Noskowski Jan (1832–1881), właściciel drukarni nakładowej i księgarni, redaktor i wydawca. Był synem Józefa Łady-Noskowskiego, rejenta i pisarza aktowego Król. Pol., i Amelii z domu Salisch, bratem Władysława (zob.) i Zygmunta (zob.). W r. 1871 N. zakupił drukarnię „Gazety Anonsowej” w Warszawie przy ul. Długiej 5 i t. r. wydrukował swoim nakładem pierwszą książkę. W l. 1871–5 (z przerwą od kwietnia do grudnia 1874) wydawał „Gazetę Anonsową”. W r. 1873, wspólnie z Fryderykiem Henrykiem Lewestamem, założył „Wiek – gazetę polityczną, literacką i społeczną”, którą w dwa lata później sprzedał Kazimierzowi Zalewskiemu. Od r. 1873 rozpoczął wydawanie „Kalendarza Domowego dla Wsi i Miasta”, który jednak nie zdobył większej popularności, gdyż poziomem redagowania i objętością ustępował znanym kalendarzom Józefa Czecha i Jana Jaworskiego. Ten ostatni kalendarz wykupił N. od właściciela i jeden raz wydał drukiem. Ok. r. 1875 otworzył własną księgarnię przy ul. Mazowieckiej 11. W l. 1874–6 redagował i wydawał tygodnik „Ognisko Domowe”, w którym głosił poglądy konserwatywnego ziemiaństwa oraz zwalczał pozytywizm i filozofię materialistyczną. Do współpracy w tym czasopiśmie próbował N. zaangażować znanych poetów ówczesnych, jak Antoni Edward Odyniec i Cyprian Norwid. Przeważnie jednak drukował własne artykuły oraz utwory drugorzędnych pisarzy, m. in. Marii Bartusówny. W tym samym czasie, razem z Zygmuntem Sarneckim i swoim bratem Piotrem, założył i wydawał dziennik polityczny „Echo” o nastawieniu klerykalnym. Dziennik ten ukazywał się do r. 1884, kiedy jego wydawanie zostało zawieszone z powodu braku czytelników. W r. 1878 N. rozpoczął wydawanie czasopisma „Revue slave”, poświęconego literaturze, nauce i sztuce w krajach słowiańskich.
Jako właściciel drukarni wyposażonej w najnowsze maszyny oraz bogaty zestaw czcionek, N. tłoczył książki znanych wydawców warszawskich: Jana Breslauera, Gabriela Centnerszwera, Gebethnera i Wolffa, Michała Arcta i Edwarda Wendego. W mniejszych ilościach drukował również własne nakłady książek z dziedziny nauk stosowanych, prawnych i społecznych oraz literatury pięknej. W tej ostatniej grupie znajdowały się m. in. dzieła A. Dumasa, A. Dygasińskiego, H. Sienkiewicza i L. Tołstoja. Największym osiągnięciem oficyny N-ego była edycja „Bajek” J. La Fontaine’a, które wydał w przekładzie swego brata Władysława, z ilustracjami G. Dorégo (1876). N., mimo młodego wieku – już po kilku latach działalności – był zaliczany do najwybitniejszych drukarzy-wydawców warszawskich. Odznaczał się przedsiębiorczością i chęcią zysku; jako pierwszy w branży drukarskiej zatrudnił kobiety w charakterze zecerów. Podejmowane przez N-ego próby redagowania i wydawania własnych czasopism naraziły go na znaczne wydatki. N. zmarł w Warszawie 30 III 1881 i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Pozostawił żonę i córkę.
Drukarnię N-ego i księgarnię prowadził do początków XX w. jego brat Piotr, który od r. 1880 wydawał tygodnik ilustrowany „Wieczory Rodzinne”, przeznaczony dla dzieci, od r. 1882 wydawał i drukował dziennik „Słowo”, „Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy” (do r. 1905) oraz „Kalendarz ilustrowany dla wszystkich” (1886–95). Bilans dorobku oficyny Noskowskich obejmuje 41 książek wydanych własnym kosztem oraz 158 dzieł wykonanych na zlecenie innych firm wydawniczych.
Estreicher w. XIX; „Przewodnik bibliograficzny” 1879 s. 40; Słown. Pracowników Książki Pol., (bibliogr.); Uruski; – Z dziejów książki i bibliotek w Warszawie, W. 1961 s. 345, 357, 376; – Prus B., Kroniki, W. 1956 I cz. 1–2; J. Noskowskiego kalendarz domowy dla wsi i miasta na r. 1873, W. 1872 (informacja na okładce); „Kur. Warsz.” 1881 nr 71 s. 4 (nekrolog z informacją o żonie i córce i podaniem wieku N-ego 49 lat); „Tyg. Illustr.” 1882 nr 337 s. 364 (podaje wiek N-ego 50 lat); – B. Jag.: rkp. 6419 III, 6523 IV, 6699 III, 7828/IV (listy N-ego); B. Narod.: rkp. IV 6290 k. 110 (korespondencja C. K. Norwida); B. Ossol.: rkp. sygn. 2340/III (genealogia Noskowskich do końca XVIII w.), sygn. 5994/II k-63–69 (listy N-ego do M. Bartusówny).
Józef Długosz