Konarski Józef (1770–1848), podpułkownik W. P., ziemianin. Syn Stefana Ludwika, starosty przyłuckiego, od r. 1783 galicyjskiego hrabiego i członka Stanów Galicyjskich, i Konstancji z Bielskich, chorąży artylerii, 28 V 1794 r. mianowany majorem w korpusie pikinierów brygady A. Madalińskiego, zapewne wyróżnił się energią, jeśli 4 VII został skierowany przez Kościuszkę do 20 regimentu piechoty, organizowanego przez J. Kilińskiego ze zwerbowanego przezeń gwałtem w nocnych łapankach plebsu warszawskiego. Dn. 20 VII K. awansował na podpułkownika przy niefachowym pułkowniku-szewcu, potem uczestniczył w obronie Warszawy raczej na martwych odcinkach na Grochowie i Mokotowie. W r. 1807 zgłosił się do wojska i 1 IV został kapitanem 6 p. ułanów Dziewanowskiego. Uczestniczył w kampaniach: w r. 1807 (Frydland) i 1809. Dn. 9 X t. r. uzyskał awans na szefa szwadronu (podpułkownika) i przeniesienie do 5 p. strzelców konnych, 20 IV 1810 r. wrócił do 6 p. ułanów, a niebawem zyskawszy Krzyż Kawalerski Virtuti Militari, został przeniesiony 18 VII do nowego 7 p. ułanów, z którym przeszedł kampanię 1812 r., biorąc udział w niefortunnej bitwie pod Mirem. Chory, pozostał w lazarecie w Mińsku i do wojska już nie wrócił, skreślony z ewidencji 29 VI 1816 r. Jako posiadacz odziedziczonych po ojcu dóbr Chrewtu, Leobrat i Olchowca stał się członkiem Stanów Galicyjskich (1817) w kurii magnackiej. Ożeniony (1804) z Teklą Górską (zm. 1869) miał syna Ksawerego, córki: Eleonorę (?) oraz Honoratę.
Żychliński, III; – Gembarzewski, Wojsko pol. 1807–1814; – Akty powstania Kościuszki, III; Kiliński, Pamiętniki, W. 1858; Rozkazy Kościuszki do gen. Orłowskiego, P. 1925; – B. Jag.: rkp. 7459 III (Konarski Sz., Jaxa Konarscy).
Stanisław Herbst