INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Sulisław z Chudzic h. Wczele  

 
 
1 poł. XIV w. - 1377-1383
Biogram został opublikowany w latach 2007-2008 w XLV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Sulisław (Sułek) z Chudzic h. Wczele (zm. między 1377 a 1383), dziekan włocławski, pisarz ziemski łęczycki.

W aktach papieskich określony był dwukrotnie jako kleryk diec. poznańskiej, pochodził więc z Chudzic koło Środy (Wielkopolskiej), w dawnym pow. pyzdrskim. Ojcem S-a był Andrzej (zm. przed r. 1372), znany tylko z patronimium syna, najdawniejszy uchwytny źródłowo dziedzic Chudzic.

S., tytułując się wikariuszem, spisał 21 I 1344 przywilej lokacji na prawie średzkim wsi Łobodno (późniejszej królewszczyzny) koło Kłobucka w ziemi krakowskiej dla swego wuja – sędziego sieradzkiego Mikołaja, właściciela tej wsi i wystawcy przywileju. Być może po śmierci wuja (zm. prawdopodobnie w r. 1359 na urzędzie woj. sieradzkiego) przebywał w Świdnicy, w służbie tamtejszego ks. Bolka, skoro na jego prośbę papież Urban V udzielił S-owi prowizji na kanonię kruszwicką z ekspektatywą prebendy tamże (19 V 1364). Prebendę tę, zwolnioną po śmierci dziekana włocławskiego i kapelana Stolicy Apostolskiej Jana Kiwały z Ostrowa, S. otrzymał od papieża 18 II 1367. W r. 1370 wystąpił dwukrotnie (12 VI i 9 IX) w testacji dokumentów star. łęczyckiego Jana Ligęzy z tytułem dziekana włocławskiego i pisarza ziemi łęczyckiej; na tym ostatnim urzędzie miał poprzednika Salomona (1363) i następcę Grzymisława z Rosochy (1385), nie wiadomo jednak, jak długo ten urząd piastował. Dyktat obu dokumentów był dziełem S-a.

Złożona jest sprawa chronologii obecności S-a na dziekanii włocławskiej. Po śmierci Jana Kiwały z prowizji papieża Urbana V (19 I 1367) urząd ten uzyskał kleryk diec. chełmińskiej Piotr «Damencz», ale zapewne go nie objął i zrzekł się beneficjum na ręce bp. kujawskiego Zbyluta. Dziekanem włocławskim był bowiem w r. 1368 podkanclerzy króla Kazimierza Wielkiego Jan z Czarnkowa, który na początku r. 1369 przeszedł na archidiakonat gnieźnieński. Dopiero wówczas dziekanię mógł objąć S. Posiadał ten urząd długo (jak podaje suplika S-a do papieża Grzegorza XI z r. 1373), zabrał mu go jednak bp. Zbylut, wobec czego S. rozpoczął o dziekanię proces w Stolicy Apostolskiej, uzyskując trzy kolejne, korzystne dla siebie orzeczenia. Wiadomo, że proces ten trwał w lipcu 1372, wspomniano bowiem o tym w bulli Grzegorza XI, nadającej S-owi prebendę w kolegiacie kruszwickiej, wakującą wskutek rezygnacji Jana Chwałowica z Chomiąży. Na dziekanię włocławską wrócił S. dopiero po 10 XII 1373, w wyniku interwencji papieża, inspirowanej wspomnianą supliką S-a. Podczas obrad kapit. generalnej jako dziekan wystąpił 16 VIII 1376 w testacji dokumentu scholastyka włocławskiego Mikołaja z Wolborza. Dn. 27 IV 1377 otrzymał od Grzegorza XI kanonię poznańską. Zmarł przed końcem lipca 1383, gdyż po śmierci Zbyluta (zm. 31 VII t.r.) elekcję nowego biskupa organizował już nowy dziekan, Mikołaj z Nowogrodu.

Kolejnych dziedziców Chudzic można poznać dzięki zapiskom najstarszych ksiąg ziemskich poznańskich i pyzdrskich, poczynając od ok. r. 1390. Zapewne znajdują się tam bracia S-a, występujący tylko raz: Staszek Chudza (1389, za przynależnością do tej rodziny przemawia jedynie zbieżność przydomka z nazwą wsi) i Ciechosław z Chudzic (1392), a także nieżyjący w r. 1392, bezimienny mąż Agaty i ojciec Nastki, jej pasierbicy. Synowcami S-a byli rodzeni bracia: kleryk Andrzej (1391, 1393), Przecław i występujący od r. 1390 Wojciech z Chudzic, podkoni poznański (1393–1424), który w r. 1411 świadczył w wywodzie szlachectwa z h. Wczele.

 

Słown. Hist.-Geogr. Ziem Pol., V cz. 3 (Łobodno); Urzędnicy, I/1, II/1; – Bieniak J., Jan (Janek) z Czarnkowa. Niedokończona kronika polska z XIV wieku (w druku); Kozierowski S., Ród Wczeliczów, „Mies. Herald.” R. 7: 1914 s. 106–7 (praca nie uwzględnia jeszcze S-a); Szymczakowa A., Urzędnicy łęczyccy i sieradzcy do połowy XV wieku, Ł. 1984; – Abraham W., Sprawozdanie z poszukiwań w archiwach i bibliotekach rzymskich w latach 1896/7 i 1897/8, w: Archiwum Komisji Historycznej AU, Kr. 1902 IX 112, 119, 125; Die ältesten grosspolnischen Grodbücher, Wyd. J. Lekszycki, Leipzig 1887–9 I–II; Bull. Pol., II; Kod. Wpol., III 1634, 1641; Liber formularum ad ius canonicum spectantium ex actis Jacobi de Kurdwanow episcopi Plocensis, Wyd. B. Ulanowski, w: Archiwum Komisji Prawniczej AU, Kr. 1895 I 25 (pierwsza wiadomość o następcy na urzędzie dziekana); Materiały do historii prawa i heraldyki polskiej, Wyd. B. Ulanowski, w: Archiwum Komisji Historycznej AU, Kr. 1886 III 101; Mon. Pol. Vat., III nr 466, IX 91, 93; Zbiór dokumentów zakonu OO. Paulinów w Polsce, Wyd. J. Fijałek, Kr. 1938 nr 135; – Arch. Diec. we Włocławku: kopiariusz 3 k. 250–50v.

Janusz Bieniak

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Elżbieta Pomorska

po 1345 roku - 1393-02-14
żona cesarza Karola IV
 

Władysław Opolski

między 1326 a 1332 - 1401-05-18
książę kujawski
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.