Hryniewicz Kajetan (ok. 1772–1826), kapitan artylerii lit. i generał-major ziemiański w powstaniu kościuszkowskim. Ur. w Mazowieckiem, był synem Jana, pułkownika, następnie generała W.P., i Anny ze Zwolińskich, stolnikówny nurskiej. Miał braci: Feliksa, podpułkownika wojsk polskich (1813), i Ignacego Antoniego. We wrześniu 1784 r. wstąpił H. do korpusu kadetów, w którym – w odróżnieniu od brata Feliksa – uczył się dobrze i otrzymał kilka wyróżnień i nagród (medal srebrny w 1787, złoty w 1789). Był kilkakrotnie wysuwany do popisowego egzaminu przed królem. Dn. 15 I 1790 r. otrzymał patent na porucznika pierwszej klasy w założonym w r. 1789 przez Stanisława Augusta (pod dowództwem K. N. Sapiehy i J. Jasińskiego) Korpusie Inżynierów W. Ks. Lit. (Nominację tę mylnie przypisał H. Mościcki nie istniejącemu Karolowi Hryniewiczowi). Jednocześnie H. został powołany na wykładowcę w założonej przez J. Jasińskiego w Wilnie szkole Korpusu Inżynierów. W wojnie 1792 r. przebywał w obozie gen. Judyckiego, skąd na początku czerwca został odkomenderowany wraz z porucznikiem inżynierii Piotrowskim do Nieświeża. Tu intensywnie pracowali pod kierownictwem kapitana Auvraya nad umocnieniem tej twierdzy.
W powstaniu kościuszkowskim wziął H. najpierw udział jako kapitan artylerii litewskiej, a następnie generał-major ziemiański. Dn. 13 VIII 1794 r. otrzymał od J. Jasińskiego rozkaz objęcia komendy nad pospolitym ruszeniem trockim, mereckim, kowieńskim, preńskim, ejszyckim, a także między granicą żmudzką, Podlasiem i powiatem wołkowyskim, oraz osłaniania granicy między Augustowem i Wierzbałowem. Miał bronić granicy pruskiej i wziąć udział w akcji wkraczania w granice Prus. Po upadku powstania przez kilka lat gospodarował w majątku rodzinnym.
W Ks. Warsz. uczestniczył H. w r. 1809 w tworzeniu wojska polskiego i jako pułkownik sztabu głównego w wojnie z Austrią i w następnych kampaniach. Dn. 19 II 1812 r. został podinspektorem I kl., a 25 V t. r. awansował na inspektora popisów. W l. 1811–2 był czynnym członkiem loży masońskiej Świątynia Izis. W Król. Pol. był H. asesorem Komisariatu Ubiorczego w Komisji Rządowej Wojny. Posiadał odznaczenia: Krzyż Wojskowy oraz od r. 1824 Order św. Stanisława III kl. Zmarł w Warszawie 18 XI 1826 r.
Enc. Wojsk., III 453; Boniecki; Uruski; – Gembarzewski, Wojsko Pol. 1807–14; Giergielewicz J., Zarys historii korpusu inżynierów w epoce Stanisława Augusta, W. 1933 s. 21, 73, 138, 188; Małachowski-Łempicki, Wykaz pol. lóż wolnomularskich; Mościcki, Gen. Jasiński; tenże, Jakub Jasiński, Kr. 1948; Wolański A., Wojna polsko-rosyjska 1792 r., P. 1922; – „Kur. Warsz.” 1826 nr 281 z 26 XI; „Przew. Warsz.” na r. 1826 s. 46; „Rocz. Woysk. Król. Pol.” na r. 1817, 1818, 1819, 1820, 1821, 1822, 1823, 1824, 1825, 1826; – AGAD: Zbiór Popielów, sygn. 226, 228, 229, BOZ sygn. IX a-10.
Jerzy Kowecki