Rusiecki Stanisław h. Rawicz (zm. 1720), oboźny lit. Był synem kaszt. mińskiego Stefana (zob.) i Anny z Szujskich.
W r. 1674 wziął udział w elekcji Jana Sobieskiego z ziemią liwską. W r. 1685 był jednym z komisarzy do sądów skarbowych ziemi liwskiej, wszedł też do komisji mającej rozsądzić spory między szlachtą. Dn. 9 IV 1693 obrany został na sejmiku relacyjnym brzeskim rotmistrzem traktu kobryńskiego z zadaniem pilnowania spokoju w woj. brzeskim-litewskim. Z tegoż województwa posłował na sejm 1695 r. Na sejmiku brzeskim lit. 2 II 1697 wybrano go na rotmistrza traktów kobryńskiego i horodeckiego. Podpisał też z tytułem podstolego (nie wiadomo jakiego powiatu, zresztą na urzędzie tym zapewne nie utrzymał się, bo nigdy więcej z tym tytułem nie występował) laudum brzeskie skierowane przeciw republikantom. Został posłem brzeskim na elekcję w t. r., lecz chyba nie pojechał do Warszawy. R., związany cały czas z podkanclerzym lit. Karolem Stanisławem Radziwiłłem, był porucznikiem w jego chorągwi pancernej. Dn. 10 V 1698 mianowany wojskim brzeskim szybko scedował ten urząd na Kazimierza Wyganowskiego. Na sejmiku brzeskim we wrześniu 1698 wyznaczony został na komisarza do wybierania szelężnego i czopowego przeznaczonego na żołd dla wojska lit. Z chorągwią Radziwiłła wchodził w skład wojsk Sapiehów podczas spotkania z republikantami pod Kamionką 8 XII t. r. Wówczas to, jako jeden z komisarzy sapieżyńskich, wziął udział w nieudanych pertraktacjach z republikantami. W ślad za Radziwiłłem przeszedł następnie w szeregi przeciwników Sapiehów. Dn. 29 XII 1700 na sejmiku relacyjnym w Brześciu Lit. wybrany został na rotmistrza traktu kobryńskiego, horodeckiego i poleskiego. W r. n. był pułkownikiem woj. brzeskiego lit., ponownie powierzono mu tę funkcję na sejmiku fiskalnym 9 III 1702. Wówczas też wyznaczono go na deputata do sporządzenia rejestru czopowego i szelężnego z woj. brzeskiego. W sierpniu t. r. po raz kolejny wybrano go na rotmistrza traktu kobryńskiego.
Był R. na sejmiku relacyjnym brzeskim 3 VIII 1703 wyraźnie opowiadającym się za Augustem II. R. zmienił jednak orientację polityczną i 15 VI 1706 uczestniczył w sejmiku brzeskim popierającym Stanisława Leszczyńskiego i Sapiehów; wybrany został wówczas na marszałka generalnego woj. brzeskiego lit. Zapewne w r. 1708 Leszczyński mianował R-ego oboźnym lit. Był też rotmistrzem chorągwi (powiatowej?) w wojsku lit. August II po powrocie na tron nie zatwierdził nominacji R-ego, ale tytułu oboźnego lit. używał on aż do r. 1714. R. posłował z woj. brzeskiego lit. na sejm 1712 r. W grudniu t. r. na sejmiku fiskalnym wyznaczony został na jednego z komisarzy do sporządzenia nowej abiuraty dymów woj. brzeskiego lit. Pełniąc funkcję marszałka rocznego tegoż województwa, przewodniczył obradom sejmiku fiskalnego w Brześciu Lit. 27 X 1713, z którego, wraz ze star. brzeskim Janem Fryderykiem Sapiehą, wybrany został na posła do Augusta II w sprawie stacjonowania i zasad opłacania wojsk saskich w tym województwie. Sejmik ten uchwalił też podatek na te wojska, a jego dystrybucję zlecił obu posłom. R. przewodniczył następnie obradom sejmiku relacyjnego 29 XI t. r., na którym złożył sprawozdanie z poselstwa do króla. Niezadowolona z postawy obu posłów szlachta brzeska zaniosła na nich protestację, którą jednak ostatecznie wycofała i oczyściła obwinionych z zarzutów na kolejnym sejmiku fiskalnym 6 II 1714. Jednak na następnym sejmiku fiskalnym w Brześciu Lit., 12 V t. r., wymówił się R. z dalszego sprawowania funkcji poborcy i dyspozytora nowego podatku przeznaczonego na opłacenie wojsk saskich.
R. miał dobra Kościeniewicze, Wólka, Mazanówki, Kłody, Horbowo, Kisielnik, Zankowszczyzna, Kozłowicze, Dąbrówka, Lacki Las i Horodyszcze w woj. brzeskim, Zaliszewskie w ziemi liwskiej i leśnictwo horyzdryckie od ekonomii kobryńskiej. Żona wniosła mu w wianie dobra Buraki. R. zmarł 30 III 1720.
Z małżeństwa z Anną Tryźnianką (zm. po r. 1722), córką Jana, star. wołkowyskiego, i Doroty Szwykowskiej, zapewne wdową po Aleksandrze Rayskim, stolniku starodubowskim, zostawił prawdopodobnie syna Franciszka.
Niesiecki; Uruski; Elektorów poczet; – Akty Vil. Archeogr. Kom., IV, V, XII; Zawisza K., Pamiętniki wojewody mińskiego, Wyd. J. Bartoszewicz, W. 1862 s. 182, 200, 300; – AGAD: Arch. Publ. Potockich 133 k. 369–372, Arch. Radziwiłłów, Dz. II nr 1826, 1827, 1871, 2014, 2099, Dz. V nr 13490 (listy R-ego); AP w Kr.: Arch. Młynowskie Chodkiewiczów rkp. 1001; B. PAN w Kr.: rkp. 8322 nr 92; B. Sałtykowa-Szczedrina w Leningradzie: Avtografy Dubrovskiego 127 k. 29–30v.; Centr. gosudarstvennyj arch. drevnich akt w Moskwie: Fond 389 (Metryka Lit.) Wp. 149 s. 334.
Andrzej Rachuba