 
 
1900-02-26 - 1989-01-28
Biogram został opublikowany w latach 2010-2011 w XLVII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Szczerbińska z Konopackich Halina, właśc. Leonarda Kazimiera 1.v. Matuszewska, pseud.: Czerbieta, Helen George (1900–1989), lekkoatletka, mistrzyni olimpijska.

Ur. 26 II (w literaturze czasem błędnie 11 XI) w Rawie w rodzinie mieszczańskiej, była najmłodszym dzieckiem Jakuba Konopackiego (1863–1952) i Marianny z Raszkiewiczów (1868–1953). Brat Haliny, Tadeusz Lucjan (1895–1990), był lekkoatletą i piłkarzem, współzałożycielem Klubu Sportowego «Polonia» w Warszawie, absolwentem II kursu zawodowego (15 VIII 1920 – 15 II 1921) w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu, w l. 1921–8 instruktorem tamże w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportów, a od r. 1929 instruktorem w Centralnym Inst. Wychowania Fizycznego w Warszawie. Prowadził na antenie Polskiego Radia gimnastykę poranną. W kampanii wrześniowej 1939 r. dowodził w stopniu kapitana 1. baterią w 13. dyonie artylerii ciężkiej; po r. 1945 pozostał na emigracji i był przedstawicielem paryskiej „Kultury” na stan Ohio (USA). S. miała też siostrę Czesławę (1899–1950), zamężną Zwolińską.

Po przeprowadzce rodziny do Warszawy Konopacka uczęszczała prawdopodobnie do gimnazjum żeńskiego Cecylii Plater-Zyberkówny. Na jej zainteresowania sportowe miał wpływ brat. Zimą 1923/4 ukończyła kurs narciarski warszawskiego Akad. Związku Sportowego (AZS) w Zakopanem. Od wiosny 1924, za namową Heleny Woynarowskiej, uprawiała lekkoatletykę w AZS Warszawa, koncentrując się na rzucie dyskiem; jej pierwszym trenerem był selekcjoner reprezentacji Polski w lekkoatletyce, Francuz Maurice Bacquet. Już w r. 1924 uzyskała w rzucie dyskiem tytuł mistrzyni Polski; sukces ten powtarzała w l. 1925–8. Mistrzostwo Polski zdobyła też w innych konkurencjach lekkoatletycznych: pchnięciu kulą (1924–8) i rzucie oszczepem (1926). W l. 1925–8 ustanowiła 19 rekordów Polski: w rzucie dyskiem (8), pchnięciu kulą (5), pięcioboju (3), skoku w dal (2) i rzucie oszczepem (1). Równocześnie pisała wiersze, które dzięki rekomendacji Kazimierza Wierzyńskiego publikowała od r. 1926 w miesięczniku „Skamander” oraz tygodnikach „Wiadomości Literackie” i „Świat”.

Dn. 20 V 1926 w Warszawie ustanowiła Konopacka rekord świata w pchnięciu kulą (8,59 m), a 26 V 1926 – rekord świata w rzucie dyskiem (34,15 m). Światowy rekord rzutu dyskiem pobiła następnie 4 IX 1927 (39,18 m); podobne sukcesy odnotowała w rzucie dyskiem oburącz (4 IX 1927 – 64,60 m, 12 VII 1928 – 65,38 m, 4 XI 1928 – 66,48 m). W II Światowych Igrzyskach Kobiet w Göteborgu (27–29 VIII 1926) zdobyła mistrzostwo świata w rzucie dyskiem (31,71 m) oraz brązowy medal w pchnięciu kulą oburącz; zwyciężyła też w konkursie pokazowym rzutów piłką uszatą (800 g). W rzucie oszczepem zajęła piąte miejsce. W l. 1927–8 zdobywała mistrzostwa Polski w rzucie dyskiem oburącz i pchnięciu kulą oburącz; podobne mistrzostwa uzyskała z jej udziałem w r. 1927 sztafeta 4×200 m i w r. 1928 sztafeta 4×100 m. Również w r. 1928 zdobyła Konopacka tytuł mistrzyni Polski w skoku wzwyż. Uczestniczyła w l. 1927–8 w dwóch zawodach międzypaństwowych z Austrią. W l. 1927 i 1928 dwukrotnie otrzymała «Wielką Honorową Nagrodę Sportową», ufundowaną przez Państw. Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, a także dwukrotnie zwyciężyła w plebiscycie tygodnika „Przegląd Sportowy” na dziesięciu najlepszych sportowców Polski. Od r. 1927 występowała w reprezentacji Polski. Ciesząc się już sporym rozgłosem, wzięła udział w Igrzyskach IX Olimpiady w Amsterdamie. Dn. 31 VII 1928 odniosła tam swój największy sukces, zdobywając pierwszy złoty medal olimpijski dla Polski (w rzucie dyskiem, 39,62 m); jednocześnie ustanowiła tym wynikiem rekord olimpijski i rekord świata. W plebiscycie dziennikarzy sportowych uznano ją za Miss Igrzysk. Wielokrotnie wypowiadała się na łamach redagowanego przez Wierzyńskiego „Przeglądu Sportowego”, a w ilustrowanym tygodniku sportowym „Stadion” (R. 6: 1928 nr 51/52) zamieściła artykuł Tajemnica moich sukcesów. Dn. 1 XII t.r. otrzymała godność członka honorowego AZS Warszawa. Dn. 20 XII w Rzymie poślubiła płk. Ignacego Hugona Matuszewskiego (zob.).

