Koenig Piotr (zm. 1526), jeden z przywódców pospólstwa gdańskiego w l. 1524–5, kowal. Zamieszkały w Gdańsku na Starym Mieście, w sierpniu 1524 r. był jednym z organizatorów zebrań ludowych na cmentarzu Św. Elżbiety, gdzie wybrano pierwsze rewolucyjne władze: 12 rentmistrzów i hauptmana. Kiedy w styczniu 1525 r. wybuchło otwarte powstanie, K. był jednym z jego najczynniejszych uczestników. Wysłany na zwiady do obozu zwolenników patrycjatu, został – ze względu na swą popularność – rozpoznany i uwięziony. Kapitulacja patrycjatu 24 t. m. przyniosła mu rychłe uwolnienie. W dwa dni potem na Długim Rynku w czasie ceremonii złożenia z urzędu starej i wyboru nowej rady, K. jako jeden z przywódców wystąpił konno i wygłosił do zgromadzonych słynne przemówienie, w którym oświadczył m. in.: «Słyszeliście często, także w obcych krajach, iż mówi się: nie można znaleźć sprawiedliwości w Gdańsku, co jest ciężkim utrapieniem. Teraz więc chcemy tak uczynić, aby każdy, tak ubogi, jak bogaty mógł otrzymać swoje prawo». Nie został jednak, jak się zdaje, wybrany ławnikiem, mimo iż to sugeruje Simson. W lipcu 1525 r. K. wszedł w skład poselstwa wysłanego do Krakowa w celu uzyskania przychylności Zygmunta Starego dla dokonanego w Gdańsku przewrotu; król przyjął jednak posłów bardzo źle, a nawet uwięził. K. został ścięty 19 VII 1526 r. w Malborku w czasie ogólnej rozprawy z przywódcami gdańskiego ruchu.
Bogucka M., Walki społeczne w Gdańsku w XVI w., w: Pomorze średniowieczne, W. 1958 s. 369–448; Gluecksman S., Ruchy społeczne w Gdańsku w początkach reformacji 1522–1526, W. 1937; Hassbargen H., Die Reformation in Danzig, Danzig 1937; Hirsch Th., Die Oberpfarrkirche von St. Marien in Danzig, Danzig 1843 I–II; Lorkiewicz A., Bunt gdański, Lw. 1881; Simson P., Geschichte der Stadt Danzig, Danzig 1918 II; Strebitzki J., Der grosse Aufruhr zu Danzig im Jahre 1525, „Altpreuss. Monatsschr.” 1877 nr 14; – Script. Rer. Pruss., V; – B. Gdań. PAN: Kroniki niedrukowane: rkp. MS 73 (S. Bornbacha), MS 58 (G. Mehlmanna), MS 79 (C. Schütza), MS 63 (G. Tiedemanna).
Maria Bogucka