Sławiec ze Świdna, Krobic, Waręża h. Półkozic (zm. po 1426), podkomorzy rawski, marszałek dworu ks. Siemowita IV. Zapewne był wnukiem kaszt. wiskiego Sławca (zob.), synem Sławca, chorążego sochaczewskiego (1377–89), który otrzymał w r. 1383 od Siemowita IV dla Krobic nadanie prawa niemieckiego.
Przypuszczalnie S. wcześnie znalazł się w otoczeniu Siemowita IV, władającego ziemią rawską od r. 1374, a ziemią sochaczewska od r. 1381. Na listach świadków dokumentów książęcych, rejestrujących najważniejsze osoby z aktualnego otoczenia księcia, pojawił się 17 XI 1400 w Rawie. Następnie został odnotowany 6 III 1401 w Bełzie; towarzyszył wtedy księciu w podróży do ziemi bełskiej. Występował jeszcze bez urzędu, pisząc się ze Świdna w ziemi rawskiej, gniazda rodzinnego Półkoziców. Po śmierci star. płockiego i podkomorzego rawskiego Szczepana z Ciechomic z rodu Wężyków został S. podkomorzym rawskim; na tym urzędzie jest znany od 30 VI 1407.
W l. 1408–16 S. występuje jedynie na dokumentach Siemowita IV wystawianych w ziemi bełskiej. Działalność swą skoncentrował wtedy na obszarze tej ziemi, chociaż nie wiadomo, czy pełnił tam jakąś rolę w administracji książęcej, co można było łączyć ze sprawowanym urzędem ziemskim. Zapewne wówczas wszedł w posiadanie Waręża (koło Sokala), z którego się pisał od r. 1419 jedynie na dokumentach wystawianych w ziemi bełskiej. Od r. 1418 zaczął się pisać z Krobic, które stały się jego główną rezydencją na Mazowszu. Niejednokrotnie towarzyszył Siemowitowi IV podczas jego pobytów we dworze myśliwskim w Wiskitkach. Stał się wówczas jednym z najbliższych współpracowników i doradców księcia, którego stan zdrowia ulegał pogorszeniu. Dn. 27 XI 1424 S. został wymieniony obok swego współrodowca Pawła Plichty ze Skotnik, marsz. dworu, na dokumencie ugody zawartej w Płocku przez księcia i szlachtę księstwa płockiego z bpem płockim Jakubem z Korzkwi i klerem diec. płockiej w sprawie dziesięcin. Właśnie po Pawle Plichcie przejął urząd marszałka dworu starego księcia. Dn. 20 XII 1425 wystąpił jeszcze jako podkomorzy rawski, ale 29 XII t.r., na ostatnim znanym dokumencie Siemowita IV, odnotowany został jako marszałek. S. współorganizował jego pogrzeb w katedrze płockiej w styczniu 1426. Dn. 21 I t.r. był w Płocku, wymieniony został na dokumencie księżnej wdowy Aleksandry oraz młodych książąt płockich darowujących 3 włóki ziemi w Płocku na rzecz szpitala przy tamtejszym dominikańskim kościele Trójcy Świętej. Dn. 2 VII t.r. uczestniczył w Mławie w zjeździe dygnitarzy księstwa płockiego, a 5 VIII t.r. w Wilkowie wystąpił w otoczeniu młodych książąt płockich.
O posiadłościach S-wca wiadomo niewiele. Poza wymienionymi ośrodkami dóbr, z których się pisał, posiadał jeszcze części w Goworowie i w Roguszynie w ziemi zakroczymskiej, w księstwie Janusza I; sprzedał je za 300 kop gr. praskich Janowi z Kuchar, chorążemu ciechanowskiemu 17 XII 1424 w Kaskach (w ziemi sochaczewskiej, w pobliżu granicy z księstwem czersko-warszawskim), zapewne na zjeździe książąt i czołowych dygnitarzy obu księstw Mazowsza. Zmarł po 5 VIII 1426 a przed czerwcem 1434, kiedy pojawił się jego następca na urzędzie podkomorzego rawskiego. W zapisie z r. 1460 S-wca mylnie określono jako podkomorzego sochaczewskiego, na co mogła wpłynąć lokalizacja na obszarze ziemi sochaczewskiej jego mazowieckiej rezydencji Krobice (w parafii Zawady), gdzie zapewne zmarł i w jej pobliżu został pogrzebany.
S. był żonaty z Małgorzatą, krewną posiadaczy Stamirowic koło Świdna. Jego spadkobiercami byli Piotr ze Stamirowic, stolnik rawski, oraz jego bratankowie: Paweł, Jakub, Sławiec i Mikołaj z Potworowa pod Radomiem; w r. 1453 w podziale dóbr bratankom przypadły Krobice, a także poł. Kalenia i Grzmiącej w ziemi rawskiej.
Wolff, Studia nad urzędnikami maz., s. 294 (błędnie podkomorzy sochaczewski); – Akta grodz. i ziem., III nr 83; Iura Masoviae terrestria, W. 1972 I nr 69; Kod. maz. (Lubomirskiego), nr 138, 162; Zbiór dok. m. Płocka, I nr 103, 106; Zbiór dok. mpol., II nr 353, V nr 1222, 1270, 1272, 1276, 1305, 1326, 1332, 1348; – AGAD: Metryka Kor. t. 3 k. 42, t. 59 k. 319v.–320v., t. 64 k. 376, t. 77 k. 124–128, t. 87 k. 65v.–66v., t. 91 k. 153–155, t. 96 k. 156–158, t. 97 k. 109v.–111, t. 337 k. 107, Płocka ziem. rel., wyroki t. 3, skł. I, k. 4v.–5v., Zakr. ziem. rel. t. 32 k. 361v.–363; Arch. Archidiec. w W.: Knapiński, Notaty do historii kościołów diec. warsz., (mszp. ); B. Kórn.: rkp. 194 k. 46v.–47; B. Narod.: BOZ rkp. 70, s. 12; IH PAN Pracownia Atlasu: Kartoteka Słown. Hist.-Geogr. Mazowsza w Średniowieczu (ziemie rawska i sochaczewska); Supruniuk A., Otoczenie księcia mazowieckiego Siemowita IV (1374–1426), Tor. 1995 s. 247–8 (mszp. pracy doktorskiej, ).
Kazimierz Pacuski