INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Józef Hudec      Józef Hudec, wizerunek na podstawie fotografii prasowej opublikowanej w 1915 r.
Biogram został opublikowany w latach 1962-1964 w X tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Hudec Józef (1863–1915), działacz PPSD i zawodowego ruchu drukarzy galicyjskich. Ur. 20 I w Krakowie, był synem stolarza kolejowego; uczęszczał do szkół we Lwowie i tam ukończył niższe gimnazjum. Pracując jako zecer w drukarni „Dziennika Lwowskiego”, zetknął się z B. Czerwińskim, J. Danilukiem i A. Mańkowskim i pod ich wpływem stał się socjalistą. Szybko wybił się w ruchu zawodowym i już w r. 1889 wszedł do zarządu stowarzyszenia drukarzy lwowskich «Ognisko». Kiedy w r. 1893 Rada Państwa organizowała ankietę w sprawach przemysłowych, H. został wysłany jako delegat do Wiednia, reprezentując tam interesy galicyjskich drukarzy. Zostawszy w r. 1895 prezesem «Ogniska», zwołał pierwszy galicyjski zjazd drukarzy, a «Ognisko» przekształciło się w organizację ogólnokrajową. H. prowadził w imieniu tego stowarzyszenia pertraktacje z właścicielami drukarń i wówczas ustalono pierwszy «cennik normalny», czyli umowę zbiorową w Galicji. H. starał się też o przyłączenie organizacji galicyjskiej do ogólnoaustriackiego Związku Drukarzy, co po przełamaniu silnych oporów galicyjskich drukarzy ostatecznie mu się powiodło. Kiedy w r. 1897 stworzono we Lwowie Kasę Chorych, H. został jej pierwszym dyrektorem.

Od młodości brał H. udział w ruchu socjalistycznym i należał w r. 1889 do grona organizatorów tworzącej się partii. Będąc współpracownikiem czasopisma socjalistycznego „Praca”, redagowanego przez Daniluka, wszedł w skład zainicjowanego przez I. Daszyńskiego komitetu, który miał na celu doprowadzić do porozumienia z drugą konkurencyjną grupą działaczy robotniczych skupionych wokół pisma „Robotnik”. Na pierwszym obchodzie 1 Maja we Lwowie H. przemawiał jako jeden z głównych referentów. Kiedy 15 II 1891 r. stworzono we Lwowie «kształcąco-zapomogowe» stowarzyszenie «Siła», które w rzeczywistości było pierwszą komórką organizacyjną tworzącej się partii, H. został jej prezesem. On też dzięki swemu «pojednawczemu charakterowi» (I. Daszyński) doprowadził do złączenia w r. 1894 chwilowo rozbitej na skutek zadrażnień osobistych organizacji lwowskiej. Kiedy na zjeździe zwołanym do Lwowa w styczniu 1892 r. powstała Socjalno-Demokratyczna Partia Robotnicza, potem nazwana PPSD Galicji i Śląska, H. wszedł do jej zarządu, w którym pozostał do końca życia. Już w pierwszych wyborach powszechnego głosowania, z tzw. piątej kurii, w r. 1897 postawiono kandydaturę H-a na posła w okręgu przemyskim, ale wówczas mandatu nie uzyskał. Następnie H. brał żywy udział w agitacji za reformą wyborczą, a w r. 1907, w pierwszych wyborach w oparciu o 4-przymiotnikową ordynację, zdobył mandat do Rady Państwa z dzielnicy robotniczej we Lwowie. W parlamencie, pokonawszy dość prędko trudności językowe, był wysuwany przez Klub Polskich Posłów Socjalistycznych jako znawca w sprawach ustawodawstwa społecznego i ruchu zawodowego do rozmaitych komisji, m. in. należał do komisji budżetowej. Jako poseł do parlamentu – zresztą wybrany ponownie w r. 1911 z tego samego okręgu – zrzekł się swoich stanowisk w organizacjach zawodowych i stanowiska dyrektora Kasy Chorych. Natomiast został redaktorem lwowskiego organu PPSD, „Głosu”, a ponadto brał bardzo czynny udział w agitacji partyjnej, szczególnie w walce o reformę wyborczą do Sejmu Krajowego. W r. 1912 został z ramienia PPSD członkiem Tymczasowej Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, a potem, w r. 1914, wszedł do Naczelnego Komitetu Narodowego. Przed zajęciem Lwowa przez wojska carskie wyjechał na zachód i zmarł w Karwinie 28 I 1915 r.

 

Bober A. W., Historia drukarń i stowarzyszeń drukarskich we Lwowie, Lw. 1926 s. 86 i n., 123 i n., 141 (nekrolog); Buszko J., Sejmowa reforma wyborcza w Galicji 1905–14, W. 1956; tenże, Ruch Socjalistyczny w Krakowie 1890–1914, Kr. 1961; [Landman J.] Prawdzic J. S., Krótki rys ruchu socjalistycznego we Lwowie w ostatnim 25-o leciu, Lw. 1895 s. 11 i n., 22 i n., 35 i n.; – Daszyński I., Pamiętniki, W. 1957 I; Diamand H., Pamiętnik Hermana Diamanda zebrany z wyjątków listów do żony, Kr. 1932.

Henryk Wereszycki

 

 
 

Powiązane zdjęcia

   

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.