Lasocki Krzysztof h. Dołęga (zm. ok. 1580), poseł sejmowy, starosta gostyniński. Syn Stanisława, podkomorzego poznańskiego (zob.), i Zofii Szydłowieckiej, brat Stanisława, podkomorzego łęczyckiego (zob.). Po śmierci ojca jako małoletni pozostawał L. pod opieką kuzyna Jana Lasockiego i najstarszego brata Jakuba. Brak danych o studiach. Zdaje się, że pozostawał pod dużym wpływem brata Stanisława, czołowego działacza różnowierczego, wraz z którym był przez pewien czas współwłaścicielem Pałecznicy w Miechowskiem. Za jego chyba przykładem przeszedł na protestantyzm i w r. 1551 założył pierwszy w ziemi łęczyckiej zbór w Brzezinach. T. r. został oskarżony o utrzymywanie w Brzezinach «heretyków», magistra Grzegorza «Zagrobnego» (Grzegorza Pawła z Brzezin) i eks-augustianina Stefana z Krakowa, ale kary, którymi mu grożono, nie zostały wyegzekwowane. Nowo założony zbór stał się dodatkowym zarzewiem toczącej się publicznie przez całe lata pięćdziesiąte waśni między L-m a jego bratem Jakubem, kasztelanem łęczyckim, współdziedzicem Brzezin, który był katolikiem. W tym czasie występował także L. przeciwko proboszczowi brzezińskiemu A. F. Modrzewskiemu. Sądzić wypada, że niezbyt zgodne z głoszonymi zasadami religijnymi postępowanie znanego z chciwości L-ego zmusiło w r. 1554 Grzegorza Pawła do porzucenia stanowiska ministra w zborze brzezińskim. Dn. 9 III 1557 r. uczestniczył L. w synodzie w Krzcięcicach i prosił o wyznaczenie ministra do Brzezin. Synod skierował na to stanowisko Marcina Krowickiego. L. zamienił na zbór kościół w Suserzu, łupiąc go przy tym. Działalność antykościelna sprowadziła na L-ego klątwę (1551), a arcbp M. Dzierzgowski zaprzeczał mu prawa patronatu nad parafią w Brzezinach. W latach sześćdziesiątych był zapewne L. arianinem, uczestniczył w synodzie bełżyckim w r. 1569.
W r. 1556, posłując z woj. łęczyckiego na sejm warszawski, rozpoczął L. działalność polityczną. Reprezentował woj. łęczyckie jeszcze na sejmach piotrkowskich w l. 1558, 1562/3 i 1565. Był w Warszawie w r. 1563 podczas rewizji nadań. Zobowiązał się wtedy uiszczać opłatę z tytułu posiadania domu w Krakowie. Na sejmie 1 VI 1567 r., jako kasztelan sochaczewski, opieczętował uwierzytelnienie posłów litewskich przybyłych do Piotrkowa, ale w lipcu t. r. wspomnianą godność kasztelańską piastował już Feliks Dzierzgowski. Dn. 19 VII 1569 r., będąc już starostą gostynińskim, przypuścił do swego herbu nobilitowanych braci Stroińskich. W r. 1571 przyjął L. prawa miejskie Starej Warszawy. W czasie pierwszego bezkrólewia był posłem na sejm konwokacyjny. Po ucieczce Henryka wziął udział w sejmie warszawskim, gdzie w imieniu Rawian domagał się króla rodaka, a w braku odpowiedniej kandydatury zalecał króla szwedzkiego. Ostatecznie przeszedł na stronę zwolenników Batorego, podpisał uniwersał zwołujący zjazd do Jędrzejowa i zobowiązał się zaznajomić z jego treścią szlachtę łęczycką. Uchwałą zjazdu jędrzejowskiego 1576 r. został L. wyznaczony posłem do Litwy, aby pozyskać szlachtę dla Batorego. Na pokrycie wydatków otrzymał 700 zł. L. nie wywiązał się jednak z poruczonego mu zadania. W tym roku zalegał z opłatami ze starostwa gostynińskiego. Zmarł chyba ok. r. 1580.
