Piotr z Opatowa, ze Skałki (de Rupella), (1. poł. XIV w.), magister, sędzia dworu biskupa krakowskiego, kanonik krakowski. P. występuje z tytułem magistra. Pierwsza wzmianka źródłowa o nim pochodzi z r. 1325; był wówczas plebanem kościoła Św. Stanisława na Skałce. Sędzią dworu bpa krakowskiego Jana Grota został zapewne w r. 1328 i na tym stanowisku jest potwierdzony w źródłach r. 1335. Jako «iudex curiae episcopalis», wraz z dwoma innymi arbitrami, w r. 1330 rozstrzygnął spór między Janem, archiprezbiterem kościoła Panny Marii w Krakowie, a klasztorem Św. Marka o prawo udzielania sakramentów i o pogrzeby. W lutym 1330 został kanonikiem krakowskim i na tej kanonii występuje do r. 1337. Dn. 30 XI 1330 papież Jan XXII wyznaczył go na jednego z komisarzy w sprawie obsadzenia prepozytury w kolegiacie Św. Floriana na Kleparzu. W otoczeniu bpa krakowskiego Jana Grota P. odgrywał zapewne znaczną rolę, szczególnie w czasie sporów o dziesięcinę; był bowiem jednym ze świadków ugody chęcińskiej (14 VI 1330). Dość często w l. 1328–37 świadkował na sądowych dokumentach biskupa. P. był osobistością znaną również Kurii awiniońskiej, ponieważ papież Jan XXII polecił mu wprowadzić na prebendy kanonickie Prandotę, syna Prandoty, i Nassana, syna Śmiły. W r. 1331 Jan Grot zwrócił się do papieża o udzielenie P-owi ekspektatywy na kanonię wiślicką. Jan XXII uczynił zadość tym staraniom, bowiem w r. 1332 P. był kanonikiem wiślickim. P. zmarł prawdopodobnie po r. 1337 a przed r. 1350, w którym to roku jako pleban kościoła Św. Stanisława na Skałce jest wymieniony Bogusław.
Paweł Kielar niesłusznie utożsamia P-a z magistrem Piotrem, plebanem w Podegrodziu, kantorem krakowskim (zm. 1368), dla którego inkwizytor Henryk Havrer napisał traktat „Contra beghardos” ok. r. 1343/4.
Piekosiński, Rycerstwo, III 308, 322; – Dudziak J., Dziesięcina papieska w Polsce średniowiecznej, L. 1974 s. 122; Friedberg M., Klientela świecka biskupa krakowskiego, w: Studia historyczne ku czci S. Kutrzeby, Kr. 1938 I 170–1; Karbowiak A., Dzieje wychowania i szkół w Polsce w wiekach średnich, Pet. 1898 I 263; Kielar P., Traktat przeciw beghardom Henryka Havrer, „Studia Theologica Varsoviensia” R. 8: 1970 nr 2 s. 231–52; – Cod. Sil., XXII nr 5053, 5112; Kod. katedry krak., I nr 149–53, 160, II nr 244–50; Kod. mogilski nr 55, 56; Kod. Mpol., III nr 641; Mon. Pol. Vat., I nr 115, 185, 294, II 315, III 288–90, 294–5; Sprawozdanie z poszukiwań w archiwach i bibliotekach rzymskich w l. 1896/7 i 1897/8, Arch. Kom. Hist. AU, Kr. 1902 IX 46, 94; Vet. Mon. Pol., I 234, 346; Zbiór dok. katedry i diec. krak., I nr 37, 39, 41.
Krzysztof Ożóg