Lanckoroński Jakub h. Zadora (ur. ok. 1758, zm. po 1825), generał wojsk kor. Ur. w Rawie, syn Franciszka Kazimierza, starosty rawskiego, i Eleonory Garczyńskiej. W l. 1770–4 uczył się w Szkole Rycerskiej, gdzie należał do najbliższych kolegów J. Jasińskiego. W r. 1784 był majorem, 3 III 1789 r. postąpił na podpułkownika w regimencie pieszym im. Potockich, a 5 III 1792 r. awansował na pułkownika. W tym stopniu odbył ze swoim regimentem kampanię 1792 r. pod ks. Józefem. Po kapitulacji pozostał w wojsku i dopiero 12 III 1794 r. wziął dymisję z rangą generała majora wojsk kor. Nie udało się ustalić, w jakim oddziale L. służył w ostatnich miesiącach, bowiem regiment jego został rozwiązany w r. 1793. J. Dembowski donosił I. Potockiemu między 8 a 11 V 1793 r. z Warszawy, iż na wiadomość, «że cnotliwy Kościuszko jest na Wołoszczyźnie», oficerowie z regimentu im. Potockich «odstąpili Lanckorońskiego płka i przedarli się na Wołoszczyznę». Toteż Piotr Ożarowski w liście do Stanisława Augusta (28 IX 1793) zaliczył L-ego do tych «godnych oficerów, nie przyjmujących służby obcej i dochowujących wiary raz przysiężonej Rzplitej», którzy «są dziś bez placu». Na sejmie grodzieńskim zgłoszono 20 XI projekt «Nagrody wierności» dla L-ego.
L. żonaty był z Józefą z Biernackich. W r. 1825 został uznany w Król. Pol. jego tytuł hrabiowski. Inne elementy życiorysu L-ego nie są znane. W r. 1797 jakiś Lanckoroński «patriota, były płk wojsk pol.», przebywał w Warszawie, a jego folwark bukowiński Sinowce służył ówczesnym spiskowcom, sam Lanckoroński «ciężkie ponosił ofiary materialne na rzecz ruchu». Być może, był to ten sam L.
Estreicher; Boniecki; Uruski; – Gembarzewski B., Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831, W. 1925 s. 30–1; Kieniewicz S., I. Działyński 1754–1797, Kórnik 1930; Kukiel M., Próby powstańcze po trzecim rozbiorze 1795–1797, Kr.–W. 1912; Mościcki, Gen. Jasiński; Mrozowska K., Szkoła Rycerska Stanisława Augusta Poniatowskiego (1765–1794), Wr.–W.–Kr. 1961 s. 246; Wolański A., Wojna polsko-rosyjska 1792 r. Kampania koronna, Kr.–P. 1920 s. 323; – Tajna korespondencja z Warszawy 1792–1794. Do I. Potockiego J. Dembowski i in., Oprac. M. Rymszyna i A. Zahorski, W. 1961; Vol. leg., X.
Jerzy Kowecki