Magierski Karol (zm. ok. 1790), złotnik toruński. Ur. w Nieszawie, zapewne w latach trzydziestych w. XVIII, był w l. 1743–9 uczniem Jana Letyńskiego, wybitnego złotnika toruńskiego. Następnie przez osiem lat, nie należąc do cechu, pracował u bernardynów w Toruniu. Dn. 5 XI 1753 wystąpił w procesie przeciwko swemu mistrzowi jako świadek ze strony cechu złotników toruńskich. Mistrzem został dopiero 6 X 1763. Jak wynika z przeglądu jego dzieł, których sporo pozostawił, wykonywał monstrancje, np. z r. 1773 z kościoła Św. Jana w Toruniu, z kościoła paraf. w Raciążku, rokokową z kościoła paraf. w Ciechocinie (dzieło przypisywane), z kościoła paraf. w Nieszawie, relikwiarze z r. 1770 z kościoła Najśw. Panny Maryi w Toruniu, relikwiarz św. Jadwigi z r. 1783 z kościoła paraf. w Karnkowie. Dziełem M-ego są także: tron na monstrancję w kościele pokatedralnym w Chełmży, krzyż ołtarzowy z 4 ćwierci XVIII w. z kościoła Franciszkanów w Nieszawie i dwie plakiety wotywne z katedry w Pelplinie. M. używał cechy imiennej KM w prostokącie. Posługiwał się formami późnobarokowymi i rokokową dekoracją, kontynuując manierę Jana Letyńskiego, ale wyroby M-ego są cięższe w proporcjach i stoją na niższym poziomie artystycznym. Należał do grupy polskich złotników, którzy, zdaniem L. Lepszego, dopiero w drugiej połowie w. XVIII uzyskali przewagę w cechu toruńskim i był, jak się wydaje, jednym z aktywniejszych mistrzów w czasie, gdy to rzemiosło chyliło się już w Toruniu ku upadkowi. Wymieniony w księgach cechowych jeszcze w r. 1789, zmarł przed 7 I 1791. Wdowa po nim wyszła za mąż za jego ucznia, złotnika Józefa Staniszewskiego.
Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, W. 1969 XI z. 1 s. VI, 16, 19, 29, fig. 129, 131; toż, W. 1969 z. 9 s. 21; toż, W. 1972 z. 16 s. 21 fig. 248; toż, W. 1973 z. 6 s. 5; – Bochnak A., Eksport z miast pruskich w głąb Polski w zakresie rzemiosła artystycznego, „Studia Pomor.” T. 2: 1959 s. 98; Celińska E., Jan Letyński – złotnik toruński z połowy XVIII wieku, Zesz. Nauk. Uniw. M. Kopernika w Tor., Nauki Human.-Społ. Z. 28, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo III, Tor. 1968; Czihak E., Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preusen, Lipsk 1908 II 138 nr 112; Herbst S., Toruńskie cechy rzemieślnicze, Tor. 1933; Lepszy L., Przemysł złotniczy w Polsce, Kr. 1933; Makowski B., Sztuka na Pomorzu, jej dzieje i zabytki, „Pam. Inst. Bałtyckiego” (Tor.) T. 9: 1932 s. 127, 205–6.
Jan Samek