Wraz z odradzającą się Polską rosła do rangi gwiazdy. W 1925 roku, jako „chlubie polskiego ekranu”, poświęcono jej specjalny numer „Nowości Filmowych”, a czytelnicy „Kina dla Wszystkich” wybrali ją na „Królową Polskich Ekranów”.  Występowała wówczas obok najwybitniejszych artystów, ale szeroka publiczność chodziła do kin przede wszystkim po to, by ją obejrzeć. Wystąpiła m.in. w: „Uśmiech losu”, „Ziemi obiecanej”, „Tajemnicy starego rodu” i „Grzesznej miłości”. Wprowadzenie dźwięku do kina pomogło jeszcze w jej karierze, bo zaczęła grać poważniejsze role. Pierwszym jej filmem dźwiękowym  był dramat „Na Sybir”, osnuty na tle wydarzeń 1905 roku, w którym zaśpiewała piosenkę „Płomienne serca”. Ogromne powodzenie utworu sprawiło, że ten sam zespół zrealizował kolejny melodramat patriotyczny pt. „Rok 1914”. W tym samym 1932 roku powstał też kostiumowy melodramat „Księżna Łowicka”, a w roku następnym wystąpiła  w tytułowej roli w melodramacie „Prokurator Alicja Horn”.  Nie skorzystała z zagranicznych propozycji filmowych. Jeszcze w początkach kariery chciała ją zaangażować niemiecka UFA, poszukująca nowych twarzy po wyjeździe Poli Negri do USA. Podpisany już kontrakt aktorka jednak zerwała. Dekadę później odrzuciła też propozycję z Hollywood.   Przedstawiciele amerykańskich wytwórni filmowych zaprosili ją do Paryża i na Riwierę Francuską, aby negocjować kontrakt. Aktorce zaproponowano wyjazd do Stanów na 2 lata i udział w co najmniej 2 filmach. Ona jednak odmówiła, bo nie chciała wyjechać z kraju na tak długo, a może też obawiała  się, że w Ameryce nie osiągnie sukcesów, takich jak w kraju. Na jej decyzję mogło też wpłynąć spotkanie z Polą Negri, której kariera w amerykańskim filmie znalazła się wtedy  w martwym punkcie.  Decyzja okazała się słuszna, bo w kraju nadal odnosiła kolejne spektakularne sukcesy, a publiczność za nią szalała.  Największą popularność przyniosły jej współczesne komedie: „Czy Lucyna to dziewczyna?”, „Dwie Joasie” i  „Jadzia”.  Jej szczytową kreacją ekranową stała się tytułowa rola w „Barbarze Radziwiłłównie” z 1936 roku, która odniósła ogromny sukces w kraju i  za granicą, zdobywając m.in. Dyplom Honorowy na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji.  W dwa lata później nasza gwiazda została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi za dokonania„na polu krzewienia polskiej kultury  filmowej”. Więcej informacji, ciekawostek i materiałów o Jadwidze Filipinie Smosarskiej znajdziesz w jej biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.