Stanisław z Sanoka (l. siedemdziesiąte XV w. – 1554), ksiądz diecezjalny, bernardyn, bibliofil.
Ur. w Sanoku. Był synem bogatego mieszczanina sanockiego Jakuba, właściciela młyna.
Podstawowe informacje biograficzne o S-ie pochodzą z not proweniencyjnych, umieszczonych na początkowych kartach ksiąg jego biblioteki. Uczył się najpierw w miejscowej szkole parafialnej, następnie przez pewien czas był młynarzem. W r. 1489 rozpoczął studia na Wydz. Artium Uniw. Krak. W czasie studiów zaczął gromadzić książki, co kontynuował przez całe życie. W poł. l. dziewięćdziesiątych XV w. został księdzem diecezjalnym. Nie wiadomo, jak przebiegała jego kariera duchowna i co skłoniło go do wstąpienia w r. 1510 do zakonu braci mniejszych obserwantów, zwanych w Polsce bernardynami. Odtąd S. do końca życia mieszkał w krakowskim konwencie św. Bernardyna ze Sieny, gdzie cieszył się opinią kapłana wykształconego i pobożnego, dobrego spowiednika kazuisty. Znał łacinę, grekę, język starocerkiewny oraz hebrajski. Wcześniejsze doświadczenia i kontakty z prałatami i uczonymi dostojnikami świeckimi pomagały mu w załatwianiu zewnętrznych spraw konwentu krakowskiego i innych klasztorów bernardyńskich. Świadczy to o dużym prestiżu, jakim S. cieszył się wśród zakonników, a być może także o pełnieniu przez niego urzędów w skali całej prowincji polskiej bernardynów, chociaż źródła wprost o tym nie mówią.
Bibliotece krakowskiego konwentu bernardynów na Stradomiu S. ofiarował swój księgozbiór, złożony z dzieł łacińskich, greckich i starocerkiewnych. Niektóre z należących do S-a książek łacińskich (np. „De compunctione cordis” Efrema Diacona, „Quadragesimale de peccatis” R. Caracciollego czy „Opus super Sapientiam Salomonis” R. Holcota) zachowały się do dziś w zbiorach Biblioteki Prowincji Bernardynów w Krakowie oraz Biblioteki Seminarium Duchownego we Włocławku. S. zmarł w klasztorze krakowskim na Stradomiu 26 IV 1554.
Słown. Pracowników Książki Pol.; – Golichowski N., Przed nową epoką. Materiały do historii oo. bernardynów w Polsce, Kr. 1899 s. 203; Kantak K., Bernardyni polscy, Lw. 1933 I 309, 324; – Album stud. Univ. Crac., I 291; Holcot R., Opus super Sapientiam Salomonis, Reutlingen 1489 (nota proweniencyjna S-a, Incunabula Poloniae, nr 2833); – Arch. Prow. OO. Bernardynów w Kr.: rkp. I–b–20 s. 11, rkp. W–20 s. 97, Teki Bogdalskiego, rkp. RGP–k–66 t. 49 k. 156, Golichowski N., Poczet wybitnych bernardynów od XV do XIX w. włącznie, rkp. s. 79; B. Prow. OO. Bernardynów w Kr.: Caracciolli R., Quadragesimale de peccatis, [b.m.w.] 1493, sygn. XV 20 k. 3 (nota proweniencyjna S-a, Incunabula Poloniae nie notują), Ephrem Diaconus, De compunctione cordis, w: Ephrem Syrus, Opera, Basileae ok. 1496 k. 1, sygn. XV 434–5 (nota proweniencyjna S-a, Incunabula Poloniae nie notują).
Wiesław Franciszek Murawiec