Kotula Jerzy (1855–1889), księgarz. Był synem Andrzeja, notariusza w Cieszynie, i Anny z Tetlów, bratem Bolesława, przyrodnika. Zawodu księgarskiego uczył się w księgarni Malika w Cieszynie. Z czasem, po r. 1879, stał się tamże właścicielem księgarni, która przyciągała polską, a szczególnie polsko-ewangelicką publiczność. K. opracował dział bibliografii polskiej w „Slovanským katalogu bibliografickým” (1877, 1878, 1880), który wywołał krytykę W. Wisłockiego („Przew. Bibliogr.” 1882). W r. 1878 urządził w Czytelni Ludowej w Cieszynie wystawę czasopism polskich, wychodzących na całym obszarze ziem polskich w r. 1877. Zbierał także materiały do historii Cieszyna i Śląska Cieszyńskiego, których część przetrwała w Muzeum Cieszyńskim.
Szczególnie blisko interesowały K-ę sprawa utrzymania polskości na Śląsku Cieszyńskim i podniesienie poziomu szkolnictwa polskiego na terenie Śląska, a zwłaszcza kształcenie nauczycieli w seminariach nauczycielskich, gdzie język polski był nadobowiązkowy. Wydał w r. 1879 własnym kosztem książki Sylwestra Grahane’a „Odczyt o czystości obyczajów” i Feliksa Kozubowskiego „Przewodnik w wyborze książek dla młodzieży szkolnej”, które miały stanowić pomoc dla nauczycieli w walce o utrzymanie polskości. Zwracał się też w tej sprawie do J. I. Kraszewskiego (10 listów K-i do Kraszewskiego w B. Jag. rkp. 6511 IV), proponując mu napisanie serii powiastek dla młodzieży, których celem byłoby «budzenie poczucia narodowego i miłości ku rzeczom swojskim». Książki te zamierzał K. wydać własnym kosztem. Kraszewski propozycji nie przyjął, napisał natomiast do K-i obszerny list (Drezno 8 VIII 1879) na temat stanu szkolnictwa polskiego na Śląsku i jego zadań. Adresat list ten wydał własnym nakładem w postaci osobnej książeczki pt. J. I. Kraszewski, „W sprawie szkół ludowych na Szląsku (Kilka uwag dla nauczycieli)”, (Cieszyn 1879), dodając życiorys Kraszewskiego pióra F. Kozubowskiego i własną przedmowę.
K. był, wraz z pastorem Franciszkiem Michejdą i nauczycielem Janem Kubiszem, jednym z założycieli Tow. Ewangelików dla Wydawania Książek Religijnych i Pouczających w Ogóle, współdziałał przy założeniu ewangelickiego pisma „Przyjaciel Ludu” (powołanego do życia w r. 1885 przez F. Michejdę) i zajmował się jego rozsyłką, troszczył się skutecznie o rozprowadzenie wychodzącego od r. 1885 „Rolnika Śląskiego”. Zmarł 20 VII 1889 r. w Cieszynie. Księgarnia K-i przeszła na własność Z. Stuksa i pod tą firmą, jako księgarnia niemiecka, istniała do r. 1945.

Ogrodziński W., Dzieje piśmiennictwa śląskiego, Oprac. L. Brożek, Z. Hierowski, Kat. 1965; – Wspomnienia Cieszyniaków, Zebrał i Oprac. L. Brożek, W. 1964.
Ludwik Brożek