W l. 1928 i 1929 uczestniczyła Konopacka w organizowanych przez Ludwika Hieronima Morstina w Pławowicach (pow. miechowski) zjazdach poetyckich. Wydała tomik siedemnastu wierszy Któregoś dnia (W. 1929), wysoko oceniony przez Karola Wiktora Zawodzińskiego („Wiad. Liter.” 1929 nr 12). Od 26 V 1929 wchodziła w skład Zarządu Centrali Polskich Akademickich Związków Sportowych. W dalszym ciągu uprawiając lekkoatletykę, zdobywała kolejne tytuły mistrzyni Polski: w pięcioboju (1928–30), trójboju (1930), rzucie oszczepem (1930), rzucie dyskiem (1930–1) i sztafecie 4×200 m (1931). W l. 1924–31 została 26 razy mistrzynią i 56-krotną rekordzistką kraju w różnych konkurencjach lekkoatletycznych. W warszawskim AZS grała w hazenę (siedmioosobową piłkę ręczną dla kobiet) oraz koszykówkę; jej pasją była jazda samochodem sportowym. Podczas III Światowych Igrzysk Kobiet w Pradze (1930) została ponownie mistrzynią świata w rzucie dyskiem (36,80 m). Po piątych w jej karierze międzypaństwowych zawodach z Włochami (sierpień 1931) zakończyła karierę lekkoatletyczną.

W l.n. uprawiała Konopacka tenis ziemny, startując w turniejach krajowych w barwach Warszawskiego Lawn Tenis Klubu (w r. 1937 na liście klasyfikacyjnej Polskiego Związku Lawn Tenisowego zajmowała dziesiąte miejsce); największe sukcesy odnosiła w grze mieszanej z Janem Małcużyńskim, Czesławem Spychałą, Zbigniewem Błeszyńskim i Włodzimierzem Marszewskim. Od r. 1932 wchodziła w skład Rady Tow. Krzewienia Kultury Fizycznej Kobiet w Warszawie; prowadziła w Towarzystwie komisję dochodów niestałych, a w l. 1934–7 była prezesem oddziału warszawskiego. Z ramienia Towarzystwa w okresie 1 IX 1935 – 15 XII 1936 kierowała redakcją warszawskiego dwutygodnika sportowego dla kobiet „Start”. Należała do Komisji Technicznej oraz Zarządu Międzynarodowej Sportowej Federacji Kobiet, a w r. 1934 wzięła udział w II Kongresie Kultury Fizycznej Kobiet w Warszawie. Była pierwowzorem Leny w komedii satyrycznej „Rzeczpospolita poetów” (Kr. 1934) Morstina (premiera 19 V 1934 w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie w reż. Juliusza Osterwy, z Hanną Daszyńską w roli Leny). W dn. 7–11 VI 1937 uczestniczyła w obradach 34. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Warszawie. W l. 1938–9 była członkiem Zarządu Związku Polskich Związków Sportowych – Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Dn. 26 III 1938, wraz z mężem i gen. Stanisławem Rouppertem, reprezentowała Polskę na uroczystości wmurowania urny z sercem P. de Coubertina w greckiej Olimpii; następca tronu greckiego, ks. Paweł, udekorował ją wtedy, jako pierwszą z grona zwycięzców olimpijskich, symboliczną gałązką oliwną z Olimpii.

