Sławiński (Sławieński) Stanisław h. Nałęcz (ok. 1593–1661), ksiądz, kanclerz gnieźnieński. Był synem Jana z Wielkiego Sławna, i Anny Osieckiej.
S. uczył się w kolegium jezuickim w Poznaniu, a następnie został wysłany przez swego krewnego Wawrzyńca Gembickiego, bpa włocławskiego, na studia do Ingolstadtu. Wpisany 5 X 1615 studiował przez trzy lata. Ogłoszone tam drukiem w r. 1618 Theses ex universo philosophiae ambitu collectae oraz dysertację na zakończenie studiów Assertiones de […] iuris canonici articulis, personis, rebus ac iudiciis…, dedykował Gembickiemu, już wówczas prymasowi.
Dn. 11 VI 1621, jeszcze jako kleryk niższych święceń, został S. instalowany z prowizji administratora Jana Gnińskiego na kanonię fundi Krzesiny w kapitule katedralnej poznańskiej. Wkrótce otrzymał także kanonię łęczycką. Dn. 5 VII 1623 został mianowany przez Gembickiego kanonikiem w kapitule katedralnej gnieźnieńskiej. W r. 1632 był deputatem kapituły do Tryb. Kor. Dn. 12 VI 1636 objął, z prezenty bpa krakowskiego Jakuba Zadzika, prałaturę kanclerza w gnieźnieńskiej kapitule. Od r. 1637 miał tytuł sekretarza królewskiego. W r. 1638 był jednym z dwóch delegatów do nowego arcybpa gnieźnieńskiego Jana Lipskiego, by go prosić o jak najszybsze przybycie do Gniezna; 22 VIII 1639, podczas ingresu, powitał go w imieniu kapituły (Auspicatus ingressus…, P. 1639). Tytułował się wówczas sekretarzem królewskim. W r. 1643 reprezentował kapitułę na odprawionym przez prymasa Macieja Łubieńskiego prowincjonalnym synodzie w Warszawie (8 XI). Kapituła gnieźnieńska trzykrotnie proponowała arcybiskupowi kandydaturę S-ego na stanowisko biskupa pomocniczego gnieźnieńskiego. Dn. 11 II 1650 wszedł do kapituły katedralnej krakowskiej na mocy prowizji bpa krakowskiego Piotra Gembickiego z 8 I t.r., instalowano go na kanonię fundi Topola dopiero 10 V t.r., gdy osobiście stawił się w kapitule, złożył wyznanie wiary i przysięgę kanonicką, 13 V ustanowił prokuratorów, którzy mieli zajmować się jego sprawami w związku z nieobecnością w Krakowie, 9 VII przydzielono S-emu dom kanonicki. W kapitule łęczyckiej nieco wcześniej awansował na archidiakona. Wielokrotnie (w l. 1634, 1635, 1642, 1645, 1646, 1648, 1649, 1650 i 1653) był deputatem kapituły na sejmy.
W r. 1653 S. odnowił w katedrze gnieźnieńskiej kaplicę zw. sufragańską (obecnie św. Stanisława); jego staraniem wstawiono nowy portal, kraty oraz nowy ołtarz z obrazem św. Stanisława biskupa, pędzla malarza z warsztatu Tomasza Dolabelli. Ustanowił na odprawianie codziennej mszy w tej kaplicy legat wieczysty w wysokości 10 tys. złp. S. zmarł w Gnieźnie 12 XI 1661, został pochowany w odnowionej przez siebie kaplicy, w której wmurowano poświęcone mu epitafium z czarnego i białego marmuru.
Portret trumienny S-ego w katedrze gnieźnieńskiej; – Estreicher; Korytkowski, Prałaci gnieźn., III; Łętowski, Katalog bpów krak., IV; Katalog zabytków sztuki w Pol., V z. 3; – Polacy na studiach w Ingolstacie, Wyd. P. Czaplewski, P. 1914; Receptiones ad […] episcopatum, praelaturas […] ecclesiae cathedralis Posnaniensis, Ed. R. Weimann, „Roczniki Tow. Przyjaciół Nauk. Pozn.” T. 35: 1909; Statuty kapituły metropolitalnej w Gnieźnie, Oprac. i Wyd. S. Librowski, „Archiwa. Biblioteki i Muzea Kośc.” T. 41: 1980 s. 306; Teki Dworzaczka, Kórnik-P. 1997 CD-ROM; – Arch. Archidiec. w Gnieźnie: Dypl. Gn. 896; Arch. Kapituły Katedralnej w Kr.: Acta actorum XIV s. 724–726, 735, 753; – Informacje Mariana Aleksandrowicza z Gniezna.
Halina Kowalska