Będlewski (Bendlewski) Bieniek (Benedykt) († 1444), chorąży poznański, pochodził z wielkopolskiego rodu szlacheckiego Łodziów, którego gniazdo leżało od najdawniejszych czasów w okolicy miasta Stęszewa, w dawnym powiecie poznańskim. Ojciec jego Wawrzyniec (Będlewski z Łodzi, Łódzki z Będlewa) piastował godność podsędka poznańskiego w latach 1394–1397, matka Wichna była córką Sędziwoja z Uzarzewa i Katarzyny. Po śmierci ojca odziedziczył Bieniek Łódź i Będlewo, gdzie razem z braćmi, Janem, Mikołajem (burgrabią poznańskim) i Andrzejem, prowadził gospodarkę w rodzinnych dobrach. Od r. 1435 występuje B. w aktach jako stolnik poznański, od r. 1438 spotykamy się z nim jako chorążym poznańskim. W tymże roku fundował wespół z braćmi ołtarz w kościele parafjalnym w Łodzi. Silny rozrost rodu spowodował jego zubożenie, co śledzić można już za życia ojca, i to było zapewne powodem, że B. śladem innych zubożałych rodowców szukał karjery na dworze królewskim. W otoczeniu Warneńczyka pojawił się w pierwszej połowie 1439 r. i odtąd stale dzielił dolę i niedolę nieszczęśliwego Władysława. Rok za rokiem aż po 1444 spotyka historyk imię B-ka między świadkami na dokumentach królewskich, a słuch o nim ginie od czasów bitwy pod Warną, co wskazuje dowodnie, że razem z królem znalazł śmierć w nieszczęśliwej bitwie 10 XI 1444 r.

Halecki O., Ród Łodziów w wiekach średnich, »Mies. Herald.« 1911, 113–117, 150–160, 185–189; Vol. Leg., I, 55; Kod. Wp., P. 1908, V; Kod. Mp., Kr. 1905, IV; AGZ, Lw. 1875, V.

Karol Piotrowicz