Mimo że mnóstwo pracował i świetnie zarabiał,  był nieustannie zadłużonym, bo nie umiał oszczędzać i prowadził wystawny tryb życia. Dla pieniędzy często rozmieniał na drobne swój wielki talent, grając w uwielbianych przez publiczność ale mało ambitnych rolach amantów i uwodzicieli.  Ze względów finansowych, brał też liczne role w małowartościowych filmach. Grywał gościnnie w teatrach Łodzi, Wilna, Krakowa, Poznania, czy Lwowa. Kiedy w 1925 roku wrócił do Teatru Polskiego w Warszawie, był już wtedy aktorem bardzo wszechstronnym i sławnym. Za mistrzowskie uważano m.in. jego występy  w „Żywej masce” L. Pirandella, w „Otellu” i „Juliuszu Cezarze” W. Shakespeare’a, w „Dziejach grzechu”  w reżyserii L. Schillera, czy w  drugoplanowej roli króla Stefana Batorego w „Samuelu Zborowskim” F. Goetla, gdzie grał ucharakteryzowany według obrazu Jana Matejki „Batory pod Pskowem”.  Więcej informacji, ciekawostek i materiałów na temat Józefa Damiana Kazimierza Stępowskiego szukaj w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.