Radziwiłł Hieronim Mikołaj (1885–1945), ziemianin. Ur. 6 I w Cannes, był synem Dominika (1852–1938), właściciela dóbr Balice w pow. krakowskim, i Hiszpanki Dolores de Agramonte (1854–1920).

Po ukończeniu gimnazjum w Feldkirch w Austrii w r. 1904 R. rozpoczął studia na Wydziale Prawa UJ. Ukończył dwa semestry, po czym przeniósł się na Studium Rolnicze przy Wydziale Filozoficznym tej uczelni, a w styczniu 1909 uzyskał absolutorium. Po ojcu odziedziczył dobra Balice pod Krakowem (ok. 2 800 ha w r. 1926), które w ręku R-a należały do najlepszych majątków zachodniogalicyjskich. Dzięki małżeństwu (od r. 1909) z córką arcyks. Stefana Habsburga z Żywca i rozległym kontaktom na dworach europejskich w czasie pierwszej wojny światowej R. miał być brany pod uwagę przez konserwatystów zaboru rosyjskiego jako potencjalny kandydat do tronu polskiego w przypadku zwycięstwa mocarstw centralnych (E. Woyniłłowicz). W latach międzywojennych zajmował się głównie rolnictwem, hodowlą i leśnictwem. Poza dobrami Balice, posiadał udziały w S. A. «Radziwiłł, Wimmer i Żeleńscy» we Lwowie produkującej wyroby ze szkła i gliny. Choć nie angażował się w politykę, należał do elity konserwatystów krakowskich i w r. 1939 wszedł jako członek honorowy do Rady Naczelnej Stronnictwa Narodowych Monarchistów.

W czasie okupacji niemieckiej R. współdziałał z «Uprawą» (konspiracyjną organizacją ziemian, której celem było niesienie pomocy Związkowi Walki Zbrojnej, później Armii Krajowej, głównie w zakresie zaopatrzenia) oraz Radą Opiekuńczą Miejską. Wiele świadczył na rzecz Armii Krajowej (AK). Zarazem mimo zajęcia pałacu i części łąk przez Wehrmacht (sam R. mieszkał w oficynie) zatrudniał w pozostałych w jego ręku majątkach tak wielką liczbę ukrywających się lub potrzebujących pomocy osób, że uchodziło mu to tylko ze względu na pewien respekt jaki budził u okupanta. Balice stanowiły w czasie wojny także oazę dla różnych kontaktów i swobodnej wymiany poglądów. W lutym 1945 R. został aresztowany wraz z synem Leonem i przewieziony z więzienia w Krakowie do obozu w Ałczewsku koło Woroneża nad Donem. Zmarł tu 6 IV 1945.

R. był dwukrotnie żonaty: od r. 1909 z Renatą z Habsburgów (1888–1935) i od r. 1937 z Jadwigą z Radziwiłłów (zm. ok. r. 1975 w Johannesburgu), córką Janusza z Tyczyna. Z pierwszego małżeństwa miał córki: Marię (1910–1973) i Eleonorę (ur. 1918), zamężną 1.v. za Benedyktem Tyszkiewiczem, 2.v. za Rogerem de Froidecourt, oraz synów: Dominika (1911 – ok. r. 1973 w Szwajcarii), Karola (ur. 1912), lotnika, uczestnika kampanii wrześniowej r. 1939, mieszkającego w Argentynie, Alberta (1914–1932) oraz Leona (1922–1973), współpracownika serii „Materiały do biografii, genealogii i heraldyki polskiej”, zmarłego w Argentynie.

Who’s Who in Central and East-Europe, Zurich 1938; Borkowski J. Dunin, Genealogie żyjących utytułowanych rodów polskich, Lw. 1914 s. 87; Mater. do biogr., geneal. i herald. pol., II 219–20, IV 341; Żychliński, XI 183; – Landau L., Kronika lat wojny i okupacji, W. 1961 I; Nowakowski T., Die Radziwills. Die Geschichte einer grossen europäischen Familie, München 1967; Tommasini F., Odrodzenie Polski, W. 1928; – Kossak W., Listy do żony i przyjaciół (1883–1942), Wybór i oprac. K. Olszański, Kr. 1985 II; Księga adresowa Polski (wraz z W. M. Gdańskiem), W. 1926/7; Potocka M. M., Z moich wspomnień, London 1983; Potocki A., Master of Lancut, Londyn 1959; Rocznik informacyjny o spółkach akcyjnych w Polsce, W. 1930 nr 410; Woyniłłowicz E., Wspomnienia 1847–1928, Wil. 1931; – AGAD: Arch. Zamoyskich, t. 2215; Arch. UJ: S II 174a, S II 175a, S II 190b, SR 82; – Informacje Marii Kownackiej z Kr., Pelagii Potockiej z Kr. i Zbigniewa Czyżewicza spod W.

                                                                                                                                                                                                                        Wojciech Roszkowski