Po odbyciu rocznej służby wojskowej w armii austriackiej w Wiedniu, otrzymał stopień chorążego i propozycję pozostania w armii. Nie przyjął jej, bo pragnął służyć Polsce. Po utworzeniu Związku Strzeleckiego (ZS) ukończył w nim szkołę oficerską z pierwszą lokatą.  Został wiceprezesem tej organizacji w Krakowie a potem objął komendę jej okręgu lwowskiego. Z rąk Józefa Piłsudskiego otrzymał odznakę ukończenia kursów oficerskich tzw. Parasol i odtąd pozostawał w kręgu jego najbliższych współpracowników. Zmobilizowany w sierpniu 1914 r., został  wyreklamowany przez przedstawicieli obozu niepodległościowego z armii austriackiej i udał się do Krakowa. Nie zastawszy tam 1. kompanii kadrowej, która wyruszyła już do Królestwa Polskiego, dołączył w Chęcinach do oddziałów strzeleckich Piłsudskiego. Objął dowództwo III batalionu kadrowego i brał udział w ciężkich operacjach nad  Wisłą.  „Trzeci batalion – pisał Juliusz Kaden Bandrowski w tomie „Piłsudczycy” w 1915 r.  – stanowi jakby gwardię I. Legionu. Tam gdzie uderza Śmigły, tam musi być wynik dodatni, tam, gdzie on gospodaruje, ład”. Za umiejętne dowodzenie i osobiste męstwo został awansowany na majora. We wrześniu 1915 r. na Wołyniu na rozkaz Piłsudskiego objął dowództwo grupy i pełnił funkcję zastępcy komendanta I Brygady. Odznaczył się m. in. w bojach pod Jabłonką i pod Kuklami, w których wziął do niewoli ok. 400 jeńców. W maju 1916 roku awansował na pułkownika.  W związku z kryzysem przysięgowym w lipcu 1917 r., został zwolniony z Legionów Polskich. Piłsudski przed swoim aresztowaniem zlecił mu objęcie Komendy Głównej Polskiej Organizacji Wojskowej. W związku z tym udał się do Krakowa, gdzie urządził tajną kwaterę na Wawelu. Potem ciężko zachorował, co uchroniło go przed powołaniem do służby w armii austriackiej i pozwoliło na zajęcie się pracami w POW, która odegrała kluczową rolę w walce o  niepodległość Polski.   

Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących  Edwarda Rydza-Śmigłego znajdziesz w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.