Mund Henryk Piotr (1902–1960), grafik, malarz. Ur. 17 VII we Lwowie. Był synem zamożnego lwowskiego handlowca Jakuba, radnego miasta Lwowa, współwłaściciela znanej firmy «Bracia Mund – zakład przemysłowy i wytwórnia materiałów budowlanych» przy ul. Sykstuskiej, i Gizeli z Lauterbachów. Kształcił się w VIII Państwowym Gimnazjum Realnym; brał udział w walkach 1918 r. W r. 1920 zdał maturę. Jeszcze jako uczeń chodził ok. r. 1918 na wieczorowe lekcje rysunku do Wolnej Akademii Sztuk Pięknych przy ul. Piaskowej, następnie, po r. 1920, kształcił się przez rok czy dwa w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunku w Krakowie, później w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule. W maju 1924 wystawiał w Salonie Wiosennym zorganizowanym w Pałacu Sztuki przez Tow. Sztuk Pięknych we Lwowie. Malował wówczas płasko, czystymi kolorami olejne martwe natury. W l. 1925 i 1926 współpracował z istniejącym krótko lwowskim teatrem rewiowym «Semafor», założonym przez aktora, reżysera i dziennikarza Józefa Mayena oraz lwowskiego pisarza Stanisława Maykowskiego. M. malował dekoracje wspólnie z Konstantym Mackiewiczem. Teatr «Semafor» nosił charakter kabaretu artystycznego i miał ambicje nowatorskie. Jeden z numerów był pomysłu M-a: martwa natura, dużych rozmiarów obraz na scenie, na którego tle poruszały się i przesuwały w takt muzyki namalowane przedmioty. Z tego czasu pochodzą zachowane w zbiorach Biblioteki Naukowej we Lwowie plakaty M-a, jak plakat teatru «Semafor» i plakat reklamujący konserwy Rucker. W październiku 1927 w gmachu Muzeum Przemysłowego we Lwowie została otwarta wystawa indywidualna prac M-a, zorganizowana przez tamtejsze Tow. Sztuk Pięknych. M. projektował plakat tej wystawy oraz opracował układ graficzny katalogu. Wystawa obejmowała 30 kartonów przeznaczonych do dekoracji synagogi. Motywy zwierzęce i roślinne zaczerpnął artysta z ikonografii żydowskiej. W maju 1928 M. uczestniczył w Salonie Wiosennym Sztuki Żydowskiej w Warszawie w nowym lokalu żydowskiego Tow. Krzewienia Sztuk Pięknych przy ul. Rymarskiej 6.
Ok. r. 1933 M. przeniósł się na stałe do Warszawy. W l. 1933–9 wymieniany jest wśród członków Koła Artystów Grafików Reklamowych (KAGR). W styczniu 1933 miała miejsce w Kawiarni Instytutu Propagandy Sztuki (IPS) zorganizowana, wraz z pokazem grafiki E. Duklana, wystawa indywidualna M-a po powrocie artysty z Paryża. Wystawa ta obejmowała akwarelowe projekty plakatów, ogłoszeń, winiet i reklam wyrobów przemysłowych. Od r. 1934 do r. 1938 M. był kierownikiem Atelier Grafiki Reklamowej Polskiej Agencji Telegraficznej (PAT), gdzie w l. 1935 i 1938 zostały wydane dwa „Roczniki Polskiej Grafiki Reklamowej”. M., który prócz artystycznych miał również zdolności organizacyjne, uważany jest – razem z Wandą Filipowiczową – za współtwórcę wydawanego przez PAT miesięcznika „Arkady”. Miesięcznik ten, bardzo starannie opracowany graficznie przez samego artystę, odznaczał się wyjątkowo pięknym, spokojnym i pełnym smaku układem. W r. 1935 M. uczestniczył w zorganizowanej w Tow. Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) wystawie KAGR-u a w r. 1937 w wystawie Sztuka i Technika w Paryżu, otrzymując Złoty Medal za grafikę użytkową. M. uprawiał również ilustratorstwo książkowe. Jak się zdaje, pierwszą pracą z tej dziedziny są bardzo piękne ilustracje do „Ballady o białym byku” Mariana Hemara (Lw. 1923), wykonane techniką litografii, o płasko położonych czystych kolorach: czerwonym, złotym i czarnym na białym tle, sygnowane są krypt. E. Hamunt. W r. 1930 M. wykonał, tym razem pod własnym nazwiskiem, w modnej wówczas technice fotomontażu, okładki do wydanych w Warszawie dwóch powieści Pitigrillego: „Pas cnoty” i „18 karatów dziewictwa”.
