INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Stanisław Ożarowski h. Rawicz  

 
 
Biogram został opublikowany w 1979 r. w XXIV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Ożarowski Stanisław h. Rawicz (1767–1837), szef regimentu szóstego, generał-major w powstaniu kościuszkowskim. Był synem Piotra (zob.) i jego pierwszej żony Elżbiety z Paców, bratem Kajetana (zob.) i Jerzego (zob.) oraz bratem przyrodnim Adama (zob.). W okresie od listopada 1779 do czerwca 1781 kształcił się w Kolegium Nazareńskim w Rzymie. Karierę wojskową rozpoczął w regimencie Józefa Ilińskiego, ale rozczarowany nieotrzymaniem awansu wstąpił w r. 1790 do armii rosyjskiej. Liczył najprawdopodobniej na awanse w ramach ochotniczych formacji tworzonych z Polaków przez G. Potemkina. Zawiedziony i tutaj (od r. 1791 był tylko majorem), po przebytej w Jassach chorobie, wyjechał w r. 1792 na urlop do Polski. Nie chcąc wracać do służby rosyjskiej, starał się przez ojca o pułkownikostwo lub szefostwo regimentu. W kwietniu 1793 targowiczanie przeznaczyli mu regiment siódmy po staroście szczerzeckim Piotrze Potockim, ale pułk ten dostał się ostatecznie Kajetanowi Miączyńskiemu, który w połowie lipca t. r. odstąpił O-emu posiadany regiment szósty. Jako poseł sandomierski na sejm grodzieński 1793 r. O. otrzymał 5 VIII t. r. Order Św. Stanisława (być może jednak, iż order dostał nie O., lecz jego brat Kajetan). Podpisał 15 IV 1793 sejmową konfederację, która zastąpiła Targowicę; szedł tu zapewne śladem ojca; parę dni później obrano go w skład sądów sejmowych, wszedł nadto do deputacji badającej działalność Komisji Skarbowych Obojga Narodów. W marcu 1794 O-ego nie było chyba przy regimencie szóstym, gdy ten z leż w Sandomierskiem pomaszerował pod wodzą płka Macieja Szyrera ku T. Kościuszce. Akt powstania podpisał O. 19 IV w Warszawie, można więc mniemać, że był przy swym oddziale w czasie bitwy pod Szczekocinami, podczas obrony Warszawy i walk o Pragę. Po uwięzieniu ojca w kwietniu 1794 O. wraz z braćmi wniósł do Rady Zastępczej Tymczasowej prośbę o pewne ulgi dla chorego więźnia. Nazajutrz po egzekucji ojca, 10 V, Rada wydała dokument o zasługach O-ego i braci dla powstania; w analogicznej rezolucji z 23 VII podkreślano szczególne męstwo O-ego, już wówczas generał-majora. Jemu i braciom przeznaczono wtedy 18 000 złp. na czas przed podziałem majątku ojca między spadkobierców i skarb państwa.

Dalsze losy O-ego są prawie nie znane. W r. 1809 wziął prawdopodobnie udział w kampanii ks. Józefa Poniatowskiego przeciw Austriakom i miał zorganizować wojsko galicyjsko-francuskie w dep. radomskim. Wtedy i w l. n. mieszkał w Brzózie w pow. radomskim; zadbał tam o szkołę dla wiejskich dzieci, utrzymywał ochronkę, aptekę i felczera. Przy kościele brzóskim założył włościańską orkiestrę. Zmarł bezżennie 2 X 1837 i został pochowany w podziemiach kościoła brzóskiego, w którym jest jego tablica nagrobna.

 

PSB, (Miączyński Kajetan); Uruski; Żychliński, XVI; Łoza, Kawalerowie; – Dzwonkowski W., Polacy w armii Katarzyny II, „Bibl. Warsz.” 1913 t. 1 (ogólne informacje dotyczące tematu tytułowego); [Gacki J.] G. J., Brzoza, „Pam. Relig.-Moralny” T. 19: 1890 s. 392–3; Gembarzewski B., Rodowody pułków polskich, W. 1925 s. 28; Iłowajski D., Sejm grodzieński 1793, P. 1872 s. 343; Korzon, Wewnętrzne dzieje, III 414; Kupczyński T., Kraków w powstaniu kościuszkowskim, Kr. 1912; Loret M., Polskie pielgrzymstwo naukowe w Rzymie od XVI–XVIII w., „Nauka Pol.” T. 11: 1929 s. 172; Mann Z., Stanisław August na sejmie ostatnim, W. 1938; Wąsicki J., Konfederacja targowicka i ostatni sejm Rzeczypospolitej z 1793 roku, P. 1952 aneks 5; Wiśniewski J., Dekanat kozienicki, Radom 1913 cz. I s. 6, 8, 10–12, 14; Wolff J., Pacowie, Pet. 1885; – Akty powstania Kościuszki, I–III; [Kossakowska K.], Listy, P. 1883; Patz J. J., Z okien ambasady saskiej, W. 1969; Pistor J. J., Memoriał o rewolucji polskiej 1794, W. 1924 s. 14–16, 148 (Uzupełnienia B. Pawłowskiego); Tajna korespondencja z Warszawy do Ignacego Potockiego 1792–1794, W. 1961; Vol. leg., X; – AGAD: Mater. geneal. W. Wielądka 43; B. Ossol.: rkp. 6851 (Listy Piotra Ożarowskiego).

Zofia Zielińska

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Karol Brzozowski

1821-12-29 - 1904-11-05
poeta
 

Seweryn Goszczyński

1801-11-04 - 1876-02-25
poeta
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Jakub Gay

1800 - 1849
architekt
 

Marcin Molski h. Nałęcz

1752 - 1822-04-13
poeta
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.