Gdy po wybuchu drugiej wojny światowej mąż Konopackiej we wrześniu 1939 ewakuował zasoby złota Banku Polskiego, to ona miała kierować jednym z autobusów; jej udziału w konwoju nie potwierdzają jednak źródła archiwalne. Oboje przedostali się przez Rumunię i Turcję do Francji, a w czerwcu 1940, po kapitulacji Francji, udali się do Hiszpanii; po przekroczeniu granicy zostali aresztowani i osadzeni w więzieniu w Madrycie. W ich sprawie interweniował, za pośrednictwem Ignacego Paderewskiego, prezydent USA, F. D. Roosevelt. Uwolnieni po kilkunastu dniach, wyjechali do Portugalii, skąd na statku «Excelsior» przybyli 2 IX 1941 do Nowego Jorku, gdzie zamieszkali na stałe. Tam Konopacka pomagała mężowi w jego działalności społeczno-politycznej. Po jego śmierci (3 VIII 1946) zarabiała na życie, prowadząc w Roslyn pod Nowym Jorkiem szkółkę narciarską dla młodzieży. Dn. 27 XII 1949 wyszła za mąż za Jerzego Szczerbińskiego, warszawskiego tenisistę, który w Nowym Jorku prowadził sklep z rękodziełem ludowym i antykami. Odtąd projektowała damskie ubrania i prowadziła sklep konfekcyjny. W r. 1958 na pokładzie transatlantyku «Batory» przybyła po raz pierwszy po wojnie do Polski; jej wizytę szeroko relacjonowały media krajowe. Po śmierci męża w r. 1959 przeprowadziła się do Sebastian na Florydzie. Zajęła się wówczas malarstwem. Po ukończeniu nauki w Indian River Junior College w Fort Pierce otworzyła własną pracownię; malowała głównie kwiaty, martwą naturę i pejzaże. Obrazy wystawiała pod pseud. Helen George. Przez cały czas pobytu w USA uprawiała różne formy aktywności fizycznej: tenis, pływanie, turystykę kolarską i żeglarstwo.

W l. 1970 i 1975 odwiedziła S. ponownie Polskę. Z inicjatywy Polskiego Komitetu Olimpijskiego Poczta Polska wyemitowała w r. 1975 kartę z jej portretem (wg projektu H. Chylińskiego); była to pierwsza z cyklu kart pocztowych, poświęconych uczestnictwu Polaków w igrzyskach olimpijskich. Z okazji 50. rocznicy zdobycia pierwszego polskiego złotego medalu olimpijskiego Polski Komitet Olimpijski ogłosił r. 1978 Rokiem Sportu Kobiet w Polsce. S. w r. 1978 przeprowadziła się do Bradenton na Florydzie, gdzie pisała wspomnienia (zaginione). W tym czasie prawdopodobnie wyszła po raz trzeci za mąż za Amerykanina Stove, jednak zawarcia tego małżeństwa nie udało się potwierdzić. Zamieszkała w pensjonacie dla osób starszych («Bishop Glenny Home») w Holly Hill na Florydzie. Tam, w r. 1988, w 60. rocznicę zdobycia złotego medalu olimpijskiego, została udekorowana Srebrną Odznaką Orderu Zasługi PRL. Zmarła 28 I 1989 w Daytona Beach na Florydzie. Uroczystości pożegnalne odbyły się 10 II w Baldwin Funeral Home w New Smyrna Beach, a 11 II ciało zostało skremowane. Urnę z prochami przewieziono do Warszawy i złożono 18 X 1990 w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kw. 67D rząd I grób 26).

Wszystkie małżeństwa S-iej były bezdzietne.

