Szlichtyn Łukasz (1749 – w lub po 1783), drukarz.
Ochrzczony w katedrze lwowskiej 17 X, był synem Jana Łukasza (zob.) i Apolonii z Markiewiczów (1724–1803), starszym bratem Kazimierza (zob.), informacje o pozostałym rodzeństwie w życiorysie ojca.
Razem z innymi spadkobiercami S. otrzymał 20 II 1770 przywilej króla Stanisława Augusta na kontynuowanie po ojcu druku, przedruku i sprzedaży książek. Dn. 5 VII t.r. Szlichtynowie przedstawili do urzędu radzieckiego odpowiedni dokument i oblatowali go w aktach radzieckich. W l. 1770–2 drukowano w oficynie książki pod znakiem «spadkobierców Jana Szlichtyna»; były to głównie kalendarze polskie i ruskie ułożone przez Franciszka Liebmanna. Adnotacja «nakładem Lukasza Szlichtyna, uprzywilejowanego typografa» widnieje tylko na czterech drukach: jednym z r. 1773 i trzech z r. 1774 (m.in. na „Przypadkach Robinsona Krusoe” D. Defoe’a). Do „Krajopisarstwa powszechnego...” Michała Siekierzyńskiego [b.r.w.] dołączył S. dedykację dla Marcina Szeptyckiego, kanonika płockiego. Inne książki wychodziły do r. 1776 pod firmą «spadkobierców Jana Szlichtyna». S. pracował również jako krawiec. Dn. 4 III 1774 otrzymał obywatelstwo miejskie Lwowa.
S. miał kilka zobowiązań dłużnych, których nie spłacił; wiadomo, że 31 XI 1774 był winien Żydowi Izraelowi za towary ok. 40 dukatów i ponad 100 złp. Pod koniec r. 1774 lub na początku r. 1775 wyjechał do Lublina z zamiarem wydzierżawienia drukarni KEN. Znane są dwa lubelskie druki S-a z r. 1775: „Rozbicie okrętu czyli przypadki…” P. Viauda (przekł. z języka francuskiego) oraz „Sposób wstrzemięźliwości, świętobliwości w […] Janie Kantym...” Wojciecha Mrowińskiego. Z protokołów KEN z 10 IV 1776 wiadomo, że S. «podpisawszy kontrakt, rzucił drukarnię i zostawił długi». W 1. poł. t.r. wrócił do Lwowa i ponownie zaciągnął znaczne sumy na remont drukarni. Dn. 16 VIII potwierdził dług 360 złp. pisarzowi ławniczemu i wójtowskiemu lwowskiemu Ignacemu Skwarczyńskiemu. Jeszcze w r. 1783 był winien 2200 złp. Piotrowi Horodyskiemu. Również u wspomnianego Izraela pożyczył 10 dukatów; w r. 1780 wierzyciel ten protestował w sądzie miejskim lwowskim, okazując kwity z l. 1774 і 1776, S. jednak ich nie uznał. Wg informacji z 11 II 1783 mieszkał w Krakowie i wstąpił do stanu duchownego. Dalsze losy S-a nie są znane.
Enc. Wiedzy o Książce; Estreicher; Słown. Pracowników Książki Pol.; Zapasko J., Isajevyč J., Pam’jatky knižkovoho mystectva. Kataloh starodrukiv vydanich na Ukraïni, L’viv 1984 II cz. 2 s. 24–31; – Bandtkie J. S., Historia drukarń w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim, jako i w krajach zagranicznych, w których polskie dzieła wychodziły, Kr. 1826 I 416; Budzyk K., Studia z zakresu bibliografii i księgoznawstwa, W. 1948 s. 22; Chodynicki I., Historia […] miasta Lwowa od założenia jego aż do czasów teraźniejszych, Lw. 1829 s. 416; Drukarze dawnej Pol., Z. 6; Feloniuk A., Šlichtyny – l’vivs’ki drukari XVIII stolittja, „L’viv: misto – suspil’stvo – kul’tura” T. 8: 2012 cz. 2 s. 195–209; Kachur I., L’vivs’ka drukarnia Šlichtyniv (1755–1785), z neopublikovanych materialiv, „Zapysky naukovoi biblioteky im. V. Stefanyka” (Lw.) 2005 cz. 13 s. 3–17; Kołaczkowski J., Wiadomości tyczące się przemysłu i sztuki w dawnej Polsce, Kr.–W. 1888 s. 154; Wierzbowski T., Materiały do dziejów piśmiennictwa polskiego i biografii pisarzów polskich, W. 1904 II 119; Wywiałkowski Z., Czcionkarnie, istniejące w dzielnicach ziem polskich, Kr.–W. 1884 s. 22; – Album civium Leopoliensium. Rejestr przyjęć do prawa miejskiego we Lwowie 1388–1783, Wyd. A. Janeczek, P.–W. 2005 I 429; Privilegia Typographica Polonorum. Polskie przywileje drukarskie 1493–1793, Wyd. M. Juda, L. 2010 s. 386–8 (dok. 318); Protokoły posiedzeń Komisji Edukacji Narodowej 1773–1777, Wyd. T. Wierzbowski, W. 1910 z. 37 s. 94; – Central’nyj deržavnyj istoryčnyj archiv Ukraïny we Lw.: F. 52 op. 1 spr. 169 k. 1, spr. 924 k. 1–2, op. 2 spr. 127 s. 623–7, spr. 130 s. 5–6, 480–3, spr. 134 s. 428, 433–4, spr. 290 s. 187, spr. 292 s. 603–4, 613–18, 628–9, spr. 439 s. 690, 693, spr. 442 s. 406–7, 421, spr. 444 s. 692, 701, 706, 836, 840, 1009, 1161, spr. 652 k. 78, F. 618 op. 2 spr. 2639 k. 415.
Andrij Fełoniuk