Orzeszko Leopold h. Pobóg (ok. 1720–1779), poseł na sejmy, sędzia ziemski piński, podpułkownik wojsk litewskich. Pochodził z mniej zamożnej linii Orzeszków. Był dziedzicem Sochy w pow. pińskim (woj. brzeskie lit.). Od najmłodszych lat związany był z woj. wileńskim i hetmanem w. lit. Michałem Radziwiłłem. Dzięki jego protekcji szybko posuwał się po stopniach kariery urzędniczej i wojskowej. W r. 1738 został deputatem z pow. pińskiego na Trybunał Lit. On to, być może, posłował z pow. pińskiego na sejm grodzieński w r. 1744 i na sesji litewskiej (27 X) domagał się zniesienia pogłównego szlacheckiego. W związku zaś z projektowaną aukcją wojska wysuwał kilka mało realnych sposobów zdobycia funduszów na jego utrzymanie. W r. 1748 był stolnikiem, a już w lutym 1750 również pisarzem grodzkim pińskim. W maju 1750 otrzymał stopień majora w regimencie dragonów królewicza. T. r. ubiegał się o funkcję komisarską od wojska autoramentu cudzoziemskiego na Trybunał Skarbowy Lit. W r. 1752 posłował z pow. pińskiego na sejm grodzieński. W marcu 1753 wytypowany był na kampament (manewry) wojsk saskich do Drezna, ale prawdopodobnie wymówił się od tego obowiązku. Był wówczas sędzią ziemskim pow. pińskiego. Latem 1754 miał stopień podpułkownika (secund oberstlejtnanta) królewiczowskiego regimentu dragonów; w lecie 1757 był tamże oberstlejtnantem. Kwaterował głównie w Karolinie (w dobrach ordynacji nieświeskiej, koło Słucka). W r. 1761 posłował na nadzwycz. sejm warszawski, a w r. 1764 na sejm koronacyjny, na którym został powołany na członka sądów asesorskich W. Ks. Lit. Sejm nadzwycz. 1767–8 r. mianował go członkiem komisji powołanej jeszcze w r. 1717, a obecnie reasumowanej, do ustalenia granic królewskiej ekonomii pińskiej. Sejm 1773–5 r. konstytucją „Nagroda zasłużonych” nadał O-ce królewszczyznę Rutkowskie Włóki (Rudkę) w pow. pińskim. Z ramienia tego sejmu wszedł O. do komisji dla przeprowadzenia procesu spadkowego dóbr (w pow. wołkowyskim i wiłkomierskim) po Janie i Teodorze Krasickich, chorążych nadwornych lit. O. zmarł w r. 1779.
Żonaty z Anną Olszewską, 1. v. Pusławską, podstoliną rzeczycką, pozostawił O. dwóch synów Antoniego, marszałka ziemskiego pow. pińskiego, i Tomasza.
Słown. Geogr., IX 911–12; Uruski; – Skibiński M., Europa a Polska, Kr. 1912–13 I–II; – Diariusz sejmu… 1761, [b.m.r.]; Diariusze sejmowe z w. XVIII, III; Vol. leg., VII 150, 396, VIII 418, 438; Kalendarzyk Polityczny dla Król. Pol. i W. Ks. Lit., 1779, 1780; – AGAD: Arch. Radziwiłłów Dz. V 10965 (listy O-i), 13831 (z 21 V 1750), 16028 (z 15 II 1780).
Wacław Szczygielski