We wrześniu 1939 M. internowany na Węgrzech, uciekł z obozu jeńców i przedostał się do Armii Polskiej we Francji. Po upadku Francji, jako żołnierz I Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, pracował w charakterze Polish Educational Officer w programach polskich BBC. Po wojnie próbował wznowić działalność artystyczną w Londynie. W r. 1951 wyjechał do Australii. Pracował jako redaktor graficzny w największej australijskiej firmie wydawniczej Angus and Robertson w Sydney, gdzie był również redaktorem graficznym dziesięciotomowej „Encyklopedii Australijskiej” („Australian Encyclopaedia”), wydanej w r. 1958. Postarał się o zamieszczenie w tej encyklopedii obszernego artykułu o Polakach w Australii. M. był artystą bardzo zdolnym i pracowitym, pozostawił wspomnienie człowieka niezwykle interesującego, inteligentnego i miłego. Za młodych lat lwowskich sympatyzował ideowo z artystami lewej orientacji, organizatorami zrzeszenia artystów plastyków ARTES, do którego zresztą sam nie należał. W twórczości artystycznej M. przeszedł drogę od malarstwa poprzez grafikę użytkową do grafiki książkowej. Prace jego zaginęły w czasie wojny. M. zmarł nagle na serce 26 V 1960 w Sydney. Pochowany został na cmentarzu Botany Bay.
Żonaty był z Francuzką (ur. 1914) Madeleine Gillman z domu Scarpa.
Muzeum Narodowe w Warszawie. Od Młodej Polski do naszych dni. Katalog wystawy plakatu, W. 1966; Przewodnik TZSP nr 99, W. 1935 (Wystawa Prac KAGR); Towarzystwo Sztuk Pięknych we Lwowie. Katalog salonu wiosennego w Pałacu Sztuki, maj-lipiec 1924, s. 7 poz. 486–92 (oleje); – Bojko S., Polska sztuka plakatu, W. 1971; Husarski W., Z wystaw, „Tyg. Ilustr.” 1928 półr. I s. 378; tenże, Z wystaw. Laszczka. Mund. Scheurówna. Rafał Malczewski, tamże 1929 półr. I nr 20 s. 378 (ilustr.); Łącka M., Koło Artystów Grafików Reklamowych, w: Ze studiów nad genezą plastyki nowoczesnej w Polsce, Wr. 1966; Łukaszewicz P., Zrzeszenie artystów plastyków ARTES 1929–1933, Wr. 1975; Masłowski M., Publikacja Związku Słuchaczów Architektury Politechniki Warszawskiej, „Pion” 1935 nr 19 s. 7; Paszkowski L., Polacy w Australii i Oceanii 1790–1940, Londyn 1962; Pol. życie artyst. w l. 1915–39; Puciata-Pawłowska J., Rocznik Arkad, „Pion” 1937 nr 3 s. 7; Wallis M., Kartony dekoracyjne Henryka Munda (ZZPAP), „Robotnik” 1928 nr 123 (Sztuki plastyczne); Wystawa grafiki użytkowej w IPS-ie wybitny talent Henryka Munda, „Gaz. Pol.” 1933 nr 23; – „Sztuki Piękne” R. 4: 1927/8 s. 315 (Kronika artystyczna); „Wiad. Pol.” (Sydney) R. 17: 1960 nr 22 (nekrolog); – IS PAN: Teki Słownika Artystów Polskich, list Hanny Krzetuskiej-Geppert, Wrocław 27 III 1976, list Jana Le Witt, Londyn 1 III 1976, list Konstantego Mackiewicza, Łódź 4 II 1976, list Mieczysława Paszkiewicza, Londyn 11 V 1976, list Lecha Paszkowskiego, Melbourne (Australia) 5 V 1976, listy Romana Sielskiego, Lwów 2 III i 12 IV 1976, listy Jerzego Toeplitza, Sydney 2 III i 6 IV 1976; – Informacje Tadeusza Gronowskiego z W.
Maria Zakrzewska