Marczewski Ignacy, pseud. Gustaw Meinert (1832 lub 1834–1888), historyk i dziennikarz. Ur. w Warszawie; był, być może, synem Ignacego i Aleksandry Tytówny (Uruski). Po ukończeniu szkoły był urzędnikiem w Komisji Skarbowej, najpierw w Warszawie, potem w Piotrkowie. Pisywał korespondencje do „Gazety Lwowskiej” i pism poznańskich (do „Dziennika Poznańskiego” do stycznia 1888). Po r. 1865 zamieszkiwał w Paryżu. Pracował w redakcji „Głosu Polskiego” oraz zbierał materiały do prac historycznych. W r. 1885 w lwowskim „Przewodniku Naukowo-Literackim” ogłosił odcinkami obszerną rozprawę: Wyniesienie na tron Stanisława Augusta podług źródeł francuskich. Oparta na paryskim Archiwum Min. Spraw Zagranicznych praca do dziś zachowała wartość materiałową. W r. 1886 ukazała się tamże równie obszerna rozprawa M-ego Legioniści polscy na wyspie Santo Domingo. Więcej tu o historii wyspy przed przybyciem Polaków, ale archiwalne materiały tyczące legionistów miały podstawowe znaczenie do czasu ukazania się pracy A. Skałkowskiego. W obu swych rozprawach M. dał wyraz rozgoryczeniu w stosunku do Francji (zawiedzione nadzieje). Firma Żupańskiego zapowiedziała niezrealizowaną publikację M-ego pt. Repniniana. Zmarł M. 29 I 1888 w Paryżu; pochowany został na cmentarzu w Saint Ouen. W Warszawie miała być żona z dziećmi.
W. Enc. Ilustr.; Uruski; – „Bull. Polonais” 1887 nr 33 s. 18–9, 1888 nr 36 s. 35; „Kur. Warsz.” 1888 nr 54 s. 2; „Wolne Pol. Słowo” 1880 nr 10 s. 8; – B. Pol. w Paryżu; rkp. 458 k. 655.
Barbara Konarska