Imieniem Haliny Konopackiej nazwane zostały Ośrodek Sportu i Rekreacji (8 V 1994) oraz Gimnazjum nr 2 w Rawie Maz.; jej imię noszą też ulice w kilku miastach polskich, m.in. w Opolu i Piekarach Śląskich. W r. 1994 Maria Rotkiewicz i Krzysztof Zuchora w książce „Halina Konopacka. Wznosiłam świat miłością” (W., wyd. 2, W. 2008) przedrukowali wiersze z tomiku Któregoś dnia. W r. 2000 odsłonięto poświęconą Konopackiej tablicę w Alei Gwiazd Sportu w Cetniewie, dzielnicy Władysławowa. Od r. 2004 jej imię nosi Wyższa Szkoła Kultury Fizycznej i Turystyki w Pruszkowie. Dn. 6 V 2008 Muz. Sportu i Turystyki oraz Fundacja Centrum Edukacji Olimpijskiej zorganizowały w Warszawie uroczyste spotkanie dla uczczenia 80. rocznicy zdobycia pierwszego złotego medalu olimpijskiego dla Polski.

 

Rys. z r. 1928 przez Wacława Piotrowskiego (zaginiony), reprod. m.in. w: „Świat” R. 23: 1928 nr 22 s. 13; Rzeźba w brązie przez Zofię Trzcińską-Kamińską w Muz. Sportu i Turystyki w W.; Fot. portretu przez J. P. Janowskiego, w: „Wiad. Liter.” 1934 nr 17 s. 7; – Encyklopedia polskiej emigracji i Polonii, Tor. 2003 II; Encyklopedia statystyczna polskiej lekkiej atletyki 1919–1994, W. 1994; Głuszek Z., Polscy olimpijczycy 1924–1976, W. 1980 (fot.); Judycki Z. A., Polscy sportowcy w świecie, Kielce 2007 (fot.); Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Najlepsi polscy sportowcy XX wieku, W. 2002 (fot.); Najlepsi z najlepszych. Polscy złoci medaliści olimpijscy, W. 2001 (fot.); PSB (Morstin Ludwik Hieronim); Rybka R., Stepan K., Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kr. 2003 (dot. brata, Tadeusza); Tuszyński B., Polscy olimpijczycy XX wieku (1924–2002), Wr. 2004 (fot.); Tuszyński B., Kurzyński H., Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, W. 2006 (fot.); ciż, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2010, W. 2010 (fot.); Who’s who in Central and East-Europe 1933/34, Zurych 1935; toż za l. 1935/36, Zurych 1937; Wryk R., Sport olimpijski w Polsce 1919–1939. Biogramy olimpijczyków, P. 2006 (fot.); – Bolesławski B., Pierwsze i najpiękniejsze złoto, „Rzeczpospolita” 2008 nr 178 s. 26–7 (fot.); Daszkiewicz A., Po prostu Halina Konopacka, „Okolice” 1988 nr 5/6 s. 75; Dziesięciolecie Polski odrodzonej, (fot.); 90 lat na olimpijskim szlaku, W. 2009 s. 27, 35 (fot.), s. 67 (fot.), s. 439; Garlicki T., Przyczynki do działań artylerii ciężkiej w wojnie obronnej Polski w 1939 r., „Wojsk. Przegl. Hist.” 1981 nr 1 s. 124 (dot. brata, Tadeusza); Lipoński W., Polacy na olimpiadach, P. 2000 s. 22–3 (fot.), s. 120; Lis J., Romantyczne olimpiady, W. 1984 s. 50–63, 182; Marczak-Oborski S., Kronika życia teatralnego w Polsce 1918–1939, „Pam. Teatr.” R. 26: 1977 z. 3 s. 326; Michalski P., Halina Konopacka – kobieta renesansu, „Nowa Myśl Pol.” 2004 nr 45/46 s. 13; Moszumański Z., Kozak Z., Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914–1921), Pruszków [2002] (dot. brata, Tadeusza); Pawlak A., Konterfekt polskich olimpijczyków XX wieku na emigracji, w: Rodacy na stadionach świata. Materiały X Międzynarodowego Sympozjum