Głydziak Bronisław (1883–1908), ślusarz, bojowiec łódzki. Ur. we wsi Śladków Górny, jako syn Piotra i Wiktorii z Jaworskich, z rodziny chłopskiej. Ukończył szkołę wiejską. Wiadomości swoje stale uzupełniał, a z książką się nigdy nie rozstawał. W szesnastym roku życia rodzice oddali syna na praktykę tokarstwa żelaznego do fabryki w Zgierzu. W r. 1901 przeniósł się G. do Łodzi, gdzie otrzymał pracę w jednej z fabryk. Tutaj także zapoznał się z ruchem socjalistycznym. Pod wpływem starszego brata Józefa, majstra tokarskiego w miejscowej fabryce metalurgicznej Johna, wstąpił wraz z nim w r. 1904 do PPS, działając na terenie Łodzi jako kolporter nielegalnej literatury i poborca składek na cele partii. Oddany całkowicie walce o niepodległą Polskę socjalistyczną, w r. 1906 znalazł się w organizacji bojowej PPS, a po rozłamie partii przeszedł do Frakcji Rewolucyjnej. Bogatą działalność bojową rozpoczął od uczestnictwa w zamachach na carskich strażników na przedmieściach Łodzi: na Dąbrówce i na Chojnach (1906). Właściwy chrzest bojowca przeszedł w słynnej akcji pod Rogowem 8 XI 1906 r. W kwietniu r. 1907 łódzka organizacja bojowa dokonała dla zdobycia pieniędzy na cele partyjne napadu na furgon pocztowy monopolu spirytusowego, w samym mieście przy ul. Rokicińskiej, w dzielnicy robotniczej. Wśród dwunastu bojowców na G-a przypadła trudna akcja zamachu bombowego. W związku z wsypą na terenie dzielnicy «Górnej» PPS w Łodzi, G. został aresztowany dnia 3 IX t. r. i osadzony w łódzkim więzieniu przy ul. Długiej. Po przeszło rocznym śledztwie sąd wojenny uznał jego winę i skazał go na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano dnia 12 XI 1908 r.

Ajnenkiel E., Jeden z pięciu tysięcy, „Niepodległość” T. 12: 1935 s. 449–455; tenże, Z lat męki, krwi i walki 1904 –29, Łódź 1929; Martynowski St., Polska bojowa, Łódź 1937; Próchnik A., Józef Mirecki (1879–1908), „Kronika Ruchu Rewolucyjnego w Polsce” W. 1937 III 134–137; „Rozwój” (Łódź) 1908 nr 246, 248; – Arch. Miejskie w Łodzi: Domowe księgi meldunkowe.

Roman Kaczmarek