Moysa-Rosochacki (Rossochacki) Stefan (1853–1920), poseł na galicyjski sejm krajowy i do Rady Państwa. Pochodził z rodziny ormiańskiej osiadłej na Bukowinie. Ur. 17 IV, był synem Jana, który w r. 1875 otrzymał szlachectwo z przydomkiem Rosochacki. M., właściciel Rudnik i Rosochacz na Pokuciu, doktor praw Uniw. Lwow., został 14 III 1899 nobilitowany, a 19 X 1910 otrzymał tytuł barona. Od r. 1882 był członkiem, a od r. 1890 prezesem Rady Powiatowej w Śniatyniu. Od r. 1883 należał do Galicyjskiego Tow. Gospodarskiego we Lwowie, towarzystw oświatowych oraz organizacji finansowych, w tym Tow. Kredytowego Ziemskiego, którego Dyrekcji był prezesem w latach wojny, był członkiem Rady Nadzorczej (od r. 1902) Banku Krajowego we Lwowie. W l. 1888–9 oraz 1901–14 zasiadał w galicyjskim sejmie krajowym we Lwowie jako reprezentant gmin wiejskich (od r. 1913 wielkiej własności) okręgów wyborczych: śniatyńskiego i kołomyjskiego. Pracował w sejmowych komisjach zajmujących się sprawami gospodarczymi i administracyjnymi, a jego uwaga koncentrowała się głównie na problemach regulacji rzek, budowy dróg oraz reformy wyborczej. Związany z Radą Narodową i grupą Podolaków kierowaną przez Włodzimierza Mariana Kozłowskiego, był przeciwnikiem (1913) ugody z Ukraińcami. Położył zasługi dla rozwoju gospodarczego Pokucia i Bukowiny. W l. 1899–1911 sprawował mandat poselski do Rady Państwa w Wiedniu. Należał do Koła Polskiego. W Izbie występował w dyskusjach budżetowych, pracował w parlamentarnych komisjach przemysłowych i finansowych. Wyborcy obdarzyli go honorowymi obywatelstwami kilku miast na Pokuciu (m. in. Kołomyi 1907, Kut, Śniatynia, Peczeniżyna 1906, Tłumacza 1911). W okresie pierwszej wojny światowej związany był z działalnością polityczną Naczelnego Komitetu Narodowego w Wiedniu i Galicji wschodniej. W r. 1908 odznaczony został Komandorią Orderu Franciszka Józefa z Gwiazdą. Zmarł 9 XII 1920 we Lwowie.

Freund F., Das österreichische Abgeordnetenhaus. Ein biographisch-statistisches Handbuch. 1907–1913. XL Legislaturperiode, Wien 1907 s. 535 (fot.); Uruski, XI 215; Der Kaiserlich österreichischen Franz Joseph Orden und seine Mitglieder, Wien 1912 s. 358; Korwin L., Ormiańskie rody szlacheckie, Kr. 1934 s. 131; Korwin-Kruczkowski S., Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austriackich, Lw. 1935 s. 42; – Bank Krajowy Królestwa Galicji i Lodomerii 1883–1908, Lw. 1909 s. 60, 63 (fot.), 111; Ostrożyński W., Galicyjskie Towarzystwo Kredytowe Ziemskie, jego powstanie i półwiekowy rozwój, Lw. 1892 s. 370, 384, 388; Srokowski K., N. K. N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kr. 1923; Theodorowicz L., Nieco o heraldyce i rodach Ormian polskich, Lw. 1925 s. 13; – Chłędowski K., Pamiętniki, Kr. 1957; Hupka J., Z czasów wielkiej wojny. Pamiętniki nie kombatanta, Lw. 1937; Spraw. stenogr. sejmu krajowego galicyjskiego, 1888–1914; Stenographische Protokolle über die Sitzungen des Hauses der Abgeordneten des österreichischen Reichstathes 1899–1911; Szematyzmy Król. Galicji, 1882–1914; – „Czas” 1907 nr 81, 143, 1920 nr 294, 296; „Gaz. Lwow.” 1920 nr 282; „Słowo Pol.” 1920 nr 574; – B. Jag.: rkp. 8084, 8086, 8099.

Jerzy Zdrada