Sroczyńska z Kaniewskich 1.v. Chmyzowska Zofia, pseud. konspiracyjny Barbara (1914–1986), tłumaczka. Ur. 15 XI w Wielednikach (pow. owrucki), była córką Teodora Kaniewskiego, urzędnika, i Julii z Moszyńskich.
Uczyła się w Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Warszawie; świadectwo dojrzałości otrzymała w r. 1931. T.r. podjęła studia polonistyczne na Wydz. Humanistycznym Uniw. Warsz., zakończyła je w r. 1934 uzyskując stopień magistra. W l. 1934–9 była zatrudniona w Państw. Inst. Rozrachunkowym w Warszawie jako korespondentka. Równocześnie – jako Zofia Kaniewska – publikowała felietony w „Wieczorze Warszawskim” i „Kronice Polski i Świata”. W r. 1939 poślubiła Tomasza Chmyzowskiego (poległ pod Radomiem we wrześniu t.r.). W okresie okupacji niemieckiej, w l. 1939–44, mieszkała w Warszawie i jako opiekunka społeczna pracowała w II Ośrodku Zdrowia dzielnicy Ochota. Od r. 1943 była etatowym pracownikiem biura i sekretariatu Tajnych Wojskowych Zakładów Wydawniczych Biura Informacji i Propagandy AK. Miała pseud. Barbara, jej mieszkanie służyło jako jeden z punktów kontaktowych. Podczas powstania warszawskiego 1944 r. pełniła funkcją koordynatora technicznego pracy drukarni Wojskowych Zakładów Wydawniczych AK. Zakończyła służbę w stopniu starszego sierżanta.
L. 1945–6 spędziła w Krakowie, pracując w firmie bieliźniarskięj jako urzędniczka. W r. 1946 wyszła ponownie za mąż, za Romana Tadeusza Sroczyńskiego, maklera okrętowego, i przeniosła się do Sopotu. W l. 1946–7 była sekretarką w redakcji „Dziennika Bałtyckiego”. Po powrocie do Warszawy zajęła się tłumaczeniem literatury angielskiej i amerykańskiej, wyniosła bowiem z domu dobrą znajomość języka angielskiego i francuskiego; przekłady ogłaszała jako Sroczyńska.
S. debiutowała w r. 1954 tłumaczeniem powieści Ch. Dickensa „Sprawy firmy Dombey i Syn” (W.), a w r.n. w jej przekładzie ukazały się „Szkice Boza i Przedstawiciel niehandlowy” tegoż autora (W.) zaopatrzone przez S-ą w źródłowe przypisy; przekład ten został bardzo przychylnie oceniony m.in. przez Grzegorza Sinkę w „Roczniku Literackim” (1955). W dalszym, obfitym dorobku translatorskim S-iej znajdowały się przede wszystkim powieści i zbiory opowiadań pisarzy anglojęzycznych. Byli to, m.in.: G. K. Chesterton („Poeta i wariaci”, W. 1960, „Klub niezwykłych zawodów”, W. 1961), D. H. Lawrence („Synowie i kochankowie”, W. 1960, „Kochanek lady Chatterley”, W. 1987), J. Cheever („Miasto pogrzebanych nadziei”, W. 1964, wyd. 2, pt. „Miłosna ballada”, W. 1977, „Włamywacz z Shady Hill”, W. 1969), R. Macaulay („Życie jest powieścią idioty”, W. 1967), F. Gillmor („Król tańczył na targowisku”, W. 1968), D. Lockwood („Ja, Australijczyk”, W. 1969), I. Shaw („Miłość w zaułku”, W. 1970). S. dokonała przekładu pierwszej wydanej w Polsce powieści znanego pisarza hinduskiego Thakazhi Sivasankara Pillai „Prawo morza” (W. 1965), przetłumaczyła też „Listy” Lawrence’a (Kr. 1984, wybór), rozmyślania religijne C. S. Lewisa „Ziarna paproci i słonie” (W. 1986) oraz – wespół z Marią Skibniewską – tom szkiców i recenzji G. B. Shawa „Teatry londyńskie w latach dziewięćdziesiątych” (W. 1967). Tłumaczyła z angielskiego również prace naukowe: D. Stafforda „Wielka Brytania i ruch oporu w Europie (1940–1945)” (W. 1984) oraz rozprawę R. Jakobsona „Językowe aspekty tłumaczenia” (w: „Przekład artystyczny. O sztuce tłumaczenia księga druga”, Wr. 1975). Była także tłumaczką z języka francuskiego: przełożyła powieść J. Sulivana „A morze trwa” (W. 1966) oraz esej F. Mallet-Joris „List do samej siebie…” (W. 1967). W l. 1970–84 Teatr Polskiego Radia wielokrotnie korzystał z przekładów S-iej. Odbyła kilka podróży: do Anglii (1957) i do USA, w r. 1963 była stypendystką Fundacji Wandy Roher. Od r. 1956 należała do Związku Literatów Polskich, od r. 1959 do Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych, od r. 1962 do Sekcji Tłumaczy PEN Clubu. Zmarła 17 XII 1986 w Warszawie i została pochowana na cmentarzu Powązkowskim.
Z małżeństwa z Romanem Tadeuszem Sroczyńskim, synem Michała Stefana (zob.) miała S. dwie córki: Barbarę (ur. 1948), psychoterapeutkę, która wyszła za mąż za Roberta Andersona, dr. medycyny, i zamieszkała w USA, oraz Annę (ur. 1952, zm. po tygodniu życia).
Pol. Bibliogr. Liter. za l. 1954, 1959 i n.; – Bartelski L. M., Polscy pisarze współcześni, W. 1977; – Mazur G., Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK 1939–1945, W. 1987 (jako Chmyzowska); Sroczyński Z., Sroczyńscy. Opowieści rodzinne, Kr. 2001; – „Roczn. Liter.” 1955, 1958–61, 1963–72, 1974–5, 1977, 1984; – Nekrologi: „Więź” 1987 nr 4, „Życie Warszawy” 1986 nr 297, 302, 1987 nr 7; – Arch. B. Zw. Liter. w W.: Teczki personalne dawnego Związku Literatów Polskich; – Informacje męża, Romana Sroczyńskiego z W.
Cecylia Gajkowska