Piotr Nosal h. Topór (1. poł. XIV w.), kasztelan sandomierski. Przynależność P-a do rodu Starzów potwierdzają: pieczęć przywieszona do dokumentu z 22 XI 1335, wyobrażająca herb Topór z częściowo zniszczonym napisem otokowym: «S. Petri….», oraz dokument z r. 1320, w którym Toporczycy: Nawój z Morawicy, kaszt. krakowski, Gołuch, kanonik krakowski, Otto z Tylkowic i P. wyrazili zgodę na przekazanie klaryskom skalskim kościoła Św. Andrzeja w Krakowie, ufundowanego przez ich przodka Sieciecha. Po raz pierwszy odnajdujemy P-a w źródłach pod datą 17 V 1319 z tytułem chorążego krakowskiego; ksztelanem sandomierskim został w drugiej połowie 1334 r. P. należał do grona najbliższych współpracowników Kazimierza Wielkiego. Dn. 28 V 1335 świadczył na akcie rozejmu króla polskiego z Karolem Luksemburskim, margrabią Moraw, działającym w imieniu nieobecnego wówczas w Czechach króla Jana; dn. 9 VIII t. r., razem ze Spytkiem z Tarnowa i Melsztyna, woj. krakowskim, Zbigniewem, kanclerzem krakowskim, Tomaszem z Zajączkowa i Niemierzą z Gołczy, zwanym Mądrostką, otrzymał P. pełnomocnictwo króla polskiego dla rokowań z królem czeskim o warunki zrzeczenia się roszczeń do korony polskiej przez czeską dynastię. Dn. 24 VIII t. r. w Trenczynie zawarli oni w imieniu swego władcy wstępny układ z Janem Luksemburskim. W kilka miesięcy później towarzyszył P. Kazimierzowi Wielkiemu na zjazd monarchów do Wyszehradu, gdzie doszło do ostatecznego załatwienia sporów między królami Czech i Polski, dn. 12 XI t. r. podpisał P., wraz z innymi dostojnikami i Kazimierzem Wielkim, akt wykupu z rąk króla Czech tytułu króla Polski, a 22 XI, wraz z tymi panami, poręczył Janowi Luksemburskiemu za swego władcę wypłatę drugiej raty z umówionych 20 000 kop groszy praskich. Po zakończeniu obrad w Wyszehradzie Kazimierz Wielki udał się do Pragi, być może w podróży tej towarzyszył mu również P. Dn. 15 VI 1343 P. oraz Imram, woj. krakowski, Mszczuj, woj. sandomierski, Andrzej, kaszt. wiślicki, i Warsz, kaszt. wojnicki, wystawili dokument poręczający dotrzymanie warunków pokoju zawartego między Krzyżakami a królem Polski. Po raz ostatni P. poświadczony jest źródłowo 18 VI 1346. O stosunkach rodzinnych P-a i jego majątku niewiele wiadomo.
Żoną P-a była Katarzyna, która 5 II 1339 razem z mężem dokonała zamiany z Elżbietą, żoną Waltera, postrzygacza sukna w Krakowie. Za odstąpione dwie i pół parceli przy ul. Wiślnej otrzymali Katarzyna i P. pewną posiadłość w Michałowicach.
W r. 1324 występuje Piotr Nosal, rycerz Jana księcia oświęcimskiego, a w r. 1329 Śmił zwany Nosalem bez żadnego tytułu. Nie ma wystarczających dowodów, by stwierdzić, czy i w jakim stopniu byli oni spokrewnieni z P-em.
Piekosiński, Rycerstwo, III; Paprocki; – Grodecki R., Rozstanie się Śląska z Polską w XIV w., Kat. 1938: Kaczmarczyk Z., Monarchia Kazimierza Wielkiego, P. 1939 I 294; – Arch. Sanguszków, II; Cod. Pol., I, III; Kod. katedry krak., I; Kod. m. Kr., I; Kod. mogilski; Kod. Mpol., I–II; Kod. tyniecki; Kod. Wpol., II; Lehns- u. Besitzurkunden Schlesiens, I; Lites, II; Najst. księgi m. Krak., nr 1298; Przyczynki do dziejów polskich z archiwum miasta Wrocławia, Wyd. A. Mosbach, P. 1860 s. 74; Reliquiae manuscriptorum, Ed. J. P. Ludewig, Frankfurt–Lipsk 1734 V 585–7, 599; Zbiór dok. mpol., I nr 26, 28, 38, IV nr 916, 930, VIII 2529.
Bożena Wyrozumska