Audycja Polskiego Radia z 2003 roku.  W rolę oskarżyciela wciela się dr Eligiusz Szymanis, a obrońcą wieszcza jest dr Jarosław Czubaty.

Na historycznej wokandzie to cykl radiowych audycji poświęconych znanym i wpływowym postaciom historycznym. Goście w studio, cenieni historycy, wcielają się w oskarżyciela i obrońcę, by dokonać osądu działań wybranej postaci ze współczesnej perspektywy.

Na ilustracji fragment "Portretu Adama Mickiewicza na Judahu skale" Walentego Wańkowicza. 

Adam Mickiewicz (ur. 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu albo Nowogródku, zm. 26 listopada 1855 roku w Konstantynopolu) – jeden z najwybitniejszych polskich poetów romantycznych, publicysta i działacz polityczny. W 1815 roku wstąpił na Uniwersytet Wileński, w 1819 roku uzyskał stopień magistra. Wydanie jego debiutanckiego tomu Poezyj (1822), w którym znalazł się m.in. słynny cykl Ballady i romanse, zapoczątkowało przełom romantyczny w Polsce. Rok później Mickiewicz wydał drugi tom Poezyj, w którego skład weszły Grażyna oraz II i IV cz. Dziadów. W nocy z 4 na 5 listopada 1823 roku został aresztowany, a następnie skazany za „szerzenie nierozsądnego polskiego nacjonalizmu przy pomocy nauczania” na pracę nauczyciela w „oddalonych od Polski guberniach”. Lata 1824-1829 spędził w Rosji. W 1826 roku ukazały się Sonety, a w 1828 roku – Konrad Wallenrod. Po pobycie w Rosji podróżował po Europie. W 1832 roku wyjechał do Drezna, gdzie powstała III cz. Dziadów. W tym samym roku dotarł też do Paryża, w którym z niewielkimi przerwami spędził resztę życia. W 1832 roku wydał Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego, w których zawarł swoje przemyślenia na temat misji Polski i zadań emigracji. W 1834 roku ukazał się Pan Tadeusz. W 1855 roku udał się do Turcji, by wesprzeć akcję organizowania legionu polskiego do walki z Rosją. Jeszcze tego samego roku zmarł w Konstantynopolu (dzisiejszym Stambule), prawdopodobnie na cholerę.