Różycki (Rola-Różycki) Rudolf (1857–1936), prawnik, docent Uniw. Lwow., radca dworu w Trybunale Administracyjnym w Wiedniu, sędzia Sądu Najwyższego, pierwszy prezes Najwyższego Trybunału Administracyjnego i prezes Trybunału Kompetencyjnego w Polsce. Ur. 2 X w Kałuszu.
Gimnazjum ukończył R. w Samborze. W l. 1875–9 studiował na Wydz. Prawa i Umiejętności Politycznych Uniw. Lwow., gdzie w dn. 20 XII 1880 uzyskał stopień doktora praw. Od r. 1879 do r. 1882 był koncypientem w galicyjskiej Prokuratorii Skarbowej we Lwowie. W l. 1883–1904 pracował w Krajowej Dyrekcji Skarbu we Lwowie najpierw jako koncypient, a z kolei jako komisarz skarbowy (od r. 1886), sekretarz (od r. 1889), radca skarbu (od r. 1895) i starszy radca skarbu (od r. 1900). Równolegle pracował w Sądzie Wyższym dla spraw dochodów skarbowych we Lwowie jako protokolant (1883–5), a następnie jako asesor (1895–1905). W dn. 27 II 1899 uzyskał zatwierdzenie habilitacji na docenta austriackiego prawa skarbowego, w związku z czym w l. 1899–1904 wykładał również jako docent prywatny (Privat-Dozent) austriackie prawo skarbowe na Uniw. Lwow., a od r. 1902 był także komisarzem egzaminacyjnym w Komisji dla teoretycznych egzaminów rządowych. Wykładał ponadto w Akademii Rolniczej w Dublanach. Ogłosił drukiem następujące książki: O podatkach w Austrii (Lw. 1898), Realne podatki bezpośrednie (Lw. 1903), Opodatkowanie tytoniu i austriacki monopol tytoniowy (Lw. 1900). Od r. 1903 był również wybieranym członkiem Tow. Galicyjskiego Kasy Oszczędności we Lwowie oraz członkiem Wydz. Lwowskiego Tow. Prawniczego. Od stycznia 1904 był radcą dworu w Trybunale Administracyjnym (K. K. Verwaltungs-Gerichtshof) w Wiedniu.
W Polsce niepodległej został mianowany w kwietniu 1919 sędzią Sądu Najwyższego (SN). Z uwagi na rozpoczęcie w listopadzie 1922 działalności przez Najwyższy Trybunał Administracyjny (NTA), który przejął kompetencje dotychczasowej Izby IV SN, został mianowany w październiku t. r. jednym z jego prezesów. Początkowo był delegatem Polski przed Konferencją Ambasadorów. Dn. 13 XI 1926 otrzymał nominację na prezesa Trybunału Kompetencyjnego (TK). W związku z osiąganiem przez niego granicy wieku emerytalnego, Rada Ministrów uchwaliła wniosek w dn. 10 II 1928 w sprawie przedłużenia mu okresu pozostawania w czynnej służbie do 75 roku życia. Dn. 21 VI 1930 został mianowany pierwszym prezesem NTA. Mimo ponownego mianowania go prezesem TK w listopadzie 1931 na okres dalszych pięciu lat, przeszedł w październiku 1932 w stan spoczynku. Od czerwca 1922 do r. 1934 był również profesorem prawa skarbowego w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Zmarł w Warszawie 11 XII 1936.
R. był żonaty i miał jedno dziecko.
Fot. w: Dziesięciolecie Polski Odrodzonej; – Bibliogr. Warszawy, VI; W. Ilustr. Enc. Gutenberga, XV; C. K. Uniwersytet imienia cesarza Franciszka I we Lwowie. Skład Uniwersytetu i program wykładów… Lw… za półr. zim. i letn. w l. 1899–1903 i półr. zim. 1903/1904; Hof- und Staats-Handbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für 1886, Wien; toż na l. 1891, 1897, 1902, 1904, 1906–10, 1912–14; Wolna Wszechnica Polska. Skład osobowy i spis wykładów na r. akad. 1924/5, W. 1924; toż na r. akad. 1927/8, W. 1927; toż nar. akad. 1934/5, W. 1934; – Hahn W., Kronika Uniwersytetu Lwowskiego (1898/9–1909/10), Lw. 1912 II; – Dziennik Urzędowy Min. Sprawiedliwości, W. 1919 nr 5 s. 176, 1922 nr 24 s. 458; Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1932, W. [1932] s. 368; Szematyzmy Król. Galicji 1880–1914; Wolna Wszechnica Polska. Sprawozdanie z działalności w r. akad. 1926/7, W. 1927 s. 79; – „Dzien. Polski” 1936 nr 348 (nekrolog); „Gaz. Admin. i Policji Państw.” 1926 nr 47 s. 13; – AAN: Kanc. Cyw. Nacz. Państwa – 88, 126, SURM 1919, 1928, 1930, PRM t. 41 s. 632, PRM Akta Grupowe 31–38, Rkt. sygn. 4 t. 2, sygn. 7 t. 1.
Henryk Korczyk
Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to wersja zaktualizowana, uwzględniająca opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.