Górniak Franciszek (1854–1899), działacz społeczny i polityczny, właściciel cegielni w Sibicy pod Cieszynem. Ur. 6 II w Grodziszczu w pow. cieszyńskim, jako syn Pawła i Anny z Baronów. Po ukończeniu szkoły ludowej próbował pracy w ogrodnictwie, na roli, w tkactwie. Ożenił się w r. 1876 z Marią Boszczykówną, córką zagrodnika z Trzanowic. Będąc z natury swej człowiekiem przedsiębiorczym, zakupił w Sibicy 20 morgów pola i zbudował tutaj dużą cegielnię. Wspierał poczynania polskie czy to w dawnej cieszyńskiej Czytelni Ludowej (której pod koniec życia był prezesem), czy też w Domu Narodowym. W r. 1894 wysłał na wystawę krajową do Lwowa grupę młodzieży polskiej ze Śląska, pokrywając związane z tym koszta. W Tow. Rolniczym wystąpił z inicjatywą urządzenia pierwszej polskiej wystawy rolniczej w Cieszynie. Popierał finansowo prasę polską na Śląsku Cieszyńskim, m. i. „Miesięcznik Pedagogiczny” i socjalistyczną „Równość” itp. Z papierów pośmiertnych dowiedziano się, że G. był członkiem tajnej organizacji Ligi Polskiej. Zmarł 11 IV 1899 r. w Meranie. Zwłoki jego sprowadzono do kraju i pogrzebano na cmentarzu ewangelickim w Cieszynie (17 IV 1899).
Michejda W., Przemówienie nad grobem F. G-a, Spraw. Wydziału Tow. Akademików Polskich na Śląsku «Znicz» za l. 1895–900, Cieszyn 1900; Zabawski W., Droga do ziemi obiecanej, Cieszyn 1934 s. 168–71 z portr.; – „Przyjaciel Ludu” 1899 nr 8 s. 57–9.
Ludwik Brożek