Balińska Zofja ze Śniadeckich (1798–1880), była starszą córką Jędrzeja i Konstancji z Michałowskich Śniadeckich, bratanicą Jana, a siostrą Michałowej Czajkowskiej. Urodziła się w r. 1798 i ochrzczona 17 VII tegoż roku w Wilnie. Młodość spędziła w domu rodzicielskim, gdzie odebrała staranne wykształcenie, a przedewszystkiem pozostawała pod wpływem ojca i stryja, których uwielbiała. Ze swoim przyszłym mężem Michałem Balińskim, historykiem wileńskim, znała się oddawna, czas narzeczeństwa zaś trwał stosunkowo krótko, bo od lipca 1819 r. do wiosny roku następnego. Listy z tego okresu pisane przez Zofję do narzeczonego charakteryzują ją jako osobę o usposobieniu żywem, raczej trzeźwem niż romantycznem i odznaczającem się prostotą i szczerością. Doskonale była zorjentowana w pracach swego narzeczonego, których wartość wysoko ceniła. Losy »Tygodnika Wileńskiego«, wychodzącego pod redakcją Michała Balińskiego obchodziły ją gorąco, krytykowała pojawiające się w nim artykuły i o każdym niemal wypowiadała samodzielne zdanie. Zrosła się też głęboko z atmosferą »Towarzystwa Szubrawców«, znała jego ody i utwory satyryczne, nie gustowała natomiast w czytaniu romansów, którego jej zresztą bronił stryj Jan. Po wyjściu zamąż w r. 1820, zamieszkała razem z mężem w oddanej jej przez ojca pięknej rezydencji Jaszunach nad Mereczanką, które Balińscy zdołali utrzymać w ciężkim okresie obydwóch powstań i które stały się wkrótce ośrodkiem polskości. Po śmierci męża w r. 1864 Zofja oddała synowi Konstantemu Jaszuny, gdzie zresztą dalej mieszkała i gdzie została pochowana w r. 1880.

Znatowicz-Szczepańska M. Listy do miłego przyjaciela, »Przegląd współczesny«, 1934, LI 303– 313.

Red.