Reyman Artur Lothar (1900–1983), kartograf morski. Ur. 28 III w Serecie, mieście powiatowym na Bukowinie, był synem Ryszarda (ur. 1867) i Wandy z Nowosielskich. Ojciec R-a był majorem w wojsku austriackim, a w Polsce pracownikiem administracyjnym majątku Murcki koło Pszczyny.
R. po ukończeniu szkoły realnej we Lwowie wstąpił do Korpusu Kadetów Austro-Węgierskiej Marynarki Wojennej, a w l. 1916–18 studiował w Akademii Morskiej w Fiume (obecnie Rijeka). W listopadzie 1918 w stopniu podchorążego przybył z grupą oficerów i marynarzy z zaboru austriackiego do Warszawy, skąd skierowany został do garnizonu w Modlinie. Tu w marcu 1919 wcielono go do tworzącego się 1 Batalionu Morskiego, z którym w charakterze dowódcy 3 plutonu brał udział w zajmowaniu Torunia, Chełmna i Pucka. Do marca 1920 był komendantem posterunku granicznego w Kolibkach koło Gdyni, po czym skierowany do Pińska, dowodził jedną z łodzi Flotylli Pińskiej. W sierpniu 1920 znalazł się we Flotylli Wiślanej i uczestniczył z nią w walkach pod Włocławkiem, Płockiem i Wyszogrodem. W r. 1922 został zweryfikowany jako porucznik marynarki ze starszeństwem od 1 VI 1919. W kwietniu 1923 rozpoczął studia w Szkole Wyższej Topografów w Warszawie, a po jej ukończeniu w r. 1924 został przydzielony do Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej, w którym pracował do wybuchu wojny w 1939 r. i od r. 1926 był kolejno: dowódcą okrętu hydrograficznego «Pomorzanin», szefem Służby Hydrograficznej, kierownikiem Oddziału Pomiarów Hydrograficznych oraz od stycznia 1935 do r. 1939 – szefem Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej. W lipcu 1925 awansował na kapitana, a w styczniu 1935 – na komandora podporucznika.
R. zajmował się pomiarami hydrograficznymi i kartografią morską. Jego autorstwa jest pierwsza polska mapa morska (Nr 1), wydana w r. 1927 w skali 1:75 000 pt. Bałtyk. Zatoka Gdańska, część zachodnia z Zatoką Pucką. Pod jego kierunkiem powstała wspaniała locja polskiego wybrzeża, wykonano szereg prac pomiarowych na wodach Zatoki Gdańskiej, opracowano następne mapy morskie jak Nr 2 „Gdynia. Port i reda”, wydana w r. 1933 w skali 1:10 000, Nr 3 pt. „Jastarnia – port i reda”, wydana w r. 1934 oraz mapy Nr 4, Nr 5 i Nr 6, których nie opublikowano z powodu wybuchu wojny. Stworzenie w krótkim czasie od podstaw polskiej kartografii morskiej, nie mającej w kraju żadnej tradycji, było w całości zasługą R-a. Dzięki zdolnościom artystycznym i wielkiej dokładności w pracy, wykonane przez niego i pod jego kierunkiem prace kartograficzne stały na pograniczu techniki i sztuki.
Oprócz pracy zawodowej w dziedzinie hydrografii i kartografii morskiej R. opublikował kilkanaście dużych artykułów dotyczących m. in. rozwoju nawigacji, pomiarów morskich i prac hydrograficznych, charakterystyki geograficznej Bałtyku, Gibraltaru i Kanału Kilońskiego oraz dawnych obcych map morskich wybrzeża polskiego. Był członkiem komitetu redakcyjnego „Przeglądu Morskiego”, członkiem Komisji Terminologicznej PAU, w ramach której opracował wraz z G. Kańskim Słownik morski polsko-angielsko-francusko-niemiecko-rosyjski, „Nawigacja” 1936 z. 5. W l. 1933–9 był oficjalnym przedstawicielem Polski w Międzynarodowym Biurze Hydrograficznym w Monaco. W wrześniu 1939, razem z kierownictwem Marynarki Wojennej, znalazł się w ZSRR, skąd w r. 1942 wraz z Armią Polską wyjechał do Iranu, a następnie do Anglii. Tam 3 V 1944 awansowany został na komandora porucznika. Pracował w Wydziale Planów Ogólnych i Demobilizacji na stanowisku kierownika, a w r. 1946 – w Grupie Oficerów Technicznych. Pozostawał czynny zawodowo za granicą do r. 1970. Zmarł w Londynie 8 VII 1983 i został tamże pochowany na cmentarzu North Sheen. Był odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl. (1920).
W małżeństwie (od r. 1924) z Marią ze Stępczyńskich R. dzieci nie miał.
Starszy brat R-a, Ryszard Bronisław (1894–1972), w okresie międzywojennym służył w Marynarce Wojennej w stopniu komandora podporucznika, od r. 1945 mieszkał w Londynie, gdzie zmarł, prochy jego sprowadzono do Gdyni i pochowano na cmentarzu Witomińskim.
Fot. R-a z r. 1929 w zbiorach Red. PSB; – Wroński B., Ś. p. kdr por. Artur Reyman (Wspomnienie), „Nasze Sygnały” (Londyn) 1984 nr 152 s. 33–4 (fot.); – Czerwiński J., Słownik biograficzny oficerów Marynarki Wojennej z lat 1918–1946, Gdynia 1985 II 170–1 (mszp.); – Informacje wdowy Marii Reyman.
Jan Szeliga