INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Jan Feliks Jakubowski  

 
 
1874-11-20 - 1938-08-04
Biogram został opublikowany w latach 1962-1964 w X tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Jakubowski Jan Feliks (1874–1938), historyk, archiwista. Ur. 20 XI w Rydze, był synem Bolesława i Walerii z Kiborttów; tamże ukończył szkołę średnią. W r. 1894 rozpoczął studia na Wydziale Historyczno-Filologicznym Uniw. Moskiewskiego, został jednak za udział w demonstracjach studenckich relegowany w listopadzie 1896 r. Uzyskawszy po roku prawo kontynuowania studiów na Uniw. Dorpackim, zapisał się na Wydział Prawa, który ukończył w r. 1903 z dyplomem II stopnia. Zamiłowania kierowały go jednak nadal ku historii. Ich owocem była rozprawka pt. Zemskie privilei Velikogo Knjažestva Litovskogo („Žurnal Min. Nar. Prosv.” 1903, kwiecień i czerwiec). Z zamiarem kontynuowania pracy na polu historycznym udał się J. w podróż naukową do Francji i Niemiec, a po powrocie z niej złożył w r. 1904 w Uniw. Moskiewskim egzamin na nauczyciela gimnazjalnego historii. Pracę w szkolnictwie średnim przerwała mu jednak rychło ciężka choroba płuc, zmuszając w r. 1905 do wyjazdu na dłuższą kurację do Włoch. Ponieważ tymczasem otworzyły się widoki dla szkolnictwa polskiego w Królestwie, J. powrócił z Włoch nie do Moskwy, lecz do Warszawy. Tu objął lekcje w szkole handlowej Zgromadzenia Kupców, niebawem zaś został również powołany na wykładowcę historii powszechnej i W. Księstwa Litewskiego w Tow. Kursów Naukowych oraz na Kursach Pedagogicznych Miłkowskiego. Pracował równocześnie naukowo, ogłaszając O pochodzeniu narodowości wielkorosyjskiej („Przegl. Hist.” T. 4: 1907), Opis Księstwa Trockiego z r. 1387 („Przegl. Hist.” T. 5: 1907), Litwa – dzieje i ustrój w XIV– XVI w. (W. Enc. Ilustr.), Kroniki litewskie („Rocz. Tow. Przyj. Nauk w Wil.” 1909), Nowe przyczynki do życiorysu Augustyna Rotunda („Litwa i Ruś” 1912), wreszcie nagrodzone przez Tow. Nauk. Warsz. Studia nad stosunkami narodowościowymi na Litwie przed Unią Lubelską („Prace Tow. Nauk. Warsz.” 1912). Jako wybitny specjalista historii W. Księstwa Litewskiego został J. zaproszony do współudziału w kontynuacji wydawnictwa „Źródeł Dziejowych” i wydał w tej serii wraz z J. Kordzikowskim tom poświęcony Inflantom (1915). Wypadki wojenne skierowały go w r. 1915 do Moskwy, gdzie nauczał historii w szkołach dla polskich wygnańców. Dowodem uznania, jakim się cieszył u współkolegów, był jego wybór na prezesa polskiej organizacji nauczycieli szkół średnich w Rosji. Po powrocie do kraju zgłosił się J. do służby archiwalnej i dn. 1 VII 1918 r. został mianowany archiwistą w Archiwum Oświecenia Publicznego w Warszawie. Latem 1923 r. został wysłany do Moskwy w charakterze eksperta do prac związanych z rewindykacją akt należących się Polsce na podstawie traktatu ryskiego. Po powrocie do Warszawy podjął się J. na zlecenie PAU przestudiowania zasobu archiwum nieświeskiego Radziwiłłów oraz wydobycia zeń i przygotowania do druku autentycznych aktów prawodawczych W. Księstwa Litewskiego, pochodzących sprzed Unii Lubelskiej. Z zadania tego J. się wywiązał, składając Akademii jesienią 1924 r. gotowy do druku rękopis (nie dochował się w PAU). Niezależnie gromadził materiał do przygotowywanego przez PAU kodeksu dyplomatycznego Litwy. Na marginesie tych pracochłonnych badań przygotował i ogłosił drukiem W sprawie mapy Litwy Tomasza Makowskiego, 1613 („Przegl. Geogr.” 1919), Z zagadnień unii polsko-litewskiej („Przegl. Hist.” T. 22: 1919/20), Dzieje Litwy w zarysie (1922), Mapę Wielkiego Księstwa Litewskiego w połowie XVI wieku, część północną (Atlas Historyczny Polski, Kr. 1928) oraz Carte historique du district de Grodno au XVIe siècle (La Pologne au VIIe Congrès International…, Varsovie 1933).

J. współpracował czynnie w szeregu instytucji naukowych. W r. 1922 został powołany na członka Komitetu Kasy im. Mianowskiego, w r. 1928 mianowany współpracownikiem Komisji Geograficznej PAU. Uniwersytet Warszawski zlecił mu w r. 1924/5 prowadzenie, w zastępstwie urlopowanego prof. Haleckiego, wykładów i ćwiczeń z historii Litwy. W służbie archiwalnej J. pozostawał do końca listopada 1932 r. Żonaty z Anną Żebenko, nauczycielką i dyrektorką gimnazjum w Warszawie. Zmarł w Warszawie 4 VIII 1938 r.

 

Wspomnienie pióra T. Manteuffla („Archeion” XV) opracowane na podstawie nie istniejących dziś materiałów archiwalnych.

Tadeusz Manteuffel

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 
 

Edmund Fetting

1927-11-10 - 2001-01-30
aktor teatralny
 

Marian Strzelecki

1895-06-26 - 1946-04-15
działacz sportowy
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Kazimierz Stamirowski

1884-02-06 - 1943-10-11
pułkownik WP
 

Feliks Merunowicz

1880-11-20 - 1932-07-10
bankowiec
 

Henryk Karol Grohman

1862-11-02 - 1939-03-04
przemysłowiec
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.