Biografistyki Polonijnej „Polscy i polskiego pochodzenia sportowcy, trenerzy i działacze sportowi w świecie” Kielce, 22–23 września 2007, Kielce 2007 s. 184, 189; Petruczenko M., Pierwsza dama Drugiej Rzeczypospolitej, „Przegl. Sportowy” 1989 nr 25 s. 3 (fot.), nr 30 s. 6 (fot.), nr 35 s. 6 (fot.), nr 40 s. 6 (fot.); Pół wieku AZS 1908–1958, W. 1961 s. 60–5; Pruszyńska A., Halina Konopacka (1900–1989) złota legenda polskiego sportu, tamże, s. 193–200 (fot.); Rojek W., Odyseja skarbu Rzeczypospolitej. Losy złota Banku Polskiego 1939–1950, Kr. 2000 s. 34; Stradecki J., W kręgu „Skamandra”, W. 1977; Tomaszewski B., Dwa złota Haliny Konopackiej, „Sportowiec” 1988 nr 29 s. 16–17 (fot.), nr 30 s. 12–13; Tuszyński B., Prasa i sport 1881–1981, W. 1981 s. 202 (fot.), s. 204; tenże, Rzut oka na główne kierunki rozwoju polskiej prasy sportowej do 1939 roku, „Roczn. Hist. Czasopiśm. Pol.” T. 12: 1973 z. 4 s. 512; Wryk R., Akademicki Związek Sportowy 1908–1939, P. 1990 (fot.); Zapert T. Z., Podwójnie złota, „Rzeczpospolita” 2000 nr 263 (fot.); Zawodziński K. W., Wśród poetów, Kr. 1964; – Akademicki Związek Sportowy 1908–1983. Wspomnienia i pamiętniki, P. 1985; Arciszewska Z., Po obu stronach oceanu. Wspomnienia, Londyn 1976 s. 17; Budny M., Wspomnienia niefrasobliwe, Londyn 1985; Fiedler A., Wiek męski-zwycięski, P. 1983 s. 102; Ginter M., Pół wieku wspomnień, W. 1999; Krzyżanowski W., Lata bukaresztańskie (3), „Zesz. Hist.” (Paryż) 1978 nr 43 s. 165–6; Lipiński E., Pamiętniki, W. 1990; Nałkowska Z., Dzienniki, W. 1988 IV cz. 2; Pawłowicz T., Obraz pokolenia, Kr. 1999; Schmitzek S., Drogi i bezdroża minionej epoki. Wspomnienia z lat pracy w MSZ (1920–1939), W. 1976; Sokolnicki M., Dziennik ankarski 1939–1943, Londyn 1965; Stolarek K., Spadochroniarze Niepokalanej, w: Zachodnie losy Polaków, Łomża 1997 s. 397; – „Dzien. Łódz.” 1994 nr 201 (F. Lewandowski, fot.); „Dzien. Zachodni” 1958 nr 180 (fot.); „Ilustr. Kur. Pol.” 1958 nr 177, 181 (fot.); „Kultura” 1978 nr 32 s. 16 (B. Tomaszewski); „Kultura” (Paryż) 1990 nr 3 s. 159 (informacje o śmierci brata, Tadeusza); „Przegl. Sportowy” 1928 nr 27, 29–37 (fot.); „Stadion” 1928 nr 29 (fot.); „Start” 1928 nr 5, 11–18 (fot.), nr 22 (fot.); „Świat” 1928 nr 30 (fot.), nr 32 (fot.), nr 41 (fot.), nr 45 (fot.), nr 52 (fot.); „Trybuna” 1994 nr 282 s. 19 (S. Wilk, fot.), 1997 nr 265 (A. Lewandowski, fot.); „Trybuna Ludu” 1958 nr 207; „Twórczość” 2001 nr 1 s. 146–7 (M. Grześczak); „Wiad. Liter.” 1926 nr 9 (fot.), 1928 nr 33 (fot.); – Nekrologi i wspomnienia pośmiertne z r. 1989: „Dzien. Pol.” nr 26, „Kultura” (Paryż) nr 5, „Nowy Dzien. – Polish Daily News” (Nowy Jork) nr z 4–5 II, nr 4619, „Przegl. Sportowy” nr 21 (fot.), „Więź” nr 5, „Życie Warszawy” nr 32, 198 (M. Petruczenko); – B. Ossol.: rkp. 17186/II (mater. do biogr. i twórczości lwow. artystów grafików dwudziestolecia międzywojennego zebrane przez Irenę Rylską); Muz. Sportu i Turystyki w W.: Mater. arch., nagrania radiowe, fot., nekrologi; – Informacje i mater. Krystyny Koteckiej z W. i Aleksandra Konopackiego z Łomianek pod W.