L. był współwłaścicielem miasteczka Brzeziny, posiadał wieś Grzmiącą, wsie królewskie Szczawin i Szeligi (do r. 1555) w Łęczyckiem. Do tych dwu wsi nabył ponownie prawo w r. 1569. Należało do niego wójtostwo i połowa wsi Boguszyce (1549), a także wieś Kamień w ziemi rawskiej. Posiadał nadto 2 domy w Krakowie. Trudnił się też spławem zboża do Gdańska. Żoną L-ego była Ewa Szczawińska h. Prawdzic. Z małżeństwa tego miał synów: Kaspra, Jakuba i Stanisława, oraz córkę Katarzynę.
Boniecki; Niesiecki; Paprocki; Uruski; Żychliński, I, XVI 258; Kolankowski L., Posłowie sejmów Zygmunta Augusta, „Reform. w Pol.” R. 5: 1928; – Bartel O., Do historii Brzezin i prepozytury brzezińskiej Andrzeja Frycza Modrzewskiego, „Reform. w Pol.” R. 12: 1953–5; tenże, Grzegorz Paweł z Brzezin, „Reform. w Pol.” R. 5: 1928; Barycz H., Marcin Krowicki, „Reform. w Pol.” R. 3: 1924; Bukowski J., Dzieje reformacji w Polsce od wejścia jej do Polski aż do jej upadku, Kr. 1883 I 203; Górski K., Grzegorz Paweł z Brzezin, Kr. 1929; Kormanowa Ż., Bracia polscy, W. 1929; Kot S., Andrzeja Frycza Modrzewskiego list do króla Zygmunta Augusta, „Reform. w Pol.” R. 5: 1928; tenże, Rec. pracy T. H. Wotschke: Gregorius Pauli, „Reform. w Pol.” R. 2: 1922 s. 316; Libiszowska Z., Ziemia Sieradzka i Łęczycka w czasie pierwszego bezkrólewia, „Roczn. Łódz.” T. 4: 1961 s. 98; Urban W., Chłopi wobec reformacji w Małopolsce w drugiej połowie XVI w., Kr. 1959; Wdowiszewski Z., Szlachta przyjęta do prawa miejskiego Starej Warszawy w l. 1506–1718, „Mies. Herald.” T. 11: 1932 s. 143; – Acta Hist., I, XI; Akta synodów różnowierczych w Polsce 1550–1559, Wyd. M. Sipayłło, W. 1966 I; Akta Unii; Diariusz sejmu… 1556/7, Wyd. S. Bodniak, Kórnik 1939; Dzienniki sejmów walnych koronnych 1555 i 1558, Kr. 1869 s. 210; Frycz-Modrzewski A., Dzieła wszystkie, W. 1953 I 624, II 106; Lustracja województwa krakowskiego 1564, Wyd. J. Małecki, W. 1962; Lustracje województw wielkopolskich i kujawskich 1564–1565, Bydgoszcz 1961; Lustracje województwa rawskiego 1564 i 1570, Wyd. Z. Kędzierska, W. 1959; Matricularum summ., V 296, 3744, 3960, 3961, 3962, 4035, 4141, 5658, 10696; Najstarsze synody arian polskich, Oprac. S. Zachorowski, „Reform. w Pol.” R. 1: 1921; Orzelski, Bezkrólewia ksiąg ośmioro; Plater-Broel W., Zbiór pamiętników do dziejów polskich, W. 1858 III 40; Regestra thelonei aquatici Wladislaviensis saeculi XVI, Wyd. F. Duda i S. Kutrzeba, Kr. 1915; Rej M., Zwierzyniec, Kr. 1895 s. 136, Bibl. Pisarzów Pol., 30; Vol. leg., II 872; Źródła Dziej., IX; Źrzódłopisma do dziej. unii, cz. II oddz. I; – AGAD: ASK I nr 14 s. 388, 394; Arch. UJ: Tokarz W., Skład, organizacja i sposób obradowania koła rycerskiego na sejmie walnym na podstawie diariuszy sejmowych (mszp. pracy doktorskiej).
Irena Kaniewska
Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to wersja zaktualizowana, uwzględniająca opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.