Nieborski Michał h. Lubicz (zm. 1746), poseł na sejmy, kasztelan płocki. Ur. zapewne ok. r. 1680, był synem Kazimierza, kasztelana sierpskiego (zm. 1706), i jego drugiej żony Zofii z Jemielskich, kasztelanki inowrocławskiej. Posiadał dobra Krzynowłoga w ziemi ciechanowskiej. Ok. r. 1710 N. zaczął brać udział w sprawach publicznych ziemi ciechanowskiej. T.r. został wybrany na sejmiku marszałkiem koła rycerskiego. W r. 1711 sprawował również podobną funkcję i 6 V powołano go na deputata do sądów fiskalnych w Ciechanowie. W r. 1718 otrzymał urząd ziemski chorążego ciechanowskiego. T.r wybrano go także na posła ciechanowskiego na sejm grodzieński z instrukcją, zalecającą radzenie o sposobach ewakuacji wojsk rosyjskich z ziem polskich oraz odrzucenie pretensji dworu berlińskiego do uznania tytułu królewskiego i żądanie zwrotu terytorium elbląskiego. Laudum sejmiku ziemi ciechanowskiej z r. 1721 wymienia N-ego już jako podkomorzego ciechanowskiego. W r. 1722 N. był posłem ciechanowskim na sejmie warszawskim. Otrzymał wtedy instrukcję zakazującą rozważać sprawę uznania przez Rzeczpospolitą tytułu imperatora Rosji, póki car nie zobowiąże się do oddania Inflant, oraz polecającą korekturę Trybunału Kor. W r. 1723 N. pełnił funkcję deputata na Trybunał Kor. Następnie posłował na sejm do Grodna w r. 1729. Instrukcja sejmiku ciechanowskiego polecała mu zajęcie się sprawą koekwacji podatków i aukcji wojska. W r. 1730 również uczestniczył w obradach sejmu grodzieńskiego jako poseł z ziemi sochaczewskiej woj. rawskiego.
Po śmierci Augusta II N. został wybrany w r. 1733 na sędziego kapturowego i posła ziemi ciechanowskiej na konwokację warszawską z instrukcją starania się o wybór króla narodowości polskiej i wyznania rzymskokatolickiego oraz wykluczenia cudzoziemca od tronu. N. był wtedy powołany do Rady przy boku prymasa na czas bezkrólewia i podpisał akt konfederacji generalnej, uchwalonej 27 IV 1733. Potem został stronnikiem Augusta III i uczestniczył w sejmie pacyfikacyjnym 1735 r. jako poseł ciechanowski. Otrzymał wtedy instrukcję radzenia o utrzymaniu porządku sejmowania, opisanego prawami, oraz o obmyśleniu sposobu zapewnienia płacy powiększonej armii. N. posiadał starostwo gostyńskie, a 12 I 1736 został mianowany kasztelanem płockim. W r. 1743 dedykował mu swą pracę o epistolografii pijar ks. Samuel Wysocki, bliski współpracownik Stanisława Konarskiego, nazywając N-ego mecenasem.
N. prowadził w Ciechanowskiem rozległe interesy finansowe z sąsiadami, kapitułą płocką i Michałem Zamoyskim, łowczym w. kor. Zachowane ślady tych spraw dotyczą l. 1720–4. N. sprzedawał dobra, np. w r. 1724 proponował Zamoyskiemu nabycie majątku Olszewo w pobliżu Bieżunia i pożyczał pieniądze na procent. W r. 1746 N. przybył do Warszawy na sejm walny 28 IX i wkrótce potem zmarł tam 19 X. Nabożeństwo żałobne odbyło się 26 X w kościele Pijarów. O miejscu pochowania brak wiadomości.
N. żonaty był z Teresą Antoniną z Kickich, podczaszanką płocką (później żoną Kazimierza Rudzińskiego, woj. mazowieckiego), i miał czworo dzieci: syna Antoniego Anzelma (zm. 1767), starostę ciechanowskiego, generała majora wojsk kor., i trzy córki: Różę, żonę Bazylego Walickiego, woj. rawskiego, Agnieszkę, zamężną za Stanisławem Bieganowskim, kaszt. rypińskim, i Bogumiłę, zamężną za Melchiorem Szymanowskim, stolnikiem warszawskim.
Estreicher, XXXIII 471–2; Niesiecki; Uruski; Błeszczyński J., Spis senatorów i dygnitarzy kor. [świeckich] z XVIII, w: Kossakowski S. K., Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich, W. 1872 III 35; Zieliński R., Chronologia senatorów płockich, „Notatki płockie” 1958 nr 8 s. 43; – Teka Podoskiego, II 204, III 301, IV 17; Vol. leg., VI 293, 299, 313; – „Kur. Pol.” 1746 nr 497, 512, 515, 516; – AGAD: Arch. Zamoyskich, nr 600 (listy N-ego do M. Zamoyskiego, łowczego w. kor.); B. Ossol.: rkp 732; B. PAN w Kr.: Teka Pawińskiego 8318 nr 1 k. 141, 142, 156, 158, 188–191, 198, 202, 210, 214, 237, 238, 254.
Hanna Dymnicka-Wołoszyńska