Maria Rotkiewicz

 
 

Powiązane zdjęcia

   

Kalendarium

1900

26 II

rodzi się w Rawie Mazowieckiej, rodzinie mieszczańskiej Jakuba i Marianny z Raszkiewiczów, jest najmłodsza z trójki dzieci
1920

kończy Gimnazjum Celiny Plater-Zyberkówny, wynosząc zeń wszechstronne wykształcenie humanistyczne  i rozpoczyna studia na wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, trafia teżdo sekcji AZS Warszawa
1923

zaczyna pracę z francuskim trenerem Maurice Baquet, uprawia rzut dyskiem, rzut oszczepem, pchnięcie kulą, skok wzwyż, skok w dal.
1924

zapisuje się na kurs narciarstwa i trenuje w Zakopanem
zdobywa mistrzostwo Polski w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą
1926

na Światowych Igrzyskach Kobiet zdobywa pierwsze miejsce i ustanawia rekord świata w rzucie dyskiem 34,15 m, w pchnięciu kula jest trzecia, a w rzucie oszczepem piąta
1927

zostaje laureatką Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej i zwycięża w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski
osiąga nowy rekord świata w rzucie dyskiem 39,18 m
1928

ponownie zostaje laureatką Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej i zwycięża ponownie w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski

31 VII

na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie ustanawia rekord świata w rzucie dyskiem 39,62 m i zdobywa pierwszy złoty medal olimpijski dla Polski, w plebiscycie dziennikarzy sportowych zostaje uznana za Miss Igrzysk w Amsterdamie
1929

wydaje zbiór wierszy „Któregoś dnia”, publikuje też w „Wiadomościach literackich” i „Skamandrze”
otrzymuje Złoty Krzyż Zasługi
1931

kończy karierę sportową, do tego czasu nie zostaje pokonana w rzucie dyskiem w żadnych zawodach
1938

uczestniczy  w starożytnej Olimpii w ceremonii wmurowania urny z sercem twórcy nowożytnych igrzysk, barona Pierre’a de Coubertin i jako pierwsza dostępuje zaszczytu dekoracji gałązką oliwną, wtedy Międzynarodowy Komitet Olimpijski powraca do tej tradycji
1939

07 IX

towarzyszy mężowi Ignacemu Matuszewskiemu przy ewakuacji złota Banku Polskiego, będzie kierowcą jednej z ciężarówek na trasie przez Rumunię nad Morze Czarne i dalej do Francji
1940

po klęsce Francji wyjeżdża z mężem przez Hiszpanię do USA
1941

osiada w USA i mieszka z mężem  w Nowym Jorku
1949

po trzech latach od śmierci pierwszego męża wychodzi ponownie za mąż, za Jerzego Szczerbińskiego
1958

pierwszy raz odwiedza Polskę, później w 1970 i 1975 roku
1959

po śmierci drugiego męża przeprowadza się na Florydę
1978

otrzymuje w 50 rocznicę olimpijskiego zwycięstwa Srebrną Odznakę Orderu Zasługi PRL
1989

dostaje pośmiertnie Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski zarządzeniem Prezydenta na uchodźctwie Ryszarda Kaczorowskiego

28 I

umiera w Dayton Beach
1990

18 X

jej prochy przybywają do Polski, spocznie na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Chmura tagów

TAGI

Za pomocą tagów oznaczamy powiązania tematyczne postaci. Pozwalają one eksplorować serwis wg wybranych przez redakcję najważniejszych tematów dla danej postaci.

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

   
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Karol Maciej Szymanowski

1882-10-03 - 1937-03-29
kompozytor
 

Kazimierz Fabrycy

1888-03-07 - 1958-07-18
generał dywizji WP
 
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Kasper Słomiński

1869-01-05 - 1929-02-13
ksiądz
 

Jan Popowski

1880-08-22 - 1934-12-20
ksiądz
 

Maria Klementyna Szczepańska

1902-05-13 - 1962-10-18
muzykolog
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.