Scheunert Artur Roman (1871–1942), inżynier chemik. Ur. 30 III w Dąbiu w pow. kaliskim, był synem Karola i Marii, prawdopodobnie dzierżawców folwarku w Dąbiu.

Po ukończeniu w r. 1890 szkoły realnej w Łodzi, S. odbywał przez dwa lata praktykę w laboratorium chemicznym Zakładów Tekstylnych w Hilden nad Renem. W l. 1892–6 studiował chemię przemysłową na politechnice w Moskwie. Następnie aż do r. 1921 pracował najpierw jako laborant chemiczny, później – kierownik oddziału bielniczego w dużych zakładach bawełnianych – Proszorowskiej Manufakturze w Moskwie. Po powrocie do kraju w r. 1922 podjął pracę jako chemik fabryczny w Zakładach Wyrobów Chemicznych «Boruta» w Zgierzu, gdzie wprowadził nowoczesne metody analizy chemicznej, dzięki czemu szybko awansował i w r. 1928 objął kierownictwo techniczne tych Zakładów. Prawdopodobnie z powodu sporu z właścicielami o profil produkcyjny Zakładów, w czasie kryzysu w r. 1933 złożył dymisję i przeniósł się do Żyrardowa. Tu rozpoczął pracę w Tow. Zakładów Żyrardowskich, które również znajdowały się w trudnej sytuacji, ale, będąc jednym z największych w Europie kombinatów lniarsko-jutowych, rokowały lepszą perspektywę ambitnemu i doświadczonemu chemikowi przemysłowemu. S. uzyskał tu najpierw prestiżowe stanowisko konsultanta naukowego do spraw budowy nowego bielnika (od r. 1934), jednego z najbardziej nowoczesnych w polskim przemyśle włókienniczym, później, prawdopodobnie od r. 1937, objął też jego kierownictwo z tytułem dyrektora. Stanowisko to utrzymał także przez pierwsze lata okupacji niemieckiej, mimo deklaracji polskości w ankiecie personalnej. Zmarł 14 IV 1942 w Żyrardowie.

S. ożeniony był z Kazimierą z Ponikowskich, z którą miał czworo dzieci, m.in. Włodzimierza, handlowca zamieszkałego w Warszawie.

Olszewicz, Lista strat kultury pol.; – AP w W., Oddz. w Żyrardowie: Akta USC, paraf. rzymskokatol. nr 181/1942; Zakłady Przemysłu Lniarskiego w Żyrardowie: Ankieta osobowa S-a.

Zbigniew Pustuła