Piotrowski Kasper h. Prawdzic (zm. 1567), kanonik warszawski i administrator dóbr biskupów poznańskich na Mazowszu. W herbarzach mylnie określano jego pochodzenie: Niesiecki wywodził go z wielkopolskiej rodziny h. Świnka, a Uruski z Piotrowskich h. Junosza, używających przydomku Trojan i pochodzących ze wsi Piotrowa-Trojanów na Podlasiu. Tymczasem zachowane odciski pieczęci sygnetowej P-ego dowodzą, że pieczętował się herbem Prawdzic. Rodzinnym gniazdem jego mogła być więc bądź wieś Piotrowice w pow. sochaczewskim, bądź wieś Piotrowo leżąca w pow. gostynińskim na pograniczu mazowiecko-kujawskim, a więc na terenie, gdzie przez długi okres działał. O wykształceniu i początkach kariery P-ego wiadomo jedynie, iż w młodości przyjął święcenia kapłańskie. W r. 1537 był pisarzem i serwitorem podkanclerzego, a następnie kanclerza kor. Pawła Dunina Wolskiego, który od r. 1534 dzierżył starostwo gostynińskie. Zapewne już wówczas, na pewno zaś w r. 1540 pełnił P. również funkcję pisarza grodzkiego i poborcy gostynińskiego. W jednym i drugim charakterze wymieniany jest w rejestrach celnych komory włocławskiej, gdy spławiał Wisłą zboże z folwarku starościńskiego. Urzędy te sprawował jeszcze w r. 1545, a więc w okresie, kiedy starostwo gostynińskie należało już do Stanisława Wolskiego, syna kanclerza. Niebawem jednak, bo w połowie 1546 r. objął stanowisko ekonoma dóbr biskupów poznańskich na Mazowszu i zajmował je przez przeszło dwanaście lat. W tym okresie, a także później, otrzymał wiele beneficjów kościelnych: kanonię warszawską (1550) i gnieźnieńską (20 XI 1551) oraz plebanie w Żbikowie w dekanacie błońskim (1560), w Sannikach w dekanacie gąbińskim (1561) i Sochaczewie (od r. 1564). Obeznanie ze sprawami kancelaryjno-skarbowymi oraz długoletnie doświadczenie gospodarskie wyniesione z administracji dóbr biskupich zadecydowało zapewne o powołaniu P-ego na sejmie warszawskim 1563/4 r. do komisji mającej przeprowadzić lustrację królewszczyzn na Mazowszu. Lustracja ta przeprowadzona została w l. 1564–5 i objęła dobra królewskie we wszystkich trzech województwach mazowieckich. Do P-ego należało zredagowanie czystopismu urzędowego aktu lustracji województw rawskiego i płockiego, o czym świadczą jego podpisy i pieczęcie figurujące pod tekstami obu tych dokumentów. Praca ta była ostatnią czynnością publiczną P-ego, zmarł w r. 1567, po 8 I.
Niesiecki; Uruski; – Nowacki, Dzieje archidiecezji pozn., II; – Lustracja województwa mazowieckiego 1565, Cz. I, W. 1967, Indeksy W. 1971; Lustracja województwa płockiego 1565–1789, W. 1965; Lustracja województwa rawskiego 1564 i 1570, W. 1959; Matricularum summ., V/2 nr 5420; Regestra thelonei Vlad.; Rejestr poboru od duchowieństwa archidiakonatu warszawskiego w 1561 r., Oprac. A. Dunin-Wąsowiczowa, w: Warszawa XVI–XVII wieku, T. 2, Studia Warszawskie, W. 1977, XXIV s. 114, 125; – Arch. Państw. m. stołecznego W.: Knapiński W., Notaty do historii kościołów warszawskich, W. 1949 s. 164–165, 166, 167, 168, 170, 171, 172, 173, 175 (mszp. powielany), tenże, Notaty do historii kościołów diecezji warszawskiej, W. 1949 s. 232, 235, 405, 408, 910, 918 (mszp. powielany).
Andrzej Sołtan