Rostkowski (Rostock, Rostok) Bernard (1690–1759), kaznodzieja luterański, autor i tłumacz pieśni religijnych. Ur. 16 X w Olecku, był synem Michała (zm. 14 XI 1703), duchownego luterańskiego, od r. 1693 proboszcza w Kalinowie.

Od semestru letniego 1705 r. R. studiował filozofię i teologię na uniwersytecie w Królewcu. Tamże odbył dysputę dyplomową pod kierunkiem B. D. Wegnera. W r. 1712 ogłosił w Królewcu panegiryk ku czci Fryderyka I pt. Salomon Borussiacus in diademate Regio refulgens Augustissimus Dominus Fridericus Brandenburgius. Po ukończeniu studiów został kandydatem do urzędu kaznodziejskiego i objął stanowisko konrektora szkoły w Ełku. Następnie w r. 1712 został diakonem w Kalinowie, w r. 1730 awansował na wikariusza, a w r. 1739 otrzymał tamże godność proboszcza.

R. zajmował się pisaniem polskich pieśni religijnych do kancjonałów wydawanych w Królewcu, a także tłumaczeniem pieśni niemieckich na język polski. Szczególną popularnością cieszyła się jego pieśń Pola już białe, kłosy się kłaniają, zamieszczana w śpiewnikach kościelnych dla Mazurów. Dla uczczenia dwusetnej rocznicy wystąpienia Marcina Lutra, przypadającej w r. 1717, napisał utwór łaciński pt. Justissima Jubila ob cadentem Babylonem, który pozostał w rękopisie. R. zmarł 2 II 1759 w Kalinowie.

Estreicher; Oracki, Słown. Warmii (bibliogr.); – Arnoldt, Nachriten, s. 344–5; Die Matrikel… der Albertus Universität zu Königsberg…, Leipzig 1911/12 II 245; Oloff E., Polnische Liedergeschichte, Dantzig 1744 s. 154–5.

Zbigniew Nowak