Piekarska Jadwiga, pseud. Basia (1905–1944), telegrafistka, kierownik komórki łączności osobistej Komendanta Głównego Armii Krajowej. Ur. 4 VI w Radomiu, była córką Józefa i Marii Konstancji z Okulskich, młodszą siostrą Wandy (zob.). W r. 1927 ukończyła Gimnazjum Żeńskie w Radomiu, a w l. 1927–8 kurs obsługi aparatury Hughesa w Centrum Wyszkolenia Wojsk Łączności w Zegrzu.W l.n. aż do końca sierpnia 1939 pracowała w Urzędzie Telekomunikacyjnym w Warszawie przy ul. Nowogrodzkiej. Powołana do służby wojskowej w okresie mobilizacji powszechnej, zatrudniona była do 8 IX t. r. jako «juzistka» w Sztabie Naczelnego Wodza. Po opuszczeniu Warszawy przez sztab przeszła do pracy w Dowództwie Obrony Warszawy. Po kapitulacji Warszawy i po utworzeniu organizacji konspiracyjnej Służba Zwycięstwu Polski (SZP) P. została do niej wprowadzona przez Janinę Karasiównę (pseud. Bronka), późniejszego szefa łączności konspiracyjnej (V-k) Komendy Głównej (KG) Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), następnie Armii Krajowej (AK). Początkowo współdziałała przy organizacji sekretariatu i łączności osobistej komendanta SZP gen. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego. W ciągu 1940 r. w miarę rozbudowy i umacniania sieci łączności konspiracyjnej P. została kierownikiem kilkuosobowej komórki łączności osobistej (jednej z trzech siatek łączności) Komendanta Głównego ZWZ, następnie AK, określonej krypt.: «A», «Astry», «Pudle». Funkcję tę pełniła przy gen. Grocie (Stefanie Roweckim), a potem przy gen. Borze (Tadeuszu Komorowskim). Do zakresu jej obowiązków należała obsługa łącznikowa i pocztowa sekretariatu Komendanta Głównego ZWZ-AK oraz sekretariatów bezpośrednio z nim związanych oddziałów sztabu KG, odpowiedzialność za «lokal codziennej pracy wykonawczej» Komendanta oraz czuwanie nad wewnętrznym bezpieczeństwem lokali roboczych bez użycia broni. P. była również odpowiedzialna za dyscyplinę konspiracyjną i zachowanie tajemnicy organizacyjnej w podległej komórce, nadto każdorazowo dostarczała pocztę i potrzebne do pracy materiały Komendantowi Głównemu. P. żyła wyłącznie na «etacie» konspiracyjnym, pracując z wielkim oddaniem i talentem organizacyjnym.
W okresie powstania warszawskiego P. pozostawała cały czas przy osobie Dowódcy AK: od 1 do 6 VIII w pierwszym miejscu postoju I rzutu KG w fabryce Braci Kamler przy ul. Dzielnej 72, przy czym przedzierała się kilkakrotnie przez ogarnięte walką miasto dla nawiązania osobiście łączności z innymi oddziałami sztabu i dowództwami jednostek; od 6 do 25 VIII przebywała w kolejnym miejscu postoju KG w szkole przy ul. Barokowej na Starym Mieście. W nocy z 25/26 VIII wraz z Dowódcą AK opuściła Stare Miasto, przechodząc kanałami do śródmieścia. Zginęła 4 IX 1944 w nowym miejscu postoju KG w gmachu Pocztowej Kasy Oszczędności przy ul. Świętokrzyskiej na skutek wybuchu bomby lotniczej. Mianowana kapitanem AK, była odznaczona Krzyżem Walecznych oraz pośmiertnie Krzyżem Virtuti Militari V kl. (Rozkaz Dowódcy AK Nr 512 BP z 2 X 1944).
Fot. w Materiałach Red. PSB; – Bór-Komorowski T., Armia podziemna, Londyn 1967; Kowalska J., Odprawy Komendy Głównej AK 1940–1944, „WTK” 1977 nr 51 s. 6; Pluta-Czachowski K., Na punkcie dowodzenia KG, „Za i Przeciw” 1969 nr 38 s. 16; Podlewski S., Przemarsz przez piekło, W. 1971 s. 384–5; – IH PAN: A 131/64; Materiały Komisji Historii Kobiet w Walce o Niepodległość; – Informacje siostry Leokadii Piekarskiej oraz Jadwigi Kowalskiej.
